Yerofey Habarov

Yerofey Habarov Ерофей Хабаров
Yerofey Habarov Heykeli Habarovsk
Doğum	y. 1603 Kotlassky, Arhangelsk Oblast
Ölüm	1671 Bratsk veya Kirensk, Irkutsk Oblast
Milliyet	Rus Çarlığı
Meslek	Kaşif

Yerofey Pavloviç Habarov veya Svyatitsky (Rusça: Ерофе́й Па́влович Хаба́ров (Святи́тский), Yerofej Pavlovič Habarov (Svjatickij); çağdaş anlatımlarda ilk adı genellikle Ярофей (Yarofey) olarak yazılır; 1603 - 1671'den sonra), Amur nehri bölgesini keşfetmesi ve bölgeyi Rusya için kolonileştirme girişimleriyle tanınan bir Rus girişimci ve maceracıydı.

Rusya'nın büyük şehri Habarovsk'un yanı sıra küçük kasaba ve tren istasyonu Yerofey Pavloviç (Amur Oblastı'ndaki Trans-Sibirya demiryolu üzerinde yer almaktadır) onun adını taşıyor. 1963 yılında inşa edilen Proje 97A buzkıran Ledokol-5'in adı 1966 yılında Yerofey Habarov olarak değiştirildi.

Kuzey Avrupa Rusya'sındaki Veliki Ustyug bölgesinin yerlisi olan Habarov, Solvıçegodsk'taki tuz fabrikalarında Stroganovların yöneticisiydi.^[1] 1625'te Habarov, Tobolsk'tan Mangazeya'ya yelken açtı. Üç yıl sonra sefere çıkıp kasabadan ayrılarak Heta Nehri'ne (Taymır'in doğu kısmı) ulaştı. 1630'da Habarov, Mangazeya'dan Tobolsk'a bir yolculuğa katıldı. 1632-1641'de Lena Nehri'ne ulaştı ve Kuta ve Kirenga Nehirlerinin ağızlarında Lena boyunca tuzlaların bulunduğu bir tarım yerleşimi kurdu. Şimdi onun torunları Stavropol'de yaşıyor.

1649'da Vassili Poyarkov'dan (1643-1646) sonra Amur'u keşfeden ikinci Rus oldu. Poyarkov'un Aldan Nehri'ne doğru izlediği rota pratik olamayacak kadar zordu. Bir noktada Habarov, Vitim Nehri üzerinden Amur'a ulaşmaya çalıştı.^[2] 1647'de bir avcı Olyokma Irmağı'ndan Yakutsk'a döndü ve bunun Amur'a ilerleyebileceğini bildirdi. 1649 baharında Habarov, masrafları kendisine ait olmak üzere Olyokma Nehri'ne, ardından onun kolu olan Tungir'e doğru yola çıktı ve Şilka Nehri'ne doğru tekneleri karadan taşıdılar. 1650'nin başlarında yukarı Amur'a (Transbaykal) ulaştığında, ülkenin neredeyse terk edilmiş olduğunu, Kazakların itibarının kendilerinden önce geldiğini gördü. İyi bir rota çizerek Mayıs 1650'de Yakutsk'a döndü ve raporunu verdi. Araziyi övdü, Çin müdahalesinin tehlikesi konusunda uyardı ve profesyonel askerlerle daha büyük bir sefer yapılmasını önerdi.

Moskova ile iletişimde yaşanan gecikmeler göz önüne alındığında, Yakutsk Voyvodası Dmitry Frantsbekov kendi başına hareket etmeye karar verdi ve Habarov'u daha büyük bir kuvvetle güneye geri gönderdi. Voyvoda ayrıca Habarov'a Majesteleri Çar Aleksey'den Albazinli Daur Prensi Lavkay ve "Prens Bogdoy"e (Rusça: Князь Богдой) yazılan ve bu hükümdarlara Rus Çarına teslim olup olmayacaklarını soran, itaat etmemeleri halinde 6.000 kişilik bir ordu göndermekle tehdit eden mektupları da verdi.^[3][4][5] Frantsbekov, bu Prens Bogdoy'un başka bir Sibirya reisi olduğunu varsayıyordu. Aslında o Çin İmparatoruydu.

