เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียแห่งบราซิล
| เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียแห่งบราซิล | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 พระรูปขณะมีพระชนมายุ 17 พรรษา ราวปีค.ศ. 1849 | |||||
| ประสูติ | 1 ธันวาคม ค.ศ. 1831 ปารีส ประเทศฝรั่งเศส | ||||
| สิ้นพระชนม์ | 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1853 (พระชนมายุ 21 พรรษา) ฟุงชาล มาเดรา ประเทศโปรตุเกส | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | บรากังซา | ||||
| พระราชบิดา | จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล | ||||
| พระราชมารดา | เจ้าหญิงอาเมลีแห่งล็อยช์เทินแบร์ค | ||||
 | |||||
เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียแห่งบราซิล (1 ธันวาคม ค.ศ. 1831 - 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1853) ทรงเป็นเจ้าหญิงแห่งจักรวรรดิบราซิลและเป็นพระนางจึงเป็นพระบรมวงศานุวงศ์บราซิลสายราชวงศ์บราแกนซา พระราชบิดาของพระนางคือ จักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล พระประมุขพระองค์แรกแห่งบราซิล และพระราชมารดาคือ เจ้าหญิงอาเมลีแห่งล็อยช์เทินแบร์ค เป็นพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวในการอภิเษกสมรสครั้งที่สองของพระราชบิดา เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียประสูติในฝรั่งเศสหลังจากการสละราชบัลลังก์ของจักรพรรดิเปดรูที่ 1 ให้แก่พระราชโอรสคือ จักรพรรดิเปดรูที่ 2 แห่งบราซิล ก่อนที่เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียจะมีพระชนมายุได้หนึ่งเดือน จักรพรรดิเปดรูที่ 1 เสด็จไปที่โปรตุเกสเพื่อฟื้นฟูราชบัลลังก์ให้แก่พระราชธิดาพระองต์โตในการอภิเษกสมรสครั้งแรกของพระองค์คือ สมเด็จพระราชินีนาถมาเรียที่ 2 แห่งโปรตุเกส เป็นพระราชปนัดดาบุญธรรมของจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 เเห่งฝรั่งเศส พระองค์ทรงทำสงครามและประสบความสำเร็จในการขับไล่พระอนุชาของพระองค์คือ พระเจ้ามิเกลแห่งโปรตุเกส ผู้ทำการช่วงชิงราชบัลลังก์ของพระนางมาเรียที่ 2
เพียงไม่กี่เดือนหลังจากได้รับชัยชนะ จักรพรรดิเปดรูที่ 1 เสด็จสวรรคตด้วยวัณโรค พระราชมารดาของเจ้าหญิงมารีอา อเมเลียนำพระนางไปที่โปรตุเกส ที่ที่ทรงดำรงพระชนม์ชีพส่วนใหญ่โดยไม่ทรงเคยเสด็จไปยังบราซิลเลย รัฐบาลบราซิลปฏิเสธที่จะสถาปนาให้เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียเป็นพระบรมวงศานุวงศ์บราซิลเนื่องมาจากทรงประสูติในต่างประเทศ แต่เมื่อพระเชษฐาต่างพระมารดาของพระนางคือ จักรพรรดิเปดรูที่ 2 ทรงบรรลุนิติภาวะในปีพ.ศ. 2383 พระองค์ก็เข้าแทรกแซงให้เจ้าหญิงได้รับสิทธินี้สำเร็จ
