Parfüm

Parfüm, genellikle sıvı halde olan, insan vücuduna, hayvanlara, yiyeceklere, nesnelere ve yaşam alanlarına hoş bir koku vermek için kullanılan hoş kokulu uçucu yağlar veya aroma bileşikleri (kokular), sabitleyiciler ve çözücülerin karışımıdır.^[1] Parfümler, hoş bir koku yayan maddeler olarak tanımlanabilir. Aromatik kimyasalların ve esansiyel yağların yapay karışımlarından oluşurlar. 1939 Nobel Kimya Ödülü sahibi Lavoslav Ružička, 1945'te "bilimsel kimyanın ilk günlerinden günümüze kadar parfümlerin, yöntemler, sistematik sınıflandırma ve teori açısından organik kimyanın gelişimine önemli katkılarda bulunduğunu" belirtmiştir.^[2]

Antik metinler ve arkeolojik kazılar, en eski insan medeniyetlerinden bazılarında parfümlerin kullanıldığını göstermektedir. Modern parfümeri, 19. yüzyılın sonlarında vanilin veya kumarin gibi aroma bileşiklerinin ticari senteziyle başlamıştır. Bu, daha önce yalnızca doğal aromatiklerden elde edilemeyen kokulara sahip parfümlerin bileşimine olanak sağladı.^[3]

Parfüm hazırlayan kişilere parfümcü denir.

Parfüm kelimesi Latince perfumare kelimesinden türemiştir ve tümüyle uçucu anlamına gelir.^[4]

Parfüm yapımı sanatı olan parfümeri, antik Mezopotamya'da, Mısır'da, İndus Vadisi Uygarlığında ve muhtemelen Antik Çin'de başlamıştır.^[5] Romalılar ve Müslümanlar tarafından daha da geliştirilmiştir.

Dünyanın ilk kayıtlı kimyagerlerinden biri, MÖ 2. binyılda Mezopotamya'da çivi yazılı bir tablette adı geçen parfüm üreticisi Tapputi adlı kadın kabul edilir.^[6] Çiçekleri, yağı ve diğer aromatik maddelerle birlikte hazanbeli damıtır, ardından filtreler ve bunları birkaç kez tekrar damıtıcıya koyardı.^[7]

Hint alt kıtasında parfüm ve parfümeri İndus medeniyetinde (MÖ 3300 - MÖ 1300) vardır.^[8]

2003 yılında^[9] arkeologlar Kıbrıs'ın Pyrgos kentinde dünyanın eskiden kalan en eski parfümleri olduğuna inanılan parfümlerini keşfettiler. Parfümlerin tarihi 4.000 yıldan daha eskiye dayanmaktadır. Bunlar, en az 60 damıtma kabı, karıştırma kaseleri, huniler ve parfüm şişelerinin bulunduğu 300-metrekare (3.230 ft²) bir fabrika^[9] olan eski bir parfümeride keşfedildi. Antik çağda insanlar çiçeklerin yanı sıra badem, kişniş, mersin, kozalaklı ağaç reçinesi ve bergamot gibi bitki ve baharatları da kullanıyorlardı.^[10] Mayıs 2018'de, Yunanistan Ulusal Arkeoloji Müzesi'nin yıl dönümü gösterisi "Güzelliğin Sayısız Yönü" için eski bir parfüm olan "Rodo" (Gül) yeniden yaratıldı ve ziyaretçilerin koku alıcıları aracılığıyla antik çağa yaklaşmalarına olanak tanındı.^[11]

9. yüzyılda Arap kimyager El-Kindi (Alkindus), yüzlerce güzel kokulu yağ, merhem, aromatik su ve pahalı ilaçların ikameleri veya taklitleri için tarifler içeren Parfüm ve Damıtma Kimyası Kitabını yazdı. Kitapta ayrıca, imbik (hâlâ Arapça adını taşımaktadır.^[12][13]

[4. yüzyılda Kireneli Sinesios tarafından tanımlanan Yunanca ἄμβιξ, "kupa", "beher"] kelimesinden türetilmiştir]^[14][15][16]).) gibi parfüm yapımına yönelik 107 yöntem ve tarif anlatılmıştır.

Fars kimyager İbn Sina (Avicenna olarak da bilinir), günümüzde en yaygın kullanılan prosedür olan damıtma yoluyla çiçeklerden yağ çıkarma sürecini tanıttı. İlk olarak gül üzerinde deneyler yaptı. Keşfine kadar sıvı parfümler, güçlü bir karışım oluşturan yağ ve ezilmiş otlar veya yaprakların karışımlarından oluşuyordu. Gül suyu daha narindi ve hemen popüler oldu. Hem ham maddeler hem de damıtma teknolojisi, batı parfümerisini ve özellikle kimya olmak üzere bilimsel gelişmeleri önemli ölçüde etkiledi.

