İçeriğe atla

Türkiye'de işsizlik

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Türkiye'de işsizlik, resmi olarak Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından Uluslararası Çalışma Örgütünün hesaplama yöntemini kullanılarak işgücü ve işsizlik istatistiklerinin araştırılıp raporlanmasıyla saptanır.[1]

Türkiye Ağustos 2021 tarihli Eurostat raporuna göre Avrupa'da 32 ülke arasında İspanya ve Yunanistan'ın ardından en yüksek işsizlik oranına sahip 3. ülke konumundadır.[2] 2020 yılı OECD verileri Türkiye'nin Avrupa ülkeleri arasında ortalama 45,6 saat ile (ulusal yasal standart çalışma saati 45'tir) en yüksek çalışma saatlerine sahip birinci ülke durumunda bulunduğunu belirtmekte.[3][4] Çalışma saatlerinin azaltılması ve işsizlik arasındaki olumlu korelasyona karşın işsizlik ile mücadele kapsamında çalışma saatlerinin azaltılması bağlamında herhangi bir girişim yoktur.[5]

2018 yılına ait Eurostat araştırmasına göre Yükseköğretim mezunlarının işsizlik oranında Türkiye yüzde 9,8 ile 35 ülke içinde 5. sırada yer almakta. 35 ülke içinde yükseköğretim ve ilköğretim mezunları arasında farkın eksi olduğu tek ülke Türkiye'dir.[6]

İşgücü ve işsizlik istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Türkiye'de yıllara göre işsizlik oranları (IMF istatistiklerine göre)

Güncel işgücü ve işsizlik istatistikleri

[değiştir | kaynağı değiştir]

2021 yılı Ağustos ayı mevsim etkilerinden arındırılmış verilere göre;[7]

İşsizlik Verileri Oranlar
İşsizlik oranı %12,1
Zamana bağlı eksik istihdam ve işsizlerin bütünleşik oranı %15,3
İşsiz ve potansiyel işgücünün bütünleşik oranı %19,2
Atıl işgücü oranı %22
İstihdam oranı %46,2
İşgücüne katılım oranı %52,5

Türkiye'de yıllara göre işsizlik oranları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ekim 2019 verileriyle

Yıl İşgücü

(bin kişi)

İşsiz sayısı

(bin kişi)

İşsizlik % Yıl İşgücü

(bin kişi)

İşsiz sayısı

(bin kişi)

İşsizlik % Yıl İşgücü

(bin kişi)

İşsiz sayısı

(bin kişi)

İşsizlik %
1990 20.150 1.611 8,0 2000 23.078 1.497 azalış 6,5 2010 25.641 3.046 azalış 11,9
1991 21.010 1.722 artış 8,2 2001 23.491 1.967 artış 8,4 2011 26.725 2.615 azalış 9,8
1992 21.264 1.805 artış 8,5 2002 23.818 2.464 artış 10,3 2012 24.821 2.518 azalış 9,2
1993 20.314 1.814 artış 8,9 2003 23.818 2.493 artış 10,5 2013 25.524 2.747 artış 9,7
1994 21.876 1.870 azalış 8,5 2004 22.016 2.385 artış 10,8 2014 28.786 2.853 artış 9,9
1995 22.286 1.700 azalış 7,6 2005 22.454 2.388 azalış 10,6 2015 29.678 3.057 artış 10,3
1996 22.697 1.502 azalış 6,6 2006 22.751 2.328 azalış 10,2 2016 30.535 3.330 artış 10,9
1997 22.755 1.551 artış 6,8 2007 23.114 2.377 artış 10,3 2017 31.643 3.454 10,9
1998 23.385 1.606 artış 6,9 2008 23.805 2.611 artış 11,0 2018 32.274 3.537 artış 11,0
1999 23.878 1.829 artış 7,7 2009 24.748 3.471 artış 14,0 2019* 33.180 4.650 artış 13,4

İşsizliğin nedenleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Şirketlerin maliyet odaklı yaklaşımları: Kalite odaklı yaklaşımda maliyetleri bir miktar artırmayı göze alarak detaylı planlama ve üretim yapılır. Türkiye'deki işletmeler ise standart bir işi yaparken maliyetleri olabildiğince düşürmeyi tercih etmekte, bu da çoğu zaman kalite ve işgücünden feragat ederek karşılanmaktadır. Bu durum da kişi başına çalışma saatlerini yükseltirken, iş başına çalışan sayısını düşürmektedir.
  • İşverenlerin çalışanlara dair vergi ve prim yükünü yüksek bulması: Bazı ülkelerde çalışanların vergi ve primleri yine çalışanların kendisi tarafından hesaplanıp karşılanmakta, işverenin mali olarak tek yükü maaş ödemeleri olmaktadır. Türkiye'de ise bu konuda uygulanan mevzuatlar bu tip ödemeleri işveren tarafında da oldukça yoğun biçimde uygulamakta, dolayısıyla işverenler bu tip maliyetleri de göz önünde bulundurarak çalışan sayısında kısıntıya gitmektedir.
  • Dezavantajlı grupların işgücüne katılımı: Kadın, engelli, vb. cinsiyet ve toplumsal sınıfların işgücünde dezavantajlı olduğu dönemden eşit haklara sahip olduğu döneme geçişin 2008 sonrasında hız kazanmasıyla, bu konuda çalışmalar yapan diğer ülkelerin daha uzun zamana yaydığı süreç Türkiye'de dar bir zaman dilimine sıkışmıştır.
  • Yüksek genç nüfus: Gelişmiş ülkelere oranla yüksek sayıda genç nüfusa sahip olan Türkiye, aynı oranda üretim ve istihdam büyümesi sağlayamamaktadır.
  • Eğitim sistemi: Türkiye'de eğitim sisteminin kalifiye eleman yetiştirme odaklı olmaması, dünyadaki güncel gelişmelere yavaş ayak uydurması gibi etkenler, ulusal çıktıları ve işgücünü dünyada daha az rekabetçi hale getirmekte, bu da istihdam ve üretim artışının yeterli oranda sağlanamamasında başlıca sebebi teşkil etmektedir.[8][9]

Sosyal destekler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye İş Kurumu (İŞKUR)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına bağlı bir kuruluş olan Türkiye İş Kurumu (İŞKUR), 21 Ocak 1946 tarihinde 4837 sayılı kanun ile “İş ve İşçi Bulma Kurumu” adıyla kurulmuştur. Kurumun hizmetleri arasında iş ve meslek danışmanlığı, istihdam, işsizlik ödeneği, işgücü eğitim kursları ve girişimcilik programları yer almaktadır.

İşsizlik sigortası

[değiştir | kaynağı değiştir]

Türkiye'de işsizlik sigortası 4447 sayılı kanunla Mart 2002 tarihinden itibaren yürürlüğe girmiştir. İşsizlik sigortasından yararlanabilmek için son üç yıl içinde en az 600 gün, işten ayrılmadan önceki son 120 gün kesintisiz prim ödemiş olma şartı aranmaktadır. Hizmet akdinin sona ermesinden sonra 30 gün içerisinde, işten ayrılma belgesiyle Türkiye İş Kurumuna şahsen başvurulması gerekir. İşsizlik sigortası bağlanan kişiler, prim ödeme gün sayılarına bağlı olarak 180 ila 300 gün arasında işsizlik ödeneğinden yararlanabilirler. İşsizlik ödeneğinin devam ettiği süre boyunca Genel Sağlık Sigortası primleri de ödenir ve sağlık hizmetlerinden yararlanılabilir.

İstihdamı artırıcı önlemler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "İşsizlik Oranı Nasıl Hesaplanır? TÜİK İşsizlik Oranını Nereden Hesaplar?". 23 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  2. ^ "Türkiye Avrupa'daki 32 ülke içinde işsizlik oranının en yüksek olduğu 3. ülke". 21 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  3. ^ "Avrupa'da haftalık ortalama çalışma saatinin en uzun olduğu ülke Türkiye". euronews. 8 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  4. ^ "Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü'nün (OECD) verilerine göre Türkiye Avrupa ülkeleri arasında haftalık ortalama çalışma saatinin en en uzun olduğu ülkeler sıralamasında birinci". 8 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  5. ^ "Uzun çalışma saatleri öldürüyor". 23 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  6. ^ "İşsizliğin yükseköğretimde, ilköğretimden fazla olduğu tek ülke Türkiye". 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  7. ^ "İşgücü İstatistikleri, Ağustos 2021". TÜİK. 11 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2021. 
  8. ^ Türkiye'de İşsizliğin Nedenleri. 
  9. ^ "İşsizliğin Nedenleri". 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2020.