เจ้าบัวทิพย์ ณ เชียงใหม่

เจ้าบัวทิพย์ ณ เชียงใหม่
เจ้าหญิงจังหวัดเชียงใหม่
พระสวามี	เจ้ากุย สิโรรส (หย่า) พระยาวิสูตรสาครดิษฐ์ (สาย โชติกเสถียร) เจ้าราชภาคินัย (เมืองชื่น ณ เชียงใหม่)
พระธิดา	เจ้าสร้อยดารา สิโรรส
ราชวงศ์	ทิพย์จักร
พระบิดา	เจ้าแก้วนวรัฐ
พระมารดา	เจ้าจามรีวงศ์
ศาสนา	พุทธ

เจ้าบัวทิพย์ ณ เชียงใหม่ เป็นพระธิดาในเจ้าแก้วนวรัฐ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ เป็นพี่สาวของเจ้าอุตรการโกศล (ศุขเกษม ณ เชียงใหม่) และเจ้าราชบุตร (วงศ์ตวัน ณ เชียงใหม่)

เจ้าบัวทิพย์มีความสนใจด้านศิลปวัฒนธรรม ด้วยส่งเสริมให้มีการ "ฟ้อนเล็บ" จัดแสดงแก่แขกบ้านแขกเมืองและประชาชนทั่วไปให้ได้รับชมช่วงเจ้าแก้วนวรัฐครองเมืองเชียงใหม่

เจ้าบัวทิพย์ ณ เชียงใหม่ เป็นพระธิดาในเจ้าแก้วนวรัฐ เจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่องค์ที่ 9 เกิดแต่เจ้าจามรีวงศ์ มีพี่น้องคือ เจ้าอุตรการโกศล (ศุขเกษม ณ เชียงใหม่) และเจ้าราชบุตร (วงษ์ตะวัน ณ เชียงใหม่)

เจ้าบัวทิพย์สมรสครั้งแรกกับ ร้อยตรี เจ้ากุย สิโรรส มีธิดาด้วยกันหนึ่งคนคือ เจ้าสร้อยดารา สิโรรส ซึ่งถึงแก่กรรมเมื่ออายุ 10 ปี ภายหลังทั้งเจ้าบัวทิพย์และเจ้ากุยได้แยกทางกัน^[1] ต่อมาเจ้าบัวทิพย์ได้สมรสกับพระยาวิสูตรสาครดิษฐ์ (สาย โชติกเสถียร) ซึ่งขณะนั้นยังดำรงตำแหน่งเป็น พระยานริศรราชกิจ ข้าหลวงใหญ่เทศาภิบาลประจำมณฑลพายัพ^[2][3]

เจ้าบัวทิพย์สมรสใหม่อีกครั้งกับเจ้าราชภาคินัย (เมืองชื่น ณ เชียงใหม่)^[4] แต่ไม่มีบุตรธิดาด้วยกัน เจ้าดารารัศมี พระราชชายาได้ทูลเจ้าแก้วนวรัฐ ว่าให้เจ้าบัวทิพย์รับเลี้ยงเจ้าวงศ์จันทร์ คชเสนี ธิดาของเจ้าราชบุตร (วงศ์ตวัน ณ เชียงใหม่) มาเลี้ยงดูเป็นบุตร แทนลูกสาวคนเดียวที่เสียชีวิตไป^[5] ต่อมาเจ้าเมืองชื่นสมรสใหม่กับหม่อมจันทร์เทพ ณ เชียงใหม่ มีบุตรธิดาสี่คน^[6] เจ้าบัวทิพย์จึงให้ความอุปการะดูแลบุตรของสามีที่เกิดแต่อนุภรรยาเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือเจ้าดวงเดือน ณ เชียงใหม่ นอกจากนี้ยังอุปการะสมพันธ์ โชตนา (สกุลเดิม ดวงสิงห์) ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (นาฏศิลป์พื้นเมืองล้านนา) ปี พ.ศ. 2542 เป็นบุตรบุญธรรม^[7]

เจ้าบัวทิพย์เป็นผู้ได้รับหน้าที่ดูแลคุ้มเจดีย์ก���่ว ริมแม่น้ำปิง^[8] แต่ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเจ้าบัวทิพย์ได้ลี้ภัยอยู่บ้านแม่ออน อำเภอสันกำแพงกับครอบครัว^[9] เมื่อเจ้าบัวทิพย์สิ้นชีวิตลง ท่านได้เขียนพินัยกรรมมอบมรดกแก่เจ้าวงศ์จันทร์ คชเสนี แต่เพียงผู้เดียว^[10]

เจ้าบัวทิพย์สนใจในด้านศิลปวัฒนธรรมเป็นอันมาก ในปี พ.ศ. 2474 ได้ทรงรวบรวมเด็กผู้หญิงในคุ้มให้ครูหลวงฝึกสอนการรำท่วงท่าต่าง ๆ เจ้าแก้วนวรัฐผู้เป็นบิดาก็ทรงให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ และได้ประทานให้หม่อมแส หม่อมในพระองค์ซึ่งเชี่ยวชาญเชิงฟ้อนเป็นผู้ควบคุมการฝึก ระหว่างนี้ได้มีการแสดงออกรับแขกบ้านแขกเมืองและประชาชนรับชม^[11] แต่หลังการพิราลัยของเจ้าแก้วนวรัฐ การแสดงดังกล่าวจึงชะงักไป^[11]

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก