Ваяводы наваградзкія

Ваяво́да нава́градзкі — мясцовы ўраднік у Наваградзкім ваяводзтве Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік караля і вялікага князя.

Па Люблінскай уніі (1569) засядаў у Сэнаце Рэчы Паспалітай. Ваяводзкі мундзір склада��ся з пунсовага кунтуша і чорнага жупана.

Старостамі або намесьнікамі наваградзкімі былі:

• Пётар Мантыгердавіч (1431—1452)
• Марцін Гаштольд (1464—1471)
• Войцех Манівід (1471—1475)
• Міхал Мантоўтавіч (1483—1484)
• Солтан Аляксандравіч (1486—1488)
• Мікалай Радзівіл «Стары» (1488—1490)
• Юры Пац (1492—1496)
• Ян Забярэзінскі (1496—1498)
• Іван Храптовіч (1498—1500)
• князь Сямён Гальшанскі (1500—1502)
• Пётар Глябовіч (1502)

• Альбэрт Гаштольд (1503—1506)

За ўвесь час свайго існаваньня Наваградзкае ваяводзтва мела 30 ваяводаў^[1]:

• князь Іван Глінскі (1506—1508)
• Альбэрт Гаштольд (1508—1509)
• Ян Забярэзінскі (1509—1530)
• Станіслаў Гаштольд (1530—1542)
• Рыгор Осьцік (1542—1544)
• Аляксандар Хадкевіч (1544—1549)
•  — (1549—1551)
• Аляксандар Палубінскі (1551)

• Іван Гарнастай (1551—1558)
• Павал Сапега (1558—1579)
• князь Мікалай Радзівіл (1579—1589)
• Фёдар Тышкевіч (1590—1618)
• Мікалай Сапега (1618—1638)
• Аляксандар Слушка (1638—1642)
• князь Жыгімонт Караль Радзівіл (1642)
• Тамаш Сапега (1643—1646)
• Юры Храптовіч (1646—1650)
• Мікалай Крыштап Халецкі (1650—1653)
• Пётар Казімер Вяжэвіч (1653—1658)

• Крыштап Валадковіч (1658—1670)
• Ян Керсноўскі (1670)
• Дзьмітры Палубінскі (1671—1679)
• ?
• Багуслаў Аляксандар Уніхоўскі (1689)
• Стэфан Тызэнгаўз (1689—1709)
• князь Ян Мікалай Радзівіл (1709—1729)
• князь Мікалай Фаўстын Радзівіл (1729—1746)
• князь Юры Радзівіл (1746—1754)
• Юзэф Аляксандар Ябланоўскі (1755—1773)
• Юзэф Несялоўскі (1773)

• Кашталяны наваградзкія

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — 684 с. — ISBN 985-11-0314-4
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
• Wolff J. Senatorowie i dignitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego, 1386—1795. — Kraków, 1885.

п а р Ваяводы Вялікага Княства Літоўскага Літва віленскія (1413) · троцкія (1413) · віцебскія (1503) · полацкія (1505) · наваградзкія (1507) · смаленскія (1508) · падляскія[v 1] (1513) · амсьціслаўскія (1566) · берасьцейскія (1566) · менскія (1566) · браслаўскія (1793) · гарадзенскія (1793) · мерацкія (1793) Русь (Украіна)[v 1] кіеўскія (1471) · брацлаўскія (1566) · валынскія (1566) Жамойць старосты жамойцкія[v 2] (1409) · ваяводы жамойцкія (1793) Інфлянты[v 3] вэндэнскія (1598) · дорпацкія (1598) · парнаўскія (1598) · інфлянцкія (1667) ^ а б Згодна з умовамі Люблінскай уніі (1569) апынуліся ў складзе Каралеўства Польскага ^ Фактычна роўныя ваяводам ^ Супольнае падпарадкаваньне Вялікаму Княству Літоўскаму і Каралеўству Польскаму