Юсуф Зия Ортач

Юсуф Зия Ортач (1895, Истанбул – 1967, Истанбул ) Турк, Түркчү улусчу фронт шүлүкчү^[1], чогaалчы, литератур башкызы, парлалгачы, политик.

Турк шүлүүнге Беш слогчулар бөлүү кежигүнү болгаш баштыңчызы.

1895 ч. Истанбул Азия талазынгa Үскүдар кожуунунгa төрүттүнген. Ачазы Коня хоорайның сураглыг Хожa Хасан эфендиниң оглу Сүлейман Сами бег, авазы Измир хоорайның сураглыг Иззет бег кызы Нурийе ханым.^[2]

• Akından Akına (1916)
• Aşıklar Yolu (1919)
• Şairin Duası (1919)
• Şen Kitap (1919)
• Cenk Ufukları (1920)
• Yanardağ (1928)
• Bir Selvi Gölgesi (1938)
• Kuş Cıvıltıları (Çocuk şiirleri, 1938)
• Bir Rüzgar Esti (1962)

• Binnaz (1917)
• Name (1918)
• Kördüğüm (1919)
• Nikahta Keramet (1923)

• Kürkçü Dükkanı (1931)
• Şeker Osman (1932)

• Nedim (1932)
• Seyranî (1933)
• Halk Edebiyatı Antolojisi (1933)
• Faruk Nafiz: Hayatı ve Eserleri (1937)
• Ahmet Haşim: Hayatı ve Eserleri (1937)

• Dağların Havası (1925, manzum)
• Göç (1943, otobiyografik roman)
• Üç Katlı Ev (1953)
• Sarı çizmeli Mehmet Ağa (1956)
• Gün Doğmadan (1960)

• Beşik (1943)
• Ocak (1943)
• Sarı Çizmeli Mehmed Ağa (1956)
• Gün Doğmadan (1960)

• İsmet İnönü (1946)
• Göz Ucuyla Avrupa (1958)
• Portreler (1960)
• Bizim Yokuş (1966)

1. ↑ http://www.antoloji.com/yusuf-ziya-ortac/
2. ↑ Alaattin Karaca, Ortaç, Yusuf Ziya, İslam Ansiklopedisi

• http://www.edebiyatögretmeni.net/yusuf_ziya_ortac.htm