İçeriğe atla

köken

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: koken

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]
Eski Türkçe

Söyleniş

[düzenle]

köken (belirtme hâli kökeni, çoğulu kökenler)

  1. asıl, soy
  2. bir şeyin çıktığı, dayandığı sebep, şekil, temel veya yer
    Yazının kökeni resimdir.
  3. tulumbacı hortumlarının kısmındaki sarı maden sap
  4. (botanik) kabak, karpuz, kavun v.s. gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları
  5. (ticaret) bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer

Çekimleme

[düzenle]

Eş anlamlılar

[düzenle]
  • (bir şeyin dayandığı sebep, ticaret): menşe
  • (ticaret): orijin

Atasözleri

[düzenle]

Kelime birliktelikleri

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Karaçay-Balkarca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. (meyveler) çakal eriği