Parfüm tipleri, bir çözücüdeki aromatik bileşiklerin konsantrasyonunu yansıtır. Bu çözücü, iyi bir kokuda genellikle etanol veya su ve etanol karışımıdır. Çeşitli kaynaklar, parfüm tiplerinin tanımlarında önemli ölçüde farklıdır. Kokunun yoğunluğu ve kalıcılığı, kullanılan aromatik bileşiklerin veya parfüm yağlarının konsantrasyonuna, yoğunluğuna ve kalıcılığına dayanır. Aromatik bileşiklerin yüzdesi arttıkça, kokunun yoğunluğu ve kalıcılığı da artar. Belirli terimler, kokunun yaklaşık konsantrasyonunu, nihai ürünün hacmindeki parfüm yağı yüzdesine göre tanımlamak için kullanılır. En yaygın terimler^[17] şunlardır:

• Parfüm veya extrait (P): %15–40 aromatik bileşik (IFRA: tipik olarak ~%20). İngilizcede parfum, perfume extract (Türkçe:parfüm özütü), pure perfume (Türkçe: saf parfüm) veya sadece perfume (Türkçe: parfüm) de denir.
• Esprit de parfum (ESdP): %15–30 aromatik bileşik, EdP ve parfüm arasında nadiren kullanılan bir güç konsantrasyonudur.
• Eau de parfum (EdP) veya parfum de toilette (PdT): %10–20 aromatik bileşik (tipik olarak ~%15). Bazen "eau de perfume" veya "millésime" olarak adlandırılır. Parfum de toilette, 1980'lerde popüler olan, daha az yaygın bir terimdir ve genellikle eau de parfum'e benzetilir.
• Eau de toilette (EdT): %5–15 aromatik bileşik (genellikle ~%10). Bu, çoğu erkek parfümünün temel maddesidir.
• Eau de cologne (EdC): %3–8 aromatik bileşik (genellikle ~%5). Bu konsantrasyona genellikle sadece kolonya denir.
• Eau fraîche: %3 veya daha az aromatik bileşik. Bu genel terim, "sıçramalar", "sisler", "örtüler" ve diğer kesin olmayan terimler olarak satılan ürünleri kapsar. Bu tür ürünler yağ veya alkol yerine suyla seyreltilebilir.^[17]

Her konsantrasyonda bulunabilecek aromatik bileşiklerin yüzdelerindeki geniş aralık, ekstrait, EdP, EdT ve EdC terminolojisinin yağ konsantrasyonu açısından oldukça belirsiz olduğu anlamına gelir. Bir EdP genellikle bir EdT'den ve dolayısıyla bir EdC'den daha konsantre olsa da, durum her zaman böyle değildir. Farklı parfümeriler veya parfüm evleri, parfümlerinin her birine farklı miktarlarda yağ atar. Bu nedenle, bir parfümün EdP seyreltmesindeki yağ konsantrasyonu, bir şirketin aynı aralığındaki aynı parfümün EdT'sinden mutlaka daha fazla olsa da, gerçek miktar şirketler arasında değişecektir. Bir evden alınan bir EdT, başka bir evden alınan bir EdP'den daha yüksek aromatik bileşik konsantrasyonuna sahip olabilir.

Dahası, aynı ürün adına sahip ancak farklı bir konsantrasyona sahip olan bazı kokular, yalnızca seyreltmelerinde farklılık göstermekle kalmayıp, aslında tamamen farklı parfüm yağı karışımları kullanabilir. Örneğin, bir kokunun EdT versiyonunu EdP'sinden daha parlak ve daha taze yapmak için, EdT yağı biraz daha fazla üst nota veya daha az temel nota içerecek şekilde "ayarlanabilir". Chanel No. 5 iyi bir örnektir: parfümü, EdP, EdT ve artık üretilmeyen EdC konsantrasyonları aslında farklı bileşimlerdir (parfüm 1921'den kalmadır, EdT 1950'lerden kalmadır ve EdP 1980'lere kadar geliştirilmemiştir). Bazı durumlarda, daha yüksek bir aromatik konsantrasyonu gösterebilecek extrême, intense veya concentrée gibi kelimeler aslında tamamen farklı kokulardır ve yalnızca benzer bir parfüm akordu nedeniyle ilişkilidir. Bunun bir örneği Chanel'in Pour Monsieur ve Pour Monsieur concentréesidir. Bu karmaşıklık, parfümeri anlayışına ve takdirine, konsantrasyon ve formülasyondaki değişikliklerin koku alma deneyimini ("koku alma duyusu") önemli ölçüde değiştirebildiği bir nüans katmanı ekler.

Parfüm yağları genellikle bir çözücü ile seyreltilir, ancak bu her zaman böyle değildir ve gerekliliği tartışılır. Parfüm yağı seyreltmesi için en yaygın çözücü, genellikle etanol ve su karışımı olan alkol veya düzeltilmiş bir ispirtodur. Parfüm yağı, fraksiyonlu hindistan cevizi yağı gibi nötr kokulu yağlar veya jojoba yağı ve badem yağı gibi sıvı mumlar aracılığıyla da seyreltilebilir.

