Вінар

	Вінар; лац. Vinar
	Winear
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wino + Hari
Іншыя формы
Вытворныя формы	Войнар
Зьвязаныя імёны	Harwin
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Вінар»

Вінар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Вінар, пазьней Вінэр (Winear, Wiener) і Гарвін (Harwin) — імёны германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -він- (імёны ліцьвінаў Бутвін, Монтвін, Радавін; германскія імёны Butwin, Mondawin, Radowin) паходзіць ад гоцкага wins 'сябар', а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis^[2], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus^[3], германскага heru 'меч'^[4].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Winer (Winerus)^[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Zagaie: Winar… czynsz płacą (1594 год)^[6].

Носьбіты

Мікалай Вінар (1912—1977) — наваградзкі краязнаўца, заснавальнік школьнага гістарычна-краязнаўчага музэю ў Любчы

Глядзіце таксама

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 782, 1614.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 621.
^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 474.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 782, 1614.

[2] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.

[3] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[5] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 621.

[6] Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 474.

[1]