Арвіст
| Арвіст лац. Arvist | |
| Ariovist | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Aro + Viste Hari + Viste |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гервіст |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Арвіст» | |
Арвіст (Гервіст) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Арыявіст, Арвіст, Арвест або Эрвіст (Ariovistus, Ariovist, Arwist[1], Arwesth[2], Erwist[3]) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова ар- (імёны ліцьвінаў Арвід, Арман, Ярмунд; германскія імёны Arvid, Arman, Armund) паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[5], аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[6], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[7], германскага heru 'меч'[8], а аснова віст- (вест-) (імёны ліцьвінаў Вістэла, Вештар, Вештарт; германскія імёны Wistila, Vestarr, Westhard) — ад гоцкага *wist[9], германскага west 'захад'[10]
Імя Арвіст адзначалася ў Польшчы: sacerdos Arwist (1103 год)[11].
У Прусіі бытавала імя Arwist / Erwiste / Arwest (1344, 1354, 1400, 1401)[12].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ad curiam Algeminnen in terra Arvisten (Хроніка Лівоніі Германа Вартбэрга)[13], з роду Кгедкговдова з А(р)вистова… з роду Римвидов з Арвистова (15 верасьня 1568 году)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Арвіст (Arwist, Herwist) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, падсудак сураскі ў 1452 годзе[15][16][17]
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Knudsen G. Danmarks gamle personnavne. Bd. 1: Fornavne. — København, 1948. S. 59.
- ^ Sveriges medeltida personnamn. Hft. 1. — Uppsala, 1967. S. 146.
- ^ Knudsen G. Danmarks gamle personnavne. Bd. 2: Tilnavne. — København, 1964. S. 252.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 783.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 235.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1560.
- ^ Kosonowski M. Dokumenty księżnej Salomei i księcia Mieszka Starego dla klasztoru Benedyktynów w Mogilnie z XVII-wiecznego kopiariusza Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej // Studium krytyczne i edycja tekstów// Signa. Studia i szkice z nauk pomocniczych historii. — Kraków, 2014. S. 56.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 14.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 99.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 415.
- ^ Wróbel W. Rozdział II. Gród i zamek w Surażu do 1603 r. w świetle źródeł pisanych // Suraż — średniowieczny gród na pograniczu mazowiecko-rusko-litewskim. — Warszawa, 2020. S. 38.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 7. — Warszawa, 1915. S. 76. S. 59.
- ^ Herbarz Ignacego Kapicy Milewskiego: dopełnienie Niesieckiego. — Kraków, 1870. S. 177.