Habarov 1650 sonbaharında dağları aştı ve bu kez silahlı direnişle karşılaştı. Amur'un en kuzey noktasındaki Albazin'de kışlaklar inşa etti. Haziran 1651'de takviye aldıktan sonra Amur'a doğru yola çıktı. Eylül ayına gelindiğinde Sunghua'nın ağzına ulaştılar. 29 Eylül'de bugünkü Habarovsk yakınlarındaki Açansk'a ulaştılar ve orada kışlamaya karar verdiler. 8 Ekim'de yaklaşık 1000 yerlinin saldırısına uğradılar ve mağlup olan yerliler Mançu derebeylerine başvurdular. 24 Mart 1652'de, toplarla donanmış 2.000 Mançu ve Koreliden oluşan bir kuvvet Ninguta'dan geldi ve Açansk'a saldırdı. Habarov bir şekilde onları yenmeyi başardı. (Mançu generali Haise daha sonra beceriksizliği nedeniyle idam edildi) Bölgede kaç Çinlinin daha olduğunu bilmeden 22 Nisan'da Amur'dan yukarı çekildi. Bir noktada 6.000 Çinliden oluşan başka bir kuvvetle karşılaştı, ancak sis ve karanlık altında onların arasından geçmeyi başardı.^[6] Daha yukarılarda takviye olarak gönderilen 117 Kosaktan oluşan bir kuvvetle karşılaştı. Bir tutsaktan Sungari'de yeni bir Mançu ordusunun toplanacağını öğrendi. 1 Ağustos'ta Zeya'nın ağzına ulaştı. Burada adamlarından 136'sı isyan etti ve geriye yalnızca 212 sadık kişi kaldı. (Habarov, kışlakların nerede inşa edileceği sorusundan hemen sonra isyandan bahsettiği için, bu, Zeya'da kalıp olası bir Mançu saldırısını beklemenin akıllıca olup olmadığı sorusuyla bağlantılı olabilir.) Zeya'dan Yakutsk Voyvodası'na köylerin yakılmasını, yerlilerin katledilmesini ve mahkûmlara işkence yapılmasını gerçekçi bir şekilde anlatan bir rapor gönderdi.^[7]

Bu noktadan sonra İngilizce kaynaklar belirsizleşiyor. Görünüşe göre kışı Zeya'da geçirmişler. 1653 sonbaharında Dimitry Zinoviev komutasında 150 takviye ortaya çıktı. Bir asilzade olarak Zinoviev tam komuta talep etti. Habarov bunu reddedince tutuklandı. Habarov'un adamlarının desteğini kazanamayan ve Mançularla başa çıkmanın uygun bir yolunu bulamayan Zinoviev ve kuvvetin bir kesimi Amur'dan çekildi. Geriye kalanların sorumluluğu ise Onufriy Stepanov'a bırakıldı.

Habarov rütbesinden ve mülkünden mahrum bırakıldı ve yargılanmak üzere on beş aylık bir Moskova yolculuğuna gönderildi. Bir yıllık gecikmenin ardından beraat etti. Sibirya'ya dönmesi koşuluyla kendisine küçük bir asil rütbesi (Ilimskli Syn boyarsky) verildi. 1658'de Sibirya Ofisi, Amur'a yapılacak yeni bir sefere rehberlik etmeyi reddetmesi durumunda zincire vurulmasını emrettiğinde kayıtlarda yeniden ortaya çıktı. Daha sonra kayıtlardan kaybolur.

Habarov, "Amur Nehri Taslağı" adlı eserinde Amur nehrinin haritasını çıkardı (Rusça: Чертёж реки Амур).

• W Bruce Lincoln, Bir Kıtanın Fethi, 1994