Jump to content

Фёдор Достоевский

From Vikipediya
Фёдор Достоевскй
Асл исми Фёдор Миха́йлович Достое́вский
Таваллуди 11-ноябр 1821-йил
Вафоти 9-феврал 1881-йил(1881-02-09)
(59 ёшда)
Санкт Петербург, Россия Империяси
Ижод қилган тиллари Рус тили
Фуқаролиги Россия Империяси
Йўналиш реализм
Шоҳ асари Жиноят ва жазо

Достоевский Фёдор Михайлович (1821-йил 11-ноябр, Москва — 1881-йил 9-феврал, Санкт-Петербург) — рус ёзувчиси. Ижодий фаолияти 1844-йилда бошланган. Биринчи романи — „Бечора одамлар“да (1846) хўрланган, ижтимоий адолацизликка дучор бўлган „кичкина одамлар“нинг қисмати ҳикоя қилинган. „Қиёфадош“ (1846), „Оқ тунлар“ (1848) қиссалари ҳам ижтимоий мавзуда. Н. Добролюбов, В. Белинский каби демократ зиёлиларнинг инқилобий ғояларига маҳлиё бўлиб қолган Достоевский 1847-йилдан рус инқилобчиси ва хаёлий социалисти М. В. Петрашевский тўгарагига фаол қатнашиб, хаёлий социализм ғоясини қўллаб-қувватлайди. Мазкур тўгаракда қатнашиб, мавжуд давлат тузумини куч ишлатиб ўзгартиришга ҳаракат қилгани учун Достоевский ўлим жазосига хукм қилинади (1849). Нуфузли давлат ва жамоат арбобларининг аралашувидан сўнг, подшо Александр ИИ ўлим жазосини 4 йиллик каторга сургуни билан алмаштиради. Ёзувчи Омск каторга қамоқхонасида (1850—1854) ва Семипалатинскда интизомий ҳарбий хизматда бўлди (1854—1859). 1859-йилдан Петербургда узоқ муддатли тутқунлик ва сургун Достоевский ижодида ўз ифодасини топади, тушкунлик устувор мавзуга айланади. „Степанчиков қишлоғи ва унинг ахолиси“ (1859), „Хўрланганлар ва ҳақоратланганлар“ (1861), „Ўлик хонадондан мактублар“ (1861—1862) асарлари жаҳолат ботқоғига ботиб, инсоний қиёфасини йўқотган руслар ҳаётига бағишланган. Михаил Михаилович Достоевский (акаси) билан ҳамкорликда „Время“ (1861—1863), „Эпоха“ (1864—1865) журналларини нашр этади. Буларда Россиядаги крепостнойлик тартиби, аслзода (дворян)ларнинг маънавий-ахлоқий тубанлиги, меҳнаткашлар шафқациз эксплуатация қилинишини фош этишдан ташқари, миллатчилик, буюк давлатчилик (шовинизм) ғоялари, хусусан, чор Россияси томонидан Туркистоннинг забт этилиши тарғиб қилинади. „Биз Европага бостириб борсак, улар бизни варварлар сифатида қарши олади, Осиёда эса бизни маданиятли миллат каби кутиб олишади“, деб, Кауфман, Скобелев сингари ҳарбийлар Туркистонни босиб олишга даъват этилади.

Жиноят ва жазо“ (1866), „Телба“ (1868) романларида рус халқининг маънавий муаммолари бадиий бўёқларда яққол акс эттирилган. „Жинлар“ (1871—1872), „Ўсмир“ (1875) романларида эса рус „оқсуяклари“ табақаси, амалдорлари орасида маънавий қашшоқлик, амалпарастлик, очкўзлик ва худбинлик каби иллатлар чуқур илдиз отгани кўрсатилган, ички-миллий муаммоларни бошқа бир халқ ҳисобига ҳал этиб бўлмаслиги эътироф этилган. „Ака-ука Карамазовлар“ (1879—1880) романида жамият ва шахс ўртасидаги чуқур зиддият, руҳий инқироз ва фожиа ўз ифодасини топган.

Достоевский ижоди, гарчи зиддиятли бўлсада, рус ва жаҳон адабиётига катта таъсир кўрсатган. Достоевский 19-асрдаги реалистик роман жанрини янги ўзига хос томонлар билан бойитди. Адиб тўлақонли бадиий образларда нафақат воқеалар оқимини, инсонлар тақдирини, қалб курашини, балки жамият маънавий ҳаётидаги фожиавий конфликтларни ҳам тасвирлаб бера олди. Ўзининг интеллектуал романларида фикрларнинг кескин курашини, ғоя ва дунёқарашнинг фожиавий тўқнашувини маҳорат билан тасвирлади. Достоевскийнинг романлари вазмин тасвир услуби эмас, аксинча, соф драматик жанрларга хос кескинлиги ва лиро-публицистик пафоси билан ажралади.

Достоевскийнинг „Жиноят ва жазо“, „Телба“ ва бошқа асарлари Иброҳим Ғафуров томонидан ўзбек тилига таржима қилинган.

Библиография

[edit | edit source]

Романлар

[edit | edit source]

Қисса ва ҳикоялар

[edit | edit source]

Экранизациялар

[edit | edit source]

Манбалар

[edit | edit source]

Адабиётлар

[edit | edit source]
  • Хўрланганлар ва ҳақоратланганлар, Т., 1966; Телба, Т., 1981.
  • Ф. М. Достоевский туғилган куннинг 150 йиллиги (эсдаликлар), Т., 1971.

Ҳаволалар

[edit | edit source]