โลก

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लोक (โลก) หรือภาษาบาลี โลก

โลก (คำลักษณนาม ใบ หรือ โลก)

1. แผ่นดิน
2. โดยปริยายหมายถึงหมู่มนุษย์

   ให้โลกนิยม

3. ส่วนหนึ่งแห่งสกลจักรวาล

   มนุษยโลก

   เทวโลก

   พรหมโลก

   โลกพระอังคาร

4. แผ่นดินรวมกับทุกประเทศ คนทุกกลุ่ม และลักษณะธรรมชาติทุกอย่างของแผ่นดิน^[1]
5. (ภูมิศาสตร์, ดาราศาสตร์) ดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ในระบบสุริยะ เป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ลักษณะอย่างรูปทรงกลม มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ศูนย์สูตรยาว 12,755 กิโลเมตร ศูนย์กลางที่ขั้วโลกยาว 12,711 กิโลเมตร มีเนื้อที่บนผิวโลก 510,903,400 ตารางกิโลเมตร
6. (ชีววิทยา) อาณาบริเวณ, ชีวบริเวณ

   โลกของสิ่งมีชีวิต

   โลกของมหาสมุทร

• (ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ) ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ; พุธ, ศุกร์, โลก, อังคาร, พฤหัสบดี, เสาร์, ยูเรนัส, เนปจูน ^{(หมวดหมู่: ภาษาไทย:ดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ)}; โดยปกติจะเติม ดาว~ ยกเว้นโลก

• โลอ์

เทียบภาษาเขมร លោក (โลก); ร่วมรากกับ ลฺูก

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /loːk/

โลก

1. โลก

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /loːk˦˨/

โลก

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩰᩫ᩠ᨠ (โล็ก)

โลก ช.

1. โลก
2. สัตว์
3. พลเมือง