Batı kültürlerinde saf parfümün (parfum extrait) geleneksel uygulaması kulak arkası, ense, koltuk altı ve bilek, dirsek ve diz içleridir, böylece nabız noktası parfümü ısıtır ve sürekli olarak koku yayar. Parfümcü Sophia Grojsman'a göre diz arkası, kokunun yükselebilmesi için parfüm uygulamada ideal noktadır.^[19]

Modern parfüm endüstrisi, günün saatine bağlı olarak farklı yoğunluklarda salınacak şekilde koku katmanları uygulamasını destekler. Banyo yağı, duş jeli ve vücut losyonu gibi hafif kokulu ürünler sabah için, öğleden sonra eau de toilette ve akşam ise nabız noktalarına uygulanan parfüm önerilir.^[20]

Kolonya kokusu hızla yayılır ve yaklaşık 2 saat sürer. Eau de toilette 2 ila 4 saat arasında kalırken, parfüm altı saate kadar sürebilir.^[21]

Çeşitli faktörler, kokunun kullanıcının kendi fizyolojisiyle nasıl etkileşime girdiğini ve kokunun algısını nasıl etkilediğini etkileyebilir. Diyet bir faktördür, çünkü baharatlı ve yağlı yiyecekler yemek bir kokunun yoğunluğunu artırabilir.^[22] İlaç kullanımı da kokunun karakterini etkileyebilir.^[22] Kullanıcının cildinin ne kadar kuru olduğu önemlidir, çünkü kuru cilt, daha yağlı ciltlere göre kokuyu o kadar uzun süre tutmaz.^[21]

Ticari parfümlerin kesin formülleri gizli tutulur. Yaygın olarak yayınlansalar bile, genel tüketiciye bir kokunun deneyiminin tarifinde rehberlik etmede çok az işe yarayacak kadar karmaşık içerikler ve koku maddeleri tarafından bastırılacaklardır. Ancak, parfüm uzmanları, şarap uzmanlarıyla aynı şekilde, kokuların bileşenlerini ve kökenlerini belirlemede son derece yetenekli hale gelebilirler.^[23]

Bir parfümü tanımlamaya başlamanın en pratik yolu, kokunun koku notaları veya ait olduğu "aile"nin unsurlarına göredir; bunların hepsi, ilk uygulamadan son kalan koku ipucuna kadar bir parfümün genel izlenimini etkiler.^[24][25]

Parfüm kullanan bir kişinin geride bıraktığı koku izine, Fransızcada "uyanmak" anlamına gelen kelimeden esinlenerek sillage adı verilir; tıpkı suda bir teknenin bıraktığı iz gibi.

Parfüm, müzikal bir metaforla, uyumlu kokuyu "uyum" haline getiren üç dizi "nota"ya sahip olarak tanımlanır. Notalar zamanla ortaya çıkar; üst notanın anında etkisi daha derin orta notalara yol açar ve temel notalar yavaş yavaş son aşama olarak ortaya çıkar. Bu notalar, parfümün buharlaşma süreci bilgisi dikkate alınarak özenle oluşturulmuştur.

• Üst notalar: Baş notalar olarak da adlandırılır. Parfüm uygulandığında anında algılanan kokulardır. Üst notalar hızla buharlaşan küçük, hafif moleküllerden oluşur. Kişide parfümle ilgili ilk izlenimi oluştururlar ve bu nedenle parfüm satışında çok önemlidirler. Üst notaların örnekleri arasında nane, lavanta ve kişniş bulunur.
• Orta notalar: kalp notaları olarak da anılır. Üst notanın dağılmasından hemen önce ortaya çıkan parfüm kokusu. Orta nota bileşikleri bir parfümün "kalbini" veya ana gövdesini oluşturur ve zamanla daha hoş hale gelen temel notaların genellikle hoş olmayan ilk izlenimini maskeleme görevi görür. Orta nota örnekleri arasında deniz suyu, sandal ağacı ve yasemin bulunur.
• Temel notalar: Orta notaların çıkışına yakın görünen parfüm kokusudur. Temel ve orta notalar birlikte parfümün ana temasını oluşturur. Temel notalar parfüme derinlik ve sağlamlık katar. Bu sınıftaki kokuların bileşikleri tipik olarak zengin ve "derindir" ve genellikle uygulamadan 30 dakika sonrasına kadar algılanmazlar. Temel nota örnekleri arasında tütün, amber ve misk bulunur.

Üst ve orta notalardaki kokular, temel notalardan etkilenir; tersine, temel notaların kokuları, orta notalar olarak kullanılan koku malzemelerinin türüne göre değişecektir.

Üst ve orta notalardaki kokular temel notalardan etkilenir; tersine, temel notaların kokuları orta notalar olarak kullanılan koku malzemelerinin türlerine göre değişecektir. Parfüm notaları yayınlayan üreticiler genellikle bunu, listelenen bileşenler için yaratıcı ve soyut terimler kullanarak, koku bileşenlerini bir koku piramidi,^[26] olarak sunarak yaparlar.

Parfümlerin gruplandırılması asla tamamen nesnel veya kesin olamaz. Birçok koku, farklı ailelerin özelliklerini içerir. "Tek çiçek" olarak adlandırılan bir parfüm bile diğer aromatiklerin ince alt tonlarına sahip olacaktır. Tek bir aromatik maddeden oluşan gerçek birleşik kokulu parfüm neredeyse hiç yoktur.

Aile sınıflandırması bir parfümü tanımlamak için bir başlangıç noktasıdır, ancak onu tam olarak karakterize etmez.

