ประเทศเลบานอน

ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด

33°50′N 35°50′E / 33.833°N 35.833°E / 33.833; 35.833

สาธารณรัฐเลบานอน ٱلْجُمْهُورِيَّةُ ٱللُّبْنَانِيَّةُ (อาหรับ) République libanaise (ฝรั่งเศส)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: "เพลงชาติเลบานอน"
ที่ตั้งของประเทศเลบานอน (สีเขียว)
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	เบรุต 33°54′N 35°32′E / 33.900°N 35.533°E / 33.900; 35.533
ภาษาราชการ	อาหรับ[nb 1]
	ฝรั่งเศส
ภาษาท้องถิ่น	อาหรับเลบานอน
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2021[1])	95% อาหรับ[nb 2] 4% อาร์มีเนีย 1% อื่น ๆ
ศาสนา (ประมาณการ[nb 4])	อิสลาม ~28.7% ซุนนี[2] ~28.4% ชีอะฮ์ ~0.6% นิกายอื่น ๆ (อะละวีและอิสมาอีลียะฮ์) คริสต์ ~22% มารอนคาทอลิก[3] ~8% กรีกออร์ทอดอกซ์[4] ~5% เมลไคต์คาทอลิก[5] ~4% อาร์มีเนีย (Apostolicและคาทอลิก) ~1% ชนกลุ่มน้อย[6] (จาคอไบต์, ซีเรียคาทอลิก, ACOE, แคลเดียน, ละตินคาทอลิกและคอปติก) ~1% อีแวนเจลิคัล[7] ดรูซ ~5.2% ดรูซ[nb 3]
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบรัฐสภาที่มีการกระจายอำนาจทางการเมืองตามสังกัดศาสนา[8]
• ประธานาธิบดี	ว่าง
• นายกรัฐมนตรี	นะญีบ มีกอตี
• ประธานรัฐสภา	นะบีฮ์ บัรรี
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
ก่อตั้ง
• เกรตเตอร์เลบานอน	1 กันยายน ค.ศ. 1920
• ก่อตั้งรัฐธรรมนูญ	23 พฤษภาคม ค.ศ. 1926
• ประกาศเอกราช	22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1943
• สิ้นสุดการเป็นอาณัติฝรั่งเศส	24 ตุลาคม ค.ศ. 1945
• ฝรั่งเศสถอนทัพ	17 เมษายน ค.ศ. 1946
• อิสราเอลถอนทัพ	24 พฤษภาคม ค.ศ. 2000
• ซีเรียถอนทัพ	30 เมษายน ค.ศ. 2005
พื้นที่
• รวม	10,452 ตารางกิโลเมตร (4,036 ตารางไมล์) (อันดับที่ 161)
• แหล่งน้ำ (%)	1.8
ประชากร
• ค.ศ. 2022 ประมาณ	5,296,814[9] (อันดับที่ 122)
• ความหนาแน่น	560 ต่อตารางกิโลเมตร (1,450.4 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 21)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	78.910 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[10]
• ต่อหัว	11,561 ดอลลาร์สหรัฐ[10]
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2020 (ประมาณ)
• รวม	19.008 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[10]
• ต่อหัว	2,785 ดอลลาร์สหรัฐ[10]
จีนี (ค.ศ. 2011)	31.8[11] ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2021)	0.706[12] สูง · อันดับที่ 112
สกุลเงิน	ปอนด์เลบานอน (LBP)
เขตเวลา	UTC+2 (เวลายุโรปตะวันออก)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+3 (เวลาออมแสงยุโรปตะวันออก)
ขับรถด้าน	ขวามือ[13]
รหัสโทรศัพท์	+961[14]
โดเมนบนสุด	.lb

