ข้ามไปเนื้อหา

ฟุน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ฟัน, ฟั่น, ฟั้น, ฟืน, ฟื้น, และ ฟ่น

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

เทียบจีนยุคกลาง (MC bjunX, “ไม่พอใจ, โกรธเคือง”); ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฟุน, ลาว ຟຸນ (ฟุน)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ฟุน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงfun
ราชบัณฑิตยสภาfun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/fun˧/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ฟุน

  1. (โบราณ) ลุกฮือ (ใช้แก่ไฟ)
  2. (โบราณ) โกรธเป็นไฟ, โกรธจัด

ภาษาอีสาน

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

เทียบจีนยุคกลาง (MC bjunX, “ไม่พอใจ, โกรธเคือง”); ร่วมเชื้อสายกับไทย ฟุน, ลาว ຟຸນ (ฟุน)

คำกริยา

[แก้ไข]

ฟุน

  1. โกรธเป็นไฟ, โกรธจัด

อ้างอิง

[แก้ไข]
  • เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]