1900 civarında ortaya çıkan geleneksel kategoriler:

• Narenciye: Hafif kolonyaların doğumuna sebep olan en eski koku ailesidir. Daha yeni koku bileşiklerinin geliştirilmesi, daha dayanıklı narenciye kokularının yaratılmasına olanak tanımıştır. Örnekler: 4711, Guerlain'in Eau de Cologne Impériale, Penhaligon'un Quercus.
• Tek Çiçeksi: Gül, karanfil, süsen gibi belirli bir çiçeğin kokusunun hakim olduğu kokulardır. Fransızcada bu tür kokulara soliflore denir. Örnek: Serge Lutens Sa Majeste La Rose.
• Çiçek Buketi: Birkaç çiçek kokusunun bileşimidir. Örnekler: Houbigant Quelques Fleurs, Jean Patou Joy.
• Amber veya "Oryantal": Genellikle vanilya, tonka fasulyesi, çiçekler ve ağaçlarla birleştirilen, tatlı, hafif hayvansal ambergris veya labdanum kokuları içeren büyük sınıftır. Kafur yağları ve tütsü reçineleriyle zenginleştirilebilir ve Viktorya Dönemi "Oryantal" imgelerini çağrıştırır. Geleneksel örnekler: Guerlain Shalimar, Yves Saint Laurent Opium, Chanel Coco Mademoiselle.^[27]
• Odunsu: Genellikle agar ağacı, sandal ağacı, sedir ağacı ve vetiver olmak üzere odunsu notaların hakim olduğu kokulardır. kâfurlu kokusuyla paçuli, bu parfümlerde sıklıkla bulunur. Geleneksel örnekler: Myrurgia Maderas De Oriente, Chanel Bois des Îles. Modern: Balenciaga Rumba.
• Deri: Orta veya temel notalarda bal, tütün, odun ve odun katranları ve deriye gönderme yapan bir koku içeren bir koku ailesidir. Geleneksel örnekler: Robert Piguet Bandit, Balmain Jolie Madame.
• Chypre (Fransızca telaffuz: [ʃipʁ]): Fransızcada Kıbrıs anlamına gelen bu kategori, adını François Coty'nin Chypre (1917) adlı eserinden almıştır. Bu eser, bergamot, meşe yosunu ve labdanum akoru üzerine inşa edilen ilk modern kokudur. Örnek: Guerlain Mitsouko, Rochas Femme. *Fransızca: Fougère (Fransızca telaffuz: [fu.ʒɛʁ]): Fransızcada eğrelti otu anlamına gelen, lavanta, kumarin ve meşe yosunu temel alınarak üretilen, keskin otsu ve odunsu bir kokuya sahiptir. Houbigant'ın çığır açan kokusu Fougère Royaleden adını alan bu aileye birçok erkek parfümü aittir. Modern örnekler: Fabergé Brut, Guy Laroche Drakkar Noir, Penhaligon's Douro.

1945'ten beri, bileşik tasarım ve sentez teknolojisindeki büyük ilerlemeler ve stillerin ve zevklerin doğal gelişimi nedeniyle modern kokuları tanımlamak için yeni kategoriler ortaya çıktı:

• Parlak Çiçeksi: Tek çiçeksi ve çiçek buketi geleneksel kategorilerini birleştirir. Örnek: Estée Lauder Beautiful.
• Yeşil: Belirgin kesilmiş çimen, ezilmiş yeşil yaprak ve salatalık benzeri kokularla Chypre tipinin daha hafif, daha modern yorumu. Örnekler: Estée Lauder Aliage, Sisley Eau de Campagne, Calvin Klein Eternity. *Aquatic, Oceanic, Ozonic: İlk olarak 1988'de ortaya çıkan en yeni kategori Davidoff Cool Water (1988), Christian Dior Dune (1991). Okyanusu anımsatan temiz bir koku, birçok androginos parfümün ortaya çıkmasına yol açtı. Genellikle 1966'da keşfedilen bir sentetik olan calone veya daha yeni sentetikler içerir. Ayrıca çiçeksi, oryantal ve odunsu kokuları vurgulamak için kullanılır.
• Meyveli: Şeftali, frenk üzümü, mango, çarkıfelek meyvesi ve diğerleri gibi turunçgiller dışındaki meyveleri içerir. Örnek: Ginestet Botrytis.
• Gourmand (Fransızca telaffuz: [ɡuʁmɑ̃]): Genellikle vanilya, tonka fasulyesi ve kumarin içeren, ayrıca yiyecek aromalarına benzeyecek şekilde tasarlanmış sentetik bileşenler içeren, "yenilebilir" veya "tatlı benzeri" niteliklere sahip kokulardır. Tatlı bir Örnek: Thierry Mugler'in Angel (sweet).

Bu yeni sınıflandırma yöntemi perakende ve parfüm endüstrisinde yaygın olarak kullanılır ve 1983'te parfüm danışmanı Michael Edwards tarafından yaratılmıştır. Yeni şema, sınıflandırmayı ve adlandırmayı basitleştirir ve sınıflar arasındaki ilişkileri gösterir.^[28]

Beş ana aile Floral, Oriental, Woody, Aromatic Fougère ve Freshtir; ilk dördü klasik terminolojiden, sonuncusu ise modern okyanus kategorisindendir. Bunların her biri alt gruplara ayrılır ve bir çark etrafında düzenlenir. Bu şemada, geleneksel olarak aldehitli floral olarak sınıflandırılan Chanel No.5 Soft Floral alt grubuna yerleştirilirken, kehribar kokuları Oriental grubundadır. Chypre parfümleri daha belirsizdir ve hem Oriental hem de Woody aileleriyle yakınlıkları vardır. Örneğin, Guerlain Mitsouko Mossy Woods'un altındadır, ancak daha çiçeksi chypre olan Hermès Rouge Floral Oriental'in altındadır.