เจ้าหญิงมารีอา อเมเลียทรงหมั้นกับอาร์คดยุกแม็กซีมีเลียนแห่งออสเตรียในต้นปีค.ศ. 1852 แต่ก่อนการอภิเษกสมรส เจ้าหญิงทรงพระประชวรด้วยวัณโรคและทรงถูกนำพระองค์ไปที่ฟุงชาลเมืองหลวงของหมู่เกาะมาเดราของโปรตุเกส แม้ว่าสภาพภูมิอากาศจะดีต่อสุขภาพ แต่พระพลานามัยของเจ้าหญิงยังคงทรุดลง และเจ้าหญิงสิ้นพระชนม์ในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1853 พระศพของเจ้าหญิงถูกนำกลับมายังแผ่นดินใหญ่โปรตุเกสและฝังที่พระอารามเซา วิเซนเต เดอ ฟอรา เกือบ 130 ปีต่อมา พระศพของพระนางถูกนำมายังบราซิล เพื่อเป็นพระเกียรติของพระราชธิดา พระราชมารดาของเจ้าหญิงทรงให้ทุนก่อสร้างโรงพยาบาล ปรินเซซา ดี. มารีอา อเมเลีย ในฟุงชาล พระคู่หมั้นของเจ้าหญิง อาร์คดยุกแม็กซีมีเลียนทรงจาริกแสวงบุญที่บราซิลและมาเดรา การเดินทางของพระองค์ครั้งนี้มีอิทธิพลต่อการตัดสินพระทัยรับราชบัลลังก์เม็กซิโกของพระองค์ในปีค.ศ. 1864
ประสูติ
[แก้]เจ้าหญิงมารีอา อเมเรียประสูติในวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1831 ที่ปารีส[1][2] และทรงได้รับการประกอบพิธีล้างบาปและมีพระนามว่า มารีอา อเมเลีย เอากุสตา เอวเฌนีอา โฌเซฟีนา ลุยซา เทโอโดลินดา เอลอย ฟรันซิสกู ซาเวียร์ เดอ เปาลา กาเบรียลา ราฟาเอลา กองซากา[note 1] เจ้าหญิงทรงเป็นพระราชธิดาเพียงพระองค์เดียวในจักรพรรดิเปดรูที่ 1 แห่งบราซิล ดยุกแห่งบราแกนซา ที่ประสูติแต่เจ้าหญิงอเมลีแห่งลอยช์เทินร์ก พระมเหสีพระองค์ที่สอง ผ่านทางพระราชบิดาเจ้าหญิงทรงเป็นพระบรมวงศานุวงศ์บราแกนซาสายบราซิล (ภาษาโปรตุเกส: Bragança) และทรงได้รับพระราชทานยศ "ดอนย่า" (ท่านหญิง)ตั้งแต่ประสูติ[3] พระองค์ทรงเป็นพระราชนัดดาในพระเจ้าฌูเอาที่ 6 แห่งโปรตุเกส[4] พระราชมารดาของเจ้าหญิงมารีอา อเมเลียเป็นพระธิดาในเออแฌน เดอ โบอาร์แน ดยุกแห่งลอยช์เทินร์ก และเป็นพระโอรสเลี้ยงในจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 แห่งฝรั่งเศส เออแฌนอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงเอากุสทาแห่งบาวาเรีย พระราชธิดาองค์โตในพระเจ้ามักซีมีเลียนที่ 1 โยเซฟแห่งบาวาเรีย[1]
พระราชตระกูล
[แก้]อ้างอิงท้ายเรื่อง
[แก้]- ↑ มีความสับสนในพระนามเต็มของเจ้าหญิงมาเรีย อเมเรีย ใบสูติบัตรของพระองค์ลงวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1831 ได้บันทึกว่าเจ้าหญิงทรงได้รับการตั้งพระนามว่า มาเรีย อเมเลีย ออกัสตา ยูจีเนีย โจเซฟีนา ลุยซา เทโอโดลินดา อีลอย ฟรานซิสโก ซาเวียร์ เดอ เปาลา กาเบรียลา ราฟาเอลา กอนซากา(Almeida 1973, p. 45; Sousa 1972, p. 187) พระบิดามารดาของเจ้าหญิงดูเหมือนจะเปลี่ยนพระทัย และทรงเปลี่ยนพระนามของเจ้าหญิงมาเรีย อเมเรียเป็น มาเรีย อเมเลีย ออกัสตา ยูจีเนีย โจเซฟีนา ลุยซา เทโอโดลินดา ฟรานซิสกา ซาเวียร์ เดอ เปาลา กาเบรียลา ราฟาเอลา กอนซากา ตามหนังสือรับรองการเข้าพิธีล้างบาปวันที่ 20 ธันวาคม ค.ศ. 1831(Almeida 1973, p. 47) ดังนั้นชื่อ อีลอย ได้ถูกลบออกและชื่อผู้ชายอย่าง ฟรานซิสโก ได้ถูเปลี่ยนรูปเป็นชื่อผู้หญิงคือ ฟรานซิสกา ที่ซึ่งสร้างความยุ่งยากในภายหลัง มีนักเขียนไม่กี่คนอย่างเช่น แม็กซ์ เฟลอุส(Fleiuss 1940, p. 11) และลีเกีย เลมอส ตอร์เรส (Torres 1947, p. 145) ที่สะกดชื่อของพระนางผิด โดยเขียนว่าเฮลอยซา แทนคำว่า อีลอย
เชิงอรรถ
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 Almeida 1973, p. 51.