เลบานอน (อังกฤษ: Lebanon; อาหรับ: لُبْنَان; ฝรั่งเศส: Liban) หรือชื่ออย่างเป็นทางการคือ สาธารณรัฐเลบานอน (อังกฤษ: Republic of Lebanon, Lebanese Republic; อาหรับ: ٱلْجُمْهُورِيَّةُ ٱللُّبْنَانِيَّةُ; ฝรั่งเศส: République libanaise) เป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ ติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และถือเป็นหนึ่งใน 15 ดินแดนที่ประกอบเป็น "แหล่งกำเนิดแห่งมนุษยชาติ" (Cradle of Humanity) เลบานอนมีพรมแดนติดกับประเทศซีเรียและประเทศอิสราเอล พรมแดนที่ติดกับประเทศอิสราเอลได้รับการรับรองจากองค์การสหประชาชาติแล้ว แต่พื้นที่บางส่วน เรียกว่า "ชีบาฟามส์" (Shebaa Farms) ตั้งอยู่ในที่ราบสูงโกลันยังคงครอบครองโดยอิสราเอล ซึ่งอ้างว่าเป็นพื้นที่ของซีเรีย กองทัพต่อต้านอ้างว่า "ชีบาฟามส์" เป็นพื้นที่ของเลบานอน และในบางโอกาสก็โจมตีที่มั่นของอิสราเอลภายในพื้นที่ดังกล่าว นอกจากนี้ ซีเรียบำรุงรักษากองทัพที่มีทหารประมาณ 14,000 นายในเลบานอน ชาวเลบานอนที่สนับสนุนเลบานอนอ้างว่าเป็นการอยู่อย่างถูกต้องเนืองจากรัฐบาลเลบานอนได้ขอไว้ ตอนเริ่มสงครามกลางเมืองเมื่อ พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) ผู้ที่ไม่เห็นด้วยอ้างว่า การอยู่ของซีเรียเป็นประหนึ่งการยึดครองโดยอำนาจต่างชาติ

เลบานอนอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส และได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 1943 หลังจากนั้น เลบานอนได้พัฒนาประเทศจนสามารถรักษาความเป็นศูนย์กลางด้านการค้า การเงินศิลปะและวัฒนธรรมของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้นับตั้งแต่อดีตไว้ได้ อย่างไรก็ดี ในช่วง ค.ศ. 1975 – 1991 เลบานอนตกอยู่ภายใต้ภาวะสงครามกลางเมือง มีความขัดแย้งระหว่างกลุ่มอาหรับและกลุ่มคริสเตียนในเลบานอน ในที่สุด ทุกฝ่ายสามารถหาข้อยุติและร่วมกันพัฒนาฟื้นฟูประเทศหลังจากภาวะสงครามกลางเมืองอีกครั้ง

ซีเรียเป็นประเทศที่มีอิทธิพลต่อเลบานอนมากที่สุด โดยเฉพาะด้านความมั่นคงและการต่างประเทศ โดยซีเรียได้ส่งกองกำลังรักษาความสงบอยู่ในเลบานอนประมาณ 30,000 คน และจากความสัมพันธ์ที่แนบแน่นดังกล่าว ทำให้กรณีพิพาทเรื่องดินแดนระหว่างซีเรีย เลบานอนกับอิสราเอลไม่มีความคืบหน้า

เลบานอนมีระบอบการปกครองแบบสาธารณรัฐ มีประธานาธิบดีเป็นประมุข

ฝ่ายบริหารประกอบด้วยคณะรัฐมนตรี 16 นาย มีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร

รัฐสภาแห่งชาติ (National Assembly) มีสมาชิก 128 คน มีวาระดำรงตำแหน่ง 4 ปี (ประธานรัฐสภาแห่งชาติควรเป็นมุสลิมนิกาย Shi’a)

ฝ่ายตุลาการมี 4 ศาล ได้แก่ ศาลที่พิจารณาคดีเกี่ยวกับพลเรือนและการพาณิชย์ 3 ศาล และศาลที่พิจารณาคดีเกี่ยวกับคดีอาญาอีก 1 ศาล

เลบานอนแบ่งเป็น 6 เขตผู้ว่า หรือ มุฮาฟาซอต (mohafazat, เอกพจน์ มุฮาฟาเซาะห์ - mohafazah) ซึ่งแบ่งเป็นเขตย่อยลงไปอีก 25 เขต หรือ อักฎิยะห์ (Aqdya, เอกพจน์ - กอฎออ์ [qadaa]) , และแบ่งเป็นเทศบาลต่าง ๆ ที่รวมหลายเมืองหรือหมู่บ้าน (เมืองหลวงของเขตผู้ว่าจะเป็นตัวเอน)

เขตผู้ว่าเบรุต (Beirut Governorate) :

• เบรุต

เขตผู้ว่าภูเขาเลบานอน (Governorate of Mount Lebanon) :