Bitkiler uzun zamandır parfümeride uçucu yağlar ve aroma bileşikleri kaynağı olarak kullanılır. Bu aromatikler genellikle bitkiler tarafından otoburlara, enfeksiyonlara karşı koruma sağlamak ve tozlayıcıları çekmek için üretilen ikincil metabolitlerdir. Bitkiler parfümeride kullanılan kokulu bileşiklerin en büyük kaynağıdır. Bu bileşiklerin kaynakları bir bitkinin çeşitli kısımlarından elde edilebilir. Bir bitki birden fazla aromatik kaynak sunabilir, örneğin kişniş'in havadaki kısımları ve tohumları birbirinden oldukça farklı kokulara sahiptir. Portakal yaprakları, çiçekleri ve meyve kabuğu sırasıyla petitgrain, neroli ve portakal yağı kaynaklarıdır.

• Kabuk: Yaygın olarak kullanılan kabuklar arasında tarçın ve cascarilla bulunur. Sassafras kök kabuğundaki hoş kokulu yağ, diğer hoş kokulu bileşiklerin sentezinde kullanılan ana bileşeni safrole için doğrudan veya saflaştırılarak kullanılır.^[29]
• Çiçekler ve ağaç çiçekleri: Şüphesiz parfüm aromatiklerinin en büyük ve en yaygın kaynağıdır. Birkaç gül ve yasemin türünün çiçeklerini, ayrıca osmanthus, plumeria, mimoza, sümbülteber, nergis, kokulu sardunya, cassie, ambrette ve turunçgiller ve ylang-ylang ağaçlarının çiçeklerini içerir. Geleneksel olarak bir çiçek olarak düşünülmese de, karanfilin açılmamış çiçek tomurcukları da yaygın olarak kullanılır. Çoğu orkide çiçeği, parfümeride kullanılmadan önce önce tozlaştırılması ve tohum kabuklarına dönüştürülmesi gereken bir orkide olan vanilya hariç, uçucu yağlar veya mutlaklar üretmek için ticari olarak kullanılmaz.
• Meyveler: Elmalar, çilekler, kirazlar gibi taze meyveler çıkarıldığında beklenen kokuları nadiren verir. Eğer bir parfümde bu tür koku notaları bulunuyorsa, bunların sentetik kökenli olma olasılığı daha yüksektir. Önemli istisnalar arasında siyah frenk üzümü yaprağı, litsea cubeba, vanilya ve ardıç meyvesi bulunur. En yaygın kullanılan meyveler aromatiklerini kabuklarından verir; bunlar arasında portakallar, limonlar ve misket limonu gibi turunçgiller bulunur. Greyfurt kabuğu aromatikler için hala kullanılsa da, doğal aromatik kükürt içerdiği ve bozunma ürünü oldukça kötü koktuğu için ticari olarak kullanılan greyfurt aromatiklerinin giderek daha fazlası yapay olarak sentezlenmektedir.
• Yapraklar ve dallar: Parfümeride yaygın olarak kullanılanlar lavanta yaprağı, paçuli, adaçayı, menekşeler, biberiye ve turunçgil yapraklarıdır. Bazen yapraklar parfümlere getirdikleri "yeşil" koku için değerlidir, buna örnek olarak saman ve domates yaprağı verilebilir.
• Reçineler: Antik çağlardan beri değerli olan reçineler, tütsü ve parfümeride yaygın olarak kullanılmıştır. Çok hoş kokulu ve antiseptik reçineler ve reçine içeren parfümler, birçok kültür tarafından çok çeşitli rahatsızlıklar için ilaç olarak kullanılmıştır. Parfümeride yaygın olarak kullanılan reçineler arasında labdanum, tütsü/olibanum, mür, Peru balsamı, benzoin bulunur. Çam ve göknar reçineleri, birçok diğer sentetik veya doğal olarak oluşan aromatik bileşiğin organik sentezinde kullanılan terpenlerin özellikle değerli bir kaynağıdır. Günümüzde parfümeride kehribar ve kopal olarak adlandırılan maddelerden bazısı fosil kozalaklıların reçineli salgısıdır.
• Kökler, köksaplar ve soğanlar: Parfümeride yaygın olarak kullanılan karasal kısımlar arasında iris köksapları, vetiver kökleri, zencefil ailesinin çeşitli rizomları bulunur.
• Tohumlar: Yaygın olarak kullanılan tohumlar arasında tonka fasulyesi, havuç tohumu, kişniş, kimyon, kakao, Hindistan cevizi, köksap, kakule ve anason bulunur.
• Odunlar: Bir parfümün temel notalarını sağlamada son derece önemli olan odun yağları ve damıtıkları parfümeride vazgeçilmezdir. Yaygın olarak kullanılan ağaçlar arasında sandal ağacı, gül ağacı, agar ağacı, huş ağacı, sedir, ardıç ve çam bulunur. Bunlar maserasyon veya kuru damıtılmış (düzeltilmiş) formlarda kullanılır.
• Rom terpenleri. Orkide kokuları

