A23a

ภูเขาน้ำแข็ง A23a เป็นแผ่นภูเขาน้ำแข็��ขนาดใหญ่ที่เกิดจากการแยกตัวออกจากแผ่นน้ำแข็งฟิลช์เนอร์-รอนเน ในปี ค.ศ. 1986 มันติดอยู่กับพื้นทะเลมาหลายปีจนกระทั่งเริ่มเคลื่อนที่ในปี ค.ศ. 2020 มีพื้นที่ประมาณ 3,900 ตารางกิโลเมตร (1,500 ตารางไมล์) ทำให้มันเป็นภูเขาน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดในโลกขณะนี้^[2][3]

ฐานดรุจนายาที่ 1 ซึ่งเดิมตั้งอยู่บนแผ่นน้ำแข็งฟิลช์เนอร์-รอนเน แต่เมื่อมันแตกออก ฐานนี้ก็อยู่บนภูเขาน้ำแข็งด้วย^[2] หลังจากนั้นจึงมีภารกิจช่วยเหลือโดยเริ่มต้นขึ้นในปี ค.ศ. 1987 และในที่สุดได้ย้าย/เปลี่ยนชื่อฐานเป็นดรุจนายาที่ 3^[4]

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2023 A23a ถูกติดตามว่าเคลื่อนผ่านปลายด้านเหนือของคาบสมุทรแอนตาร์กติก และมุ่งหน้าไปยังมหาสมุทรใต้^[5] เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 2023 ภูเขาน้ำแข็งถูกพบโดเรือสำรวจขั้วโลก อาร์อาร์เอส เซอร์ เดวิด แอตเทนโบโรห์ ที่นอกสุดของคาบสมุทรแอนตาร์กติก^[6] ด้วยความเร็ว 10 นอต เรือใช้เวลาหลายชั่วโมงในการแล่นตามสองด้านของภูเขาน้ำแข็ง^[6] A23a คาดว่าจะปล่อยฝุ่นแร่จำนวนมากเมื่อมันละลาย ดังนั้นเรือจึงเก็บตัวอย่างน้ำรอบขอบภูเขาน้ำแข็ง^[6]

เมื่อวันที่ 14 มกราคม ค.ศ. 2024 โครงสร้างส่วนโค้งที่แปลกตาซึ่งเกิดจากการกระทำของคลื่นบน A23a ถูกบันทึกโดยโดรนที่ควบคุมโดยริชาร์ด ซิดีย์ และหัวหน้าคณะสำรวจ เอียน สตราชาน ภาพที่พวกเขาบันทึกไว้ถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางโดย บีบีซี และ ซีเอ็นเอ็น^[7] ในช่วงต้นเดือนเมษายน ค.ศ. 2024 ภูเขาน้ำแข็งได้เข้าสู่กระแสน้ำหมุนรอบแอนตาร์กติก แต่ยังคงอยู่ในที่เดิมเนื่องจากติดอยู่ในเทย์เลอร์คอลัมน์ — ซึ่งได้รับการยืนยันในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2024 — เหนือภูเขาใต้ทะเลแบงก์พิรี ใกล้หมู่เกาะเซาท์ออร์คนีย์ห่างจากคาบสมุทรแอนตาร์กติกประมาณ 375 ไมล์ โดยหมุนทวนเข็มนาฬิกาประมาณ 15 องศาในแต่ละวัน^[8][9][10] ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2024 บริติชแอนตาร์กติกเซอร์เวย์ (BAS) รายงานว่า ภูเขาน้ำแข็งได้ออกจากเทย์เลอร์คอลัมน์ และเริ่มเคลื่อนที่ไปทางเหนือผ่านมหาสมุทรใต้^[11]

บีเอเอสคาดว่า A23a จะตามกระแสน้ำหมุนเวียนรอบแอนตาร์กติกไปยังเกาะเกาะเซาท์จอร์เจียในมหาสมุทรแอตแลนติกใต้ ที่ซึ่งมันจะเผชิญกับน้ำที่อุ่นขึ้นและแตกออกเป็นภูเขาน้ำแข็งขนาดเล็กลง^[12]