Louis Brandeis

Louis Dembitz Brandeis (/ˈbrændaɪs/ ; 13 Kasım 1856- 5 Ekim 1941), 1916'dan 1939'a kadar Amerika Birleşik Devletleri Yüce Mahkemesinde yardımcı yargıç olarak görev yapan Amerikalı bir hukukçudur.

1890'dan itibaren, Harvard Law Review'da aynı başlıkta bir makale yazarak " mahremiyet hakkı " kavramının geliştirilmesine yardımcı oldu,^[1] ve böylece hukuk uzmanı Roscoe Pound tarafından "bizim kanunumuza göre bir bölüm eklemekten başka bir şey olmayan" görülen şeyi başardığı için takdir edildi. Yüzyıl başında tekel karşıtı hareketin lider isimlerinden biri olmuş, özellikle New England demiryolunun tekelleşmesine karşı direnmiş ve Woodrow Wilson'a adaylık sürecinde tavsiyelerde bulunmuştur. Other People's Money and How the Bankers Use It ve The Curse of Bigness gibi kitap, makale ve söylevlerinde büyük bankaların, para fonlarının, güçlü şirketlerin, tekellerinin, kamusal yozlaşmanın ve kitlesel tüketiciliğin gücünü eleştirmiş ve bunların Amerikan değerlerine ve kültürüne zarar verdiğini düşünmüştür. Daha sonra Avrupa ve Rusya'daki antisemitizme karşı bir çözüm olarak gördüğü ve aynı zamanda "Yahudi ruhunu yeniden canlandırmanın" bir yolu olarak gördüğü Siyonist harekette etkin olmuştur..

Ailesinin mali durumu düzelince zamanının çoğunu kamu yararına yönelik işlere ayırmaya başladı ve daha sonra "Halkın Avukatı" olarak anılmaya başladı.^[2] Davaları ücret almadan kabul etmekte ısrar etti, böylece ilgili daha geniş sorunları ele almakta özgür olabilecekti. Economist dergisi onu "Hukukun Robin Hood'u" olarak adlandırdı.^[3] Dikkate değer ilk davaları arasında demiryolu tekelleriyle mücadele, işyeri ve çalışma yasalarını savunma, Merkez Bankaları Sisteminin oluşturulmasına yardımcı olma ve yeni Federal Ticaret Komisyonu için fikir sunma gibi eylemleri bulunmaktaydı. Davasını desteklemek için diğer mesleklerden kişilerin bilirkişi ifadelerine dayanan, daha sonra " Brandeis özeti " olarak adlandırılan bir vaka özeti sunarak tanındı ve böylece kanıt sunumunda yeni bir emsal oluşturdu.

1916'da Başkan Woodrow Wilson, Brandeis'i Amerika Birleşik Devletleri Yüce Mahkemesi'ne aday gösterdi . Adaylığına şiddetle itiraz edildi, nedeni Yargıç William O. Douglas'ın daha sonra yazdığı gibi, "Brandeis, rakibi kim olursa olsun sosyal adalet için militan bir mücadeleciydi. O sadece zekası ve cesareti nedeniyle tehlikeli değildi. O tehlikeliydi çünkü onu yozlaştıramazdınız... ve mevcut düzenin korkuları çok daha büyüktü çünkü Brandeis, Mahkemeye seçilen ilk Yahudiydi." ^[4] 1 Haziran 1916'da Senato tarafından 47'ye karşı 22 oyla ^[4] yüce mahkemede hizmet veren en ünlü ve etkili isimlerden biri olduğu onaylandı. Hukukçulara göre Brandeis'in görüşleri, bir Anayasa Mahkemesi üyesi tarafından yazılmış ifade özgürlüğü ve özel hayatın gizliliğinin "en büyük savunmalarından" biriydi. Bazıları Brandeis'i Afro-Amerikalılarla ilgili konulardan kaçmakla eleştirmiştir, çünkü yirmi üç yıllık görev süresi boyunca ırkçılıkla ilgili hiçbir davada tek bir görüş yazmamış ve ırk ayrımcılığını desteklemek de dahil olmak üzere sürekli olarak mahkeme çoğunluğu ile birlikte oy kullanmıştır.