• Ambergris: Öncülleri ispermeçet balinası tarafından salgılanan ve dışarı atılan oksitlenmiş yağlı bileşiklerin topaklarıdır. Ambergris, mücevherlerde kullanılan sarı kehribar ile karıştırılmamalıdır. Ambergris hasadı hayvansal kaynağına zarar vermediği için, şu anda etrafında çok az tartışma olan birkaç hayvansal koku verici maddeden biri olmaya devam etmektedir.
• Castoreum: Kuzey Amerika kunduzunun kokulu keselerinden elde edilir.
• Misk kedisi: Misk kedisi miski olarak da adlandırılan bu madde, Viverridae familyasından olan ve mongoose ile akraba misk kedilerinin kokulu keselerinden elde edilir. Dünya Hayvanları Koruma bu amaçla yakalanan Afrika misk kedilerini araştırdı.^[30]
• Hyraceum: Yaygın olarak "Afrika taşı" olarak bilinen, kaya hyraksı'nın taşlaşmış dışkısıdır.^[31]
• Petek: Bal arısı'nın peteklerinden. Hem balmumu hem de bal, mutlak bir madde üretmek için çözücüyle çıkarılabilir. Balmumu etanol ile çıkarılır ve etanol buharlaştırılarak mutlak balmumu üretilir.
• Misk: Başlangıçta Himalaya erkek misk geyiği Moschus moschiferus'un cinsel organları ile göbeği arasında bulunan bir bezden (kese veya bakla) türetilmiştir, şimdi çoğunlukla bazen "beyaz misk" olarak bilinen sentetik misklerin kullanımıyla değiştirilmiştir.

• Likenler: Yaygın olarak kullanılan likenler arasında meşe yosunu ve ağaç yosunu talisi bulunur.
• "Deniz yosunu": Damıtıklar bazen parfümlerde uçucu yağ olarak kullanılır. Yaygın olarak kullanılan bir deniz yosunu örneği, yaygın olarak mesane yosunu olarak adlandırılan Fucus vesiculosusdir. Doğal deniz yosunu kokuları, sentetiklere göre daha yüksek maliyetleri ve daha düşük güçleri nedeniyle nadiren kullanılır.

Birçok modern parfüm sentezlenmiş koku maddeleri içerir. Sentetikler doğada bulunmayan kokular sağlayabilir. Örneğin, sentetik kökenli bir bileşik olan Calone, çağdaş parfümlerde çok kullanılan taze ozonlu metalik deniz kokusu verir. Sentetik aromatikler genellikle doğal kaynaklardan kolayca elde edilemeyen bileşiklerin alternatif bir kaynağı olarak kullanılır. Örneğin, linalool ve kumarin, terpenlerden ucuza sentezlenebilen doğal olarak oluşan bileşiklerdir. Orkide kokuları (tipik olarak salisilatlar) genellikle doğrudan bitkinin kendisinden elde edilmez, bunun yerine çeşitli orkidelerde bulunan hoş kokulu bileşiklerle eşleşmesi için sentetik olarak yaratılır.

Sentetik aromatiklerin en yaygın kullanılan sınıflarından biri açık ara beyaz misklerdir. Bu malzemeler, ticari parfümlerin tüm formlarında orta notalara nötr bir arka plan olarak bulunur. Bu miskler, yıkanmış giysilere kalıcı bir "temiz" koku vermek için çamaşır deterjanlarına büyük miktarlarda eklenir.

Dünyadaki sentetik aromatiklerin çoğunluğu nispeten az sayıda şu şirketler tarafından yaratılmaktadır:

• Givaudan
• International Flavors and Fragrances (IFF)
• Firmenich
• Takasago
• Symrise

Bu şirketlerin her biri her yıl aromatik sentetiklerin üretimi için çeşitli proseslerin patentini alır.

