İçeriğe atla

Anton Raphael Mengs

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Anton Raphael Mengs
Otoportre, 1775, Uffizi, Floransa
Doğum12 Mart 1728
Ústí nad Labem, Bohemya, Habsburg İmparatorluğu
Ölüm29 Haziran 1779 (51 yaşında)
Roma, Papalık Devleti
MilliyetAlman
MeslekRessam
HareketNeoklasisizm

Anton Raphael Mengs (22 Mart 1728[1] - 29 Haziran 1779) 18. yüzyıl ortalarında rokoko döneminde yaşamış Alman bir ressamdır. Dresden, Roma ve Madrid'de aktif bir şekilde faliyetlerini yürütmüş olan Raphael Mengs daha sonradan rokoko akımının yerini alıp Avrupa'da baskın stil olacak neoklasik resmin öncülerindendir.

Otoportre, 1744

Mengs 1728'te Bohemya Krallığı'ndaki Ústí nad Labem'de (Almanca: Aussig) doğdu. Babası Ismael Mengs adında daha sonradan Saksonya Elektörleri'nin ve kralların ikamet ettiği Dresden'e yerleşmiş olan Danimarkalı bir ressamdı. Ablası Therese Maron da küçük kardeşi Julia gibi ressamdı.[kaynak belirtilmeli]

O ve kardeşinin Bohemia'da dünyaya gelmesi sadece bir tesadüftü: Anneleri babalarının meşru eşi değildi; babaları ailenin hizmetçisi olan Charlotte Bormann ile uzun yıllardan beri süregelen bir aşk ilişkisi içerisindeydi. İki gayrimeşru çocuğunu gizlemek için Ismael Charlotte'u bir gezi bahanesiyle yakınlardaki çok daha büyük bir kasaba olan Ústí nad Labem'e (Elbe Nehri'nin 90 km yukarısı) götürdü. Ismael Anton'u aldı ve Charlotte de doğumdan kısa bir süre sonra Dresden'e döndü. Orada 13 yıl boyunca yaşadılar.[2]

1741'de Ismael ailesiyle beraber Dresden'den Roma'ya taşındı.

Yetişkinlik Dönemi ve Ölümü

[değiştir | kaynağı değiştir]

1749'da Anton Saksonya Elektörü olan Frederick Augustus tarafından kendisinin baş ressamı olarak işe alındı; fakat, bu işe rağmen Mengs zamanın çoğunu Roma'da geçirmeye devam etti. 1748'te resmini çizeceği bir model olarak karşısında oturan Margarita Guazzi ile Roma'da evlendi. Katolikliğe geçen Mengs, 1754'te Vatikan resim okulunun direktörü oldu.[3] Villa Albani [en]'de yaptığı Parnassus isimli resmiyle usta bir ressam olarak ün kazandı. 1749'da Northumberdland Dükasının Londra'daki evi için Raphael'in Atina Okulu tablosonun bir kopyasını yapmayı kabul etti. 1752-1755 dönemlerinde bu işi icra eden Mengs tabloyu tam büyüklükte yaptı ama farklı olarak diktörgen biçimini uyguladı ve başka karakterler de ekledi. Bu resim şu an Victoria ve Albert müzesi koleksiyonunda yer alıyor.[4]

Mengs Haziran 1779'da Roma'da öldü; naaşı Aziz Michel e Magno kilisesindedir.

