çene

Farsça چانه‌‎

• IPA^(anahtar): /t͡ʃe.ˈne/
• Heceleme: çe‧ne

çene (belirtme hâli çeneyi, çoğulu çeneler) , sahiplik şekli çene -si

1. çok konuşma huyu, gevezelik

   Sende de çene var ha!

2. kerpeten, mengene gibi araçların eşyayı sıkıştıran karşılıklı iki parçasından her biri
3. köşe
4. (anatomi) canlılarda baş bölümünde yer alan, kemik veya kıkırdak ile desteklenen, altlı üstlü dişleri taşıyan ve ağzın kapanıp açılmasını sağlayan kasları üzerinde barındıran iki parçaya verilen ad

   Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu. — H. E. Adıvar

   Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak
   Boşanır sırtlara, vâdîlere, sağnak sağnak. — M. Â. Ersoy

5. (denizcilik) baş bodoslamasının omurga ile birleştiği yer, çarık, pruva

• Türk Dil Kurumuna göre "çene" maddesi

• Vikipedi'de çene

• Heceleme: çe‧ne

1. buri, kurt, kürk

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.