روح پراگ Quotes

“فایدۀ ادبیات: غلبه بر مرگ و فراموشی

تلاش برای فراگذشتن از مرگمان اساساً انسانی است. این احساس که مرگ نباید پایان همه چیز باشد، یکی از احساسات بنیادی وجودی است. ما با مقاومت در برابر مرگ در مقابل فراموشی ایستادگی می کنیم. یکی از این شکل هایی که این مقاومت می تواند به خود بگیرد، بازگشت به اعترافات پرشور کازانتزاکیس، عمل آفرینش،است. این باور باید آگاهانه یا به طور ناخودآگاه در ذهن آفرینشگر حی و حاضر باشد: من می آفرینم، من در برابر مرگ مقاومت می کنم
(ایوان کلیما، مقالۀ «ادبیات و خاطره«، ، از کتاب «روح پراگ»، صص44-45)”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“نوشتن به آدم این قدرت را می دهد که وارد زمان هایی شوی که در زندگی واقعی دور از دسترس هستند، حتی ورود به ممنوع ترین مکان ها. فراتر از این، نوشتن این قدرت را به آدم می دهد که هر کسی را به مهمانی خود دعوت کنی.”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“در آن زمانی که رژیمی جنایتکار قواعد قانون را به کلی زیر پا می گذارد، در آن زمانی که جرم و جنایت مجاز شمرده می شود، در آن زمانی که عده ی معدودی که فراتز از قانون هستند می کوشند دیگران را از شأن و کرامت و حقوق اولیه شان محروم کنند، اخلاق مردمان عمیقا آسیب می بیند. رژیم های جنایتکار به خوبی از این امر آگاهند و آن را می شناسند و سعی می کنند با ایجاد وحشت شرف و رفتار اخلاقی آدمیان را به مخاطره اندازند، شرف و اخلاقی که بی آن هیچ جامعه ای، حتی جامعه ای تحت حکومت چنین رژیمی نمی تواند بپاید. اما بر همگان معلوم شده است که ترور و وحشت وقتی که مردمان انگیزه ای برای رفتار اخلاقی دارند نمی تواند به جایی برسد یا چیزی به چنگ آورد.”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“پی بردم که بسیار اندکند آن چیزهایی که بتوانند جایگزین شرف از دست رفته، اخلاق آسیب دیده شوند، و شاید برای همین بود که تا جایی که می شد جان کندم که این اصول را در طول دوره ی رژیم کمونیستی حفظ کنم. هر جامعه ای که بنایش بر بی صداقتی است و هر جرم و جنایتی را تحمل می کند با این بهانه که این بخشی از رفتار عادی انسانی است، رفتاری منحصر به مشتی از نخبگان، و گروه دیگری را هر قدر اندک و کوچک محروم می کند از غرور و شرفش و حتی حق زندگی اش، خودش را دستی دستی محکوم به انحطاط اخلاقی و نهایتا فروپاشی محض می کند.”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“ما می نوشتیم تا واقعیتی را که به نظر می آمد در حال فرو رفتن و غرق شدنی ابدی در یک فراموشی تحمیلی است در حافظه هامان زنده نگه داریم. این جمله ی میلان کوندرا در کتاب خنده و فراموشی به یادم می آید:(( ملت ها این گونه نابود نی شوند که نخست حافظه شان را از آن ها می دزدند، کتاب هایشان را تباه می کنند، دانش شان را تباه می کنند،و تاریخشان را نیز. و بعد کسی دیگر می آید و کتاب های دیگری می نویسد، و دانش و اموزش دیگری به آن ها می دهد، و تاریخ دیگری را جعل می کند)) .”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“هر وقت زندگی نویسنده ای، به دلیل بیان آزادانه، به مخاطره می افتد، خود خلاقیت است که در ذات و جوهرش به خطر می افتد.”
― Ivan Klíma, روح پراگ

“هر آن جا که فرهنگ خاموش می شود یا خاموشش می کنند، جامعه ی انسانی می میرد و به همراهش زبان هم”
― Ivan Klíma, روح پراگ