dilsiz

Heceleme: dil‧siz

IPA^(anahtar): dilˈsiz, çoğulu IPA^(anahtar): dilsizˈleɾ

dilsiz (belirtme hâli dilsizi, çoğulu dilsizler)

1. (fizyoloji) sarayda hazine, kiler ve seferli koğuşlarında üçer, dörder tane bulunan ve sürekli olarak padişahın kapısında nöbet tutan sağır ve dilsiz kişi, tat

dilsiz (karşılaştırma daha dilsiz, üstünlük en dilsiz) dilsiz

1. konuşma engelli, konuşamayan, ahraz, lâl, belirli nedenlerle başka insanlarla konuşamama durumu
2. dili olmama durumu

IPA^(anahtar): dilˈsiz

Heceleme: dil‧siz

• sağır ve dilsiz, sağır ve dilsiz okulu

• dilsizlik

• Türk Dil Kurumuna göre "dilsiz" maddesi

dilsiz

1. dilsiz

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

dilsiz

1. dilsiz