Otoportre, 1774

Mengs III. Carlos tarafından iki defa Madrid'e davet edildi. Orada en iyi eserlerinden bazılarını üretti, aralarından en dikkate değer olanı Madrid Kraliyet Sarayı'nın ziyafet salonun tavanına çizdiği Trajan'ın zaferi ve Tapınağın Şanı isimli eseridir. 1777'de bu eserini bitirdikten sonra Mengs iki yıl sonra öleceği Roma'ya döndü. Ölümünden sonra arkasında kötü koşullar altında 20 çocuğunu bıraktı; bu çocuklardan yedisine İspanya Kralı maaş bağladı.[5] Portreleri ve otoportleri daha büyük resimlerinde sıklıkla kaybolan detay ve içgörüye olan özeni yansıtır.[kaynak belirtilmeli]

Johann Joachim Winckelmman[6] ile olan yakınlığı Mengs'in tarihsel kişiliğinin önemini yükselttmiştir. Mengs Winckelmann klasik antikiteye olan hevesini paylaşır ve o sıralar popüler stil olan Rokoko'nun yerine Neoklasik resmin baskın stil olması için çalışmıştır. Fakat aynı zamanda Roma barokunun etkisi özellikle dini resimlerinde güçlü bir yer edinmiştir. Kendisini ilk neoklasikçi olarak farzediyordu, oysaki aslında barok sanatının son parıltısı olabilirdi. İngiliz sanat tarihçisi Rudolf Wittkower onun hakkında şunu yazar: "Son tahlilde o bir başlangıç olduğu kadar aynı zamanda bir sondur."[7] Goethe onun hakkında "bu kadar çok öğrenmenin, tam bir inisiyatif yoksunluğu ve buluş yoksulluğuyla birleştirilmesi; gergin ve yapay bir tavırla vücut bulması gerektiği"ni belirterek hayıflanır.[8]

Anton Raphael Mengs'in Roma'daki mezar taşı

Mengs'in çağdaşı olan İtalyan ressam Pompeo Batoni [en] ile meşhur bir rekabeti vardı. Mengs Giacomo Casanova ile de arkadaş idi. Casanova onun kişiliğinden ve çağındaki ününden Histoire de ma vie isimli eserinde bahseder. İtalya'daki öğrencileri arasında Avusturyalı ressam Anton von Maron vardır.[9] İspanya'daki öğrencilerinden biri de Agustín Esteve'dir.[kaynak belirtilmeli]

Madrid'deki sayısız resminin dışında, Dresden'deki Aziz Joseph'in göğe yükselişi, Sankt Peterburg'daki Perseus ve Andromeda ve Villa Albani'nin tavanına çizdiği resmi en iyi eserleridir.[5]

Teorik yazıları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Mengs ispanyol, alman ve italyan sanatı üzerine yazılar yazdı. Farklı mükemmelliklerin dengeli bir birleşimi yoluyla mükemmelliğe ulaşılabileceğini gören eklektik bir sanat teorisi ortaya koydu: Yunan dizaynını Raffaello'nun anlatımı, Correggio'nun ışık gölgesi ve Titian'nın renkleriyle birleştirdi.[5]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Anton Raphael Mengs (Bohemian painter)". Encyclopædia Britannica. 20 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2012. 
  2. ^ Polt, John H. R. (1997). "Anton Raphael Mengs in Spanish Literature". Font, Jordi Aladró (Ed.). Homenaje a Don Luis Monguió. Hispanic monographs: Series Homenajes 13. Newark, DE: Juan de la Cuesta. ss. 351-374. ISBN 978-0-936388-82-3. 
  3. ^ Chisholm 1911.
  4. ^ "The School of Athens (after Raphael)". Victoria and Albert Museum. 6 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2014. 
  5. ^ a b c  Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Mengs, Antony Raphael". Encyclopædia Britannica. 18 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 129. 
  6. ^ "Web Gallery of Art, image collection, virtual museum, searchable database of European fine arts (1000–1900)". wga.hu. 22 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2022. 
  7. ^ Wittkower, p 469
  8. ^ Johann Wolfgang von Goethe, Winckelmann und sein Jahrhundert
  9. ^ Supplemento alla Serie dei trecento elogi e ritratti degli uomini i più illustri in Pittura, Scultura, e Architettura. 29 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Pellegrino Antonio Orlandi, published by Stamperia Allegrini, Pisoni, e comp, Florence (1776); column 1368–1369.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]