Doğal ve sentetikler, parfümeride farklı koku özellikleri için kullanılır

	Doğallar	Sentetikler
Farklılık	Doğal kokular, ne zaman ve nerede hasat edildiklerine, nasıl işlendiklerine ve çıkarma yöntemine bağlı olarak her tedarikçide farklılıdır. Bu, Fas'ta ve Fransa'da yetiştirilen belirli bir çiçeğin, kokuyu yetiştirmek, hasat etmek ve çıkarmak için aynı yöntem kullanılsa bile farklı kokacağı anlamına gelir. Bu nedenle her parfümcü bir ülkede yetiştirilen çiçekleri diğerine veya bir çıkarma yöntemini diğerine tercih eder. Ancak, doğal bir kokunun karışık bileşimi nedeniyle, sahtekâr tedarikçilerin gerçek ham maddeleri, kaynağını (Grasse yaseminine Hint yasemini ekleyerek) veya içeriklerini (gül ağacına linalool ekleyerek) değiştirerek kâr marjlarını artırmak için karıştırmaları kolaydır.	Doğal aromatiklerden çok daha tutarlıdır. Ancak, organik sentezdeki farklılıklar, safsızlıkların konsantrasyonunda küçük farklılıklara neden olabilir. Bu safsızlıkların düşük koku (algılama) eşikleri varsa, sentetik aromatiklerin kokusundaki farklılıklar önemli olur.
Bileşenler	Her biri genel kokuya farklı bir nota ekleyen birçok farklı organik bileşik içerir. Bazı doğal olarak türetilen maddelerin uzun bir kullanım geçmişi vardır, ancak bu her zaman güvenli olup olmadıklarının bir göstergesi olarak kullanılamaz. Olası alerjenik veya kanserojen bileşikler.	Saflığa bağlı olarak, öncelikle bir kimyasal bileşikten oluşur. Bazen izomerlerin kiral karışımları, örneğin Iso E Super.[32] Bir kimyasal bileşiğin neredeyse saf bileşimi nedeniyle, doğada seyreltilmiş halde bulunan aynı moleküller, seyreltilmemiş olarak kullanıldığında vücutta farklı bir kokuya ve etkiye sahip olur.
Koku benzersizliği	Çıkarıldığı materyali anımsatır, ancak çıkarma yönteminin kokulu bileşikleri nasıl denatüre ettiğine bağlı olarak, çıkarma işlemi kokunun farklı bir "katmanını" yakalayabilir.	Doğal kokulara benzer ancak aynı zamanda farklıdır. Bazı sentetikler doğal notaları taklit etmeye çalışırken diğerleri kokunun tüm spektrumunu araştırır. Doğada bulunmayan yeni koku bileşikleri genellikle kokularında benzersiz olacaktır.
Koku karmaşıklığı	Derin ve karmaşık koku notaları. Yumuşak, ince koku nüansları. İdeal kompozisyonu nedeniyle oldukça değerlidir.	Saf ve belirgin koku notaları. Genellikle doğası gereği monotondur, ancak diğer doğal kokuları anımsatır.
Fiyat	Çıkartma yöntemine bağlıdır. Daha pahalıdır, ancak her zaman değil, çünkü fiyatlar doğal malzemelerin her bir birimini düzgün bir şekilde çıkarmanın işçiliği ve zorluğu ile kalitesi tarafından belirlenir. Tipik olarak, bir parfümün kalıcılığı, maliyeti ve uçucu yağların konsantrasyonu arasındaki ilişki aşağıdaki grafiği izler: [33]	Sentez yöntemine bağlıdır. Genellikle daha ucuzdur, ancak zorunlu değildir. Sentetik aromatikler, doğal olanlardan mutlaka daha ucuz değildir, bazı sentetikler, uzun sentez yolları, öncü kimyasalların düşük bulunabilirliği ve az verim gibi çeşitli faktörler nedeniyle çoğu doğal bileşenden daha maliyetlidir. Ancak, düşük koku eşikleri nedeniyle, parfüm yaparken seyreltilmeleri gerekir.

Parfümler yapılmazdan önce çeşitli parfüm bileşimlerinde kullanılan koku maddeleri elde edilmelidir. Sentetik koku maddeleri organik sentez yoluyla üretilir ve saflaştırılır. Doğal kaynaklardan elde edilen koku maddeleri, aromatik maddeleri hammaddelerden çıkarmak için çeşitli yöntemlerin kullanılmasını gerektirir. Çıkarımın sonuçları, çıkarılan üründeki mum miktarına bağlı olarak uçucu yağlar, mutlaklar, betonlar veya tereyağıdır.^[34]

Tüm bu teknikler ham maddelerden elde edilen aromatik bileşiklerin kokusunu belli bir ölçüde bozar. Bu, aromatik bileşikleri denatüre edecek olan ısı, sert çözücüler veya çıkarma işleminde oksijene maruz kalmanın kullanımından kaynaklanır ve bu da ya koku karakterlerini değiştirir ya da onları kokusuzlaştırır.

• Maserasyon/Çözücü ekstraksiyonu: Modern parfüm endüstrisinde aromatik maddeleri çıkarmak için en çok kullanılan ve ekonomik olarak önemli bir tekniktir. Ham maddeler, istenen aromatik bileşikleri çözebilen bir çözücüye daldırılır. Maserasyon saatler ile aylar arasında sürer. Odunsu ve lifli bitki materyalleri için hoş kokulu bileşikler, hayvansal kaynaklardan elde edilen tüm aromatikler vb genellikle bu şekilde elde edilir. Bu teknik ayrıca damıtma için çok uçucu olan veya ısıyla kolayca denatüre olan koku maddelerini çıkarmak için de kullanılabilir. Maserasyon/çözücü ekstraksiyonu için yaygın olarak kullanılan çözücüler arasında etan, hekzan ve dimetil eter vardır. Bu işlemin ürününe "beton" (İngilizce: concrete) denir.
  • Süperkritik akışkan ekstraksiyonu: Genellikle Süperkritik CO₂ kullanan, bir hammaddeden hoş kokulu bileşikleri çıkarmak için nispeten yeni bir tekniktir. İşlemin düşük sıcaklığı ve ekstraksiyonda kullanılan nispeten tepkisiz çözücü nedeniyle, elde edilen hoş kokulu bileşikler genellikle ham maddenin asıl kokusuna çok benzer.
  • Etanol ekstraksiyonu: Kuru ham maddelerden doğrudan hoş kokulu bileşikleri ve ayrıca çözücü ekstraksiyonu veya enfleurage'dan kaynaklanan saf olmayan yağlı bileşikleri çıkarmak için kullanılan bir çözücü ekstraksiyonu türüdür. Taze bitki malzemelerinden etanol ekstraksiyonu, etanole de çıkarılacak büyük miktarda su içerir.
• Damıtma: Portakal çiçeği ve gül gibi bitkilerden aromatik bileşikler elde etmek için kullanılan yaygın bir tekniktir. Ham madde ısıtılır ve hoş kokulu bileşikler damıtılmış buharın yoğunlaşması yoluyla yeniden toplanır.