- ↑ Sousa 1972, p. 185.
- ↑ Barman 1999, p. 424.
- ↑ Barman 1999, p. 8.
อ้างอิง
[แก้]- Almeida, Sylvia Lacerda Martins de (1973). Uma filha de D. Pedro I: Dona Maria Amélia (ภาษาโปรตุเกส). São Paulo: Companhia Editora Nacional. OCLC 633948363.
- Barman, Roderick J. (1999). Citizen Emperor: Pedro II and the Making of Brazil, 1825–1891. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3510-0.
- Calmon, Pedro (1950). O Rei Cavaleiro (ภาษาโปรตุเกส) (6 ed.). São Paulo, São Paulo: Edição Saraiva.
- Calmon, Pedro (1975). História de D. Pedro II (ภาษาโปรตุเกส). Vol. 5. Rio de Janeiro: José Olympio. OCLC 3577729.
- Fleiuss, Max (1940). Dom Pedro Segundo (ภาษาโปรตุเกส). Rio de Janeiro: Imprensa Nacional.
- "História: Mausoléu Imperial" [History: Imperial Mausoleum]. Santuário e Convento de Santo Antônio (ภาษาโปรตุเกส). Rio de Janeiro: Província Franciscana da Imaculada Conceição do Brasil. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 July 2011. สืบค้นเมื่อ 2 April 2011.
- Haslip, Joan (1971). The Crown of Mexico: Maximilian and His Empress Carlota. New York, New York: Holt, Rinehart and Winston. ISBN 978-0-03-086572-5.
- Hyde, H. Montgomery (1946). Mexican Empire: the history of Maximilian and Carlota of Mexico. London: Macmillan & Co.
- Laemmert, Eduardo (1849). Almanak Administrativo, Mercantil e Industrial (Almanaque Laemmert) (ภาษาโปรตุเกส). Rio de Janeiro: Eduardo e Henrique Laemmert & C.
- Laemmert, Eduardo (1853). Almanak Administrativo, Mercantil e Industrial (Almanaque Laemmert) (ภาษาโปรตุเกส). Rio de Janeiro: Eduardo e Henrique Laemmert & C.
- Longo, James McMurtry (2008). Isabel Orleans-Bragança: The Brazilian Princess Who Freed the Slaves. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-3201-1.
- Lira, Heitor (1977) [1938]. História de Dom Pedro II (1825–1891): Ascenção (1825–1870) (ภาษาโปรตุเกส). Vol. 1. Belo Horizonte: Itatiaia. OCLC 163324850.
- Morato, Francisco de Aragão (1835). Memória sobre a soccessão da coroa de Portugal, no caso de não haver descendentes de Sua Magestade Fidelíssima a rainha D. Maria II (ภาษาโปรตุเกส). Lisbon: Typographia de Firmin Didot.
- Schmidt, Maria Junqueira (1927). Amelia de Leuchtenberg: A segunda imperatriz do Brasil (ภาษาโปรตุเกส). São Paulo: Companhia Melhoramento de São Paulo.
- Sousa, Octávio Tarquínio de (1972) [1954]. A vida de D. Pedro I (ภาษาโปรตุเกส). Vol. 3. Rio de Janeiro: José Olympio. OCLC 634896259.
- Torres, Lígia Lemos (1947). Imperatriz Dona Amélia (ภาษาโปรตุเกส). São Paulo: Elvino Pocai.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เจ้าหญิงมาเรีย อเมเลียแห่งบราซิล
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ประชาชน | |
| อื่น ๆ | |
