Aller au contenu

cinde

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « cinis » , « cineris » (minme sinse) mot cité dins l’ FEW 2 684.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
cinde cindes

cinde femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. noere poûssire ki dmeure après on feu.
    • On dovere li fåde d’ on costé po l’ leyî rafroedi et cwand c’ est fwait, on cmince a ramasser les froedès cindes Louis Baijot (fråze rifondowe).
    • Mi djårdén a deus binetes
      Ene di fleurs, ene di cabus
      E mitan, ene pî-sinte di cindes
      Å dbout, on cwåré paxhi. Jacques Desmet (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]
  1. mierkidi des cindes
  2. esse so des tchôdès cindes

Parintaedje

[candjî]

Mots d’ aplacaedje

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
noere poûssire ki dmeure après on feu