savagʻich
Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]sa-va-gʻich
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- I Paxta, jun kabi narsalar-ni savash uchun ishlatiladigan bir juft uzun, ingichka tayoq yoki chiviqlar dastasi. ◆ Savagʻich bilan paxta savamoq. n ◆ Osmon toʻ-la pagʻa-pagʻa bulutlar, xuddi savagʻichdan qoch-
gan paxtadek titilib, koʻkni qoplab olish-gan. X. Toʻxtaboyev, Yillar va yoʻllar.
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]sa-va-gʻich
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]- II ot 1 Qamishsimon boʻgʻim-li, ichi poʻkaksimon moddadan iborat suv oʻsimligi. ◆ Nizomjon savagʻichning bunaqa oʻsi-shini bilmasdi. S. Ahmad, „Ufq“ .
2 ot Savagʻich oʻsimligining poyasi. ◆ Huj-radan ikkita savagʻich topdim-da, rostakam katta varrak yasashga tushdim. H. Nazir, „Yonar daryo“ .
3 sft. Savagʻichdan yasalgan, savagʻichdan tayyorlangan. ◆ Bu ikkisi qogʻozga shodlangan-dek, gap-soʻzsiz, savagʻich qalamni qir-qir qo-gʻoz ustida yuritib turar edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Salimxon tokchadan dovot bilan savagʻich ruchkani olib, xontaxtaga qoʻy-di. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .
Ot
[tahrirlash]savagʻich (koʻplik savagʻichlar)
Antonimlari
[tahrirlash]САВАҒИЧ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.