• • Buhar damıtımı: Kaynayan sudan gelen buhar hammaddeden geçirilir ve böylece hammaddelerin uçucu hoş kokulu bileşiklerini dışarı atar. Damıtmadan gelen kondensat bir Floransa şişesi içinde çökeltilir. Bu, hoş kokulu yağların sudan kolayca ayrılmasını sağlar. Hammaddeden bazı hoş kokulu bileşikleri ve yağları tutan kondensattan toplanan suya hidrosol denir ve bazen satılır. Bu, en yaygın olarak çiçekler, yapraklar ve saplar gibi taze bitkisel malzemeler için kullanılır.
  • Kuru/yıkıcı damıtma: Hammaddeler, su gibi taşıyıcı çözücü olmadan doğrudan bir imbikte ısıtılır. Yüksek ısıyla ham maddeden salınan hoş kokulu bileşikler genellikle susuz piroliz geçirir ve bu da farklı hoş kokulu bileşiklerin ve dolayısıyla farklı hoş kokulu notaların oluşumuyla sonuçlanır. Bu yöntem, kasıtlı olarak "yanmış" veya "kavrulmuş" bir koku istenen fosil kehribar ve hoş kokulu odunlardan hoş kokulu bileşikler elde etmek için kullanılır.
  • Fraksiyonlama: Bir damıtma kolonu kullanılarak, bir malzemeden damıtılan farklı fraksiyonlar, nihai ürünün kokusunu değiştirmek için seçici olarak hariç tutulabilir. Ürün daha pahalı olsa da, bu bazen bir malzemenin hoş olmayan veya istenmeyen kokularını gidermek için yapılır ve parfümcüye kompozisyon süreci üzerinde daha fazla kontrol sağlar.
• Ekspresyon: Hammadde sıkılır veya sıkıştırılır ve uçucu yağlar toplanır. Tüm hammaddelerden, sadece turunçgiller familyasındaki meyvelerin kabuklarından elde edilen hoş kokulu yağlar bu şekilde çıkarılır çünkü yağ, bu çıkarma yöntemini ekonomik uygulanabilir kılacak kadar çok miktarlarda vardır.
• Enfleurage: Aroma maddelerinin katı yağa veya balmumuna emilmesi ve ardından etil alkol ile hoş kokulu yağların çıkarılmasıdır. Enfleurage ile çıkarma, bazı hoş kokulu bileşiklerin yüksek ısı ile denatüre edilmesi nedeniyle damıtma mümkün olmadığında yaygın olarak kullanılırdı. Bu teknik, yüksek maliyetleri ve daha verimli ve etkili çıkarma yöntemlerinin varlığı nedeniyle modern endüstride yaygın olarak kullanılmaz.^[24]

Hoş kokulu özler halk arasında genel olarak "uçucu yağlar" olarak bilinse de, koku endüstrisinde belirli bir hoş kokulu özü elde etmek için kullanılan kaynak, saflık ve tekniği tanımlamak için daha spesifik bir dil kullanılır. Bu özlerden yalnızca mutlaklar, uçucu yağlar ve tentürler doğrudan parfüm formüle etmek için kullanılır.

• Mutlak: Bir pommad veya betondan etanole batırılarak saflaştırılan hoş kokulu malzemelerdir. Etanol gibi hafif hidrofilik bir bileşik kullanılarak, mumsu kaynak malzemelerden gelen hoş kokulu bileşiklerin çoğu, kokusuz mumsu moleküllerin hiçbiri çözülmeden çıkarılabilir. Mutlaklar genellikle yağlı bir sıvı formundadır.
• Beton: Uçucu hidrokarbonlar kullanılarak çözücü çıkarma yoluyla ham maddelerden çıkarılan hoş kokulu maddeler. Betonlar genellikle çözücülerin çeşitli hidrofobik bileşikleri çözme kolaylığı nedeniyle büyük miktarda mum içerir. Bu tür betonlar genellikle damıtma veya etanol bazlı çözücü çıkarma yoluyla daha da saflaştırılır. Betonlar genellikle mumsu veya reçineli katılar veya kalın yağlı sıvılardır.
• Uçucu yağ: Doğrudan bir kaynak malzemeden damıtma veya ekspresyon yoluyla çıkarılan ve yağlı bir sıvı formunda elde edilen hoş kokulu maddelerdir. Ekspresyon yoluyla çıkarılan yağlara bazen ekspresyon yağları denir.
• Pomad: Hammaddelerdeki kokulu bileşiklerin hayvansal yağlara emildiği enfleurage işlemiyle oluşturulan hoş kokulu katı yağ kütlesidir. Pomadlar yağlı ve yapışkan katı halindedir.
• Tentür: Hammaddelerin doğrudan etanol'e batırılması ve aşılanmasıyla üretilen hoş kokulu maddelerdir. Tentürler genellikle ince sıvılardır.^[24]

Başlangıç malzemeleri aynı olmasına rağmen farklı ekstraksiyon yöntemlerinden elde edilen ürünler farklı isimlerle bilinir. Örneğin, çözücü ekstraksiyonundan geçmiş Turunç'tan elde edilen portakal çiçekleri "portakal çiçeği mutlak" üretir ancak buharla damıtılmış olanlara "neroli yağı" denir.

• Feromon

• IFRA: Uluslararası Koku Derneği
• Koku Vakfı "FiFi"
• İngiliz Parfümcüler Derneği