Pelargir, een grote haven in Gondor.
Pelargir was een haven in Gondor en de hoofdstad van de leen Lebennin. Het lag tussen de rivier Sirith en de Anduin. Het lag 110 mijl ten noordwesten van de plek waar de Anduin in de Baai van Belfalas mondde. De Zuiderweg verbond de haven met Minas Tirith, een andere weg liep naar Erech.
Bloei[]
In de Tweede Era werd Pelargir op 2350 gesticht en was dan ook een van de oudste Númenoreaanse nederzettingen in Midden-aarde, het was de ouste stad in Gondor. Later troken de Elendili naar Pelargir of Tharbad, in het noorden. De Taal van Pelargir was een mengsel van Andunaic en de Gemeenschapelijke Taal.
Toen in 3319 van de Tweede Era Númenor in zee verviel vluchtte Elendil, zijn twee zonnen en negen schepen met de Elendili weg naar Midden-aarde. Elendil kwam in Mithlond aan land en zijn zonnen, Isildur en Anarion, kwamen in Pelargir aan. Isildur en Anarion werden met open armen ontvangen en anvaarde het koningschap van Elendil, dit was het begin van Gondor.
In de Derde Era had Tarannon Falastur, de eerste Scheepskoning van Gondor, een huis in de haven. Het stond op een eiland in het water van de Anduin. Tarannon's neef en opvolger, Earnil I, liet een grote vloot in Pelargir maken. In de Burgeroorlog, de Broedertwist, kozen vele mannen van Pelargir de kant van Castamir de Usurpator, de Kapitein van de vloot. Castamir won de burgeroorlog en werd Koning van Gondor, hij maakte Pelargir tot zijn hoofdstad. Tien jaar later werd hij gedood door Eldacar, de erfgenaam van de oude koning. Castamir's zonen werden belegerd in Pelargir. Uiteindelijk vluchtten ze met het grootste deel van de vloot naar Umbar en ze werden de Kapers van Umbar.
De Aanvalen van de Kapers[]
Pelargir, als het aangevallen wordt tijdens de Oorlog om de Ring.
In 1634 vielen de Kapers van Umbar onder leiding van Angamaitë en Sangahyando, de achter-kleinzonnen van Castamir, Pelargir aan. Dit was de eerste van de aanvallen op Pelargir. Tot 2980 bleven deze aanvallen kommen maar Pelargir bleef in Gondoriaanse handen. In de regeerperiode van Ecthelion II was het hoogtepunt, en tevens de laatste, van deze aanvallen. Pelargir won echter onder leiding van de mysterieuze kapitein genaamd Thorongil, die in werkelijkheid Aragorn was. Na deze nederlaag stopten de Kapers van Umbar met aanvallen op Pelargir.
Ten tijde van de Strijd om de Ring was een laatste aanval op Pelargir. De Kapers van Umbar en de Haradrim vochten, nu in alliantie met Sauron, met 50 grote schepen en nog meer kleinere schepen. De stad werd overgenomen door de Kapers. Toen Aragorn in de Palantír keek zag hij dat de Kapers naar Minas Tirith voeren om de troepen van Mordor te helpen. Aragorn nam daarna de Paden der Doden en met het Leger der Doden trok hij ten strijde. In Lebennin vluchtten zowel de Gondorianen als Haradrim voor het Leger der Doden. In de stad zelf nam het leger de vloot over. Het Leger der Doden werd ontbonden en Aragorn trok met de legers van Lebennin en Lamedon ten strijde. In de Vierde Era werd Pelargir herbouwd en een belangrijke stad, en haven, in het Herenigde Koninkrijk van Arnor en Gondor.