• บาบดา (Baabda) (บาบดา [Baabda])
• อเลย์ (Aley) (อเลย์ [Aley])
• เมตน์ (Metn) (จเดเดห์ [Jdeideh])
• เคเซอร์วัน (Keserwan) (จูนิเยะห์ [Jounieh])
• ชูฟ (Chouf) (เบเตดดีน [Beiteddine])
• จเบล (Jbeil) (บิบลอส [Byblos])

เขตผู้ว่าเลบานอนเหนือ (Governorate of North Lebanon) :

• ตรีโปลี (Tripoli) (ตรีโปลี [Tripoli])
• อัคคาร์ (Akkar) (ฮัลบา [Halba])
• ซการ์ตา (Zgharta) (ซการ์ตา [Zgharta] / เอห์เดน [Ehden])
• บชาร์ริ (Bsharri) (บชาร์ริ [Bsharri])
• บาตรูน (Batroun) (บาตรูน [Batroun])
• คูรา (Koura) (อัมยูน [Amyoun])
• มานเยห์-ดานน์เยห์ (Manyeh-Dannyeh) (มานเยห์ [Manyeh] / เซร์ดดานน์เยห์ [Seirddanyeh])

เขตผู้ว่าเบกา (Governorate of Beqaa) :

• ซาห์เลห์ (Zahleh) (ซาห์เลห์ [Zahleh])
• บะอัลเบค (Baalbek) (บะอัลเบค [Baalbek])
• เฮอร์เมล (Hermel) (เฮอร์เมล [Hermel])
• ราชายา (Rashaya) (ราชายา [Rashaya])
• เบกาตะวันตก (Western Beqaa) (เจบเจนนีน [Jebjennine]/ ซากบีน [Saghbine])

เขตผู้ว่าเลบานอนใต้ (Governorate of South Lebanon) :

• ซีดอนหรือไซดา (Sidon, Saida) (ซีดอน [Sidon])
• เจซซีน (Jezzine) (เจซซีน [Jezzine])
• ไทร์ (Tyre) (ไทร์ [Tyre])

เขตผู้ว่านาบาตีเยะห์ (Governorate of Nabatyeh) :

• นาบาตีเยะห์ (Nabatyeh) (นาบาตเยห์ [Nabatyeh])
• มาร์เจยูน (Marjeyoun) (มาร์เจยูน [Marjeyoun])
• ฮัสบายา (Hasbaya) (ฮัสบายา [Hasbaya])
• เบนต์จเบล (Beintjbeil) (เบนต์จเบล [Beintjbeil])

ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับ

ศาสนาอิสลามร้อยละ 10 ศาสนาคริสต์ร้อยละ 90^[15]

• Morris, Benny (April 2008). 1948: A History of the First Arab-Israeli War. Yale University Press. ISBN 978-0-300-12696-9.

• Arkadiusz, Plonka. L’idée de langue libanaise d’après Sa‘īd ‘Aql, Paris, Geuthner, 2004 (French) ISBN 2-7053-3739-3
• Firzli, Nicola Y. Al-Baath wa-Lubnân [Arabic only] ("The Baath and Lebanon"). Beirut: Dar-al-Tali'a Books, 1973
• Fisk, Robert. Pity the Nation: The Abduction of Lebanon. New York: Nation Books, 2002.
• Glass, Charles, "Tribes with Flags: A Dangerous Passage Through the Chaos of the Middle East", Atlantic Monthly Press (New York) and Picador (London), 1990 ISBN 0-436-18130-4
• Gorton, TJ and Feghali Gorton, AG. Lebanon: through Writers' Eyes. London: Eland Books, 2009.
• Hitti Philip K. History of Syria Including Lebanon and Palestine, Vol. 2 (2002) (ISBN 1-931956-61-8)
• Norton, Augustus R. Amal and the Shi'a: Struggle for the Soul of Lebanon. Austin and London: University of Texas Press, 1987.
• Sobelman, Daniel. New Rules of the Game: Israel and Hizbollah After the Withdrawal From Lebanon, Jaffee Center for Strategic Studies, Tel-Aviv University, 2004.
• Riley-Smith, Jonathan. The Oxford Illustrated History of the Crusades. New York: Oxford University Press, 2001.
• Salibi, Kamal. A House of Many Mansions: The History of Lebanon Reconsidered. Berkeley: University of California Press, 1990.
• Schlicht, Alfred. The role of Foreign Powers in the History of Syria and Lebanon 1799–1861 in: Journal of Asian History 14 (1982)
• Georges Corm, Le Liban contemporain. Histoire et société (La découverte, 2003 et 2005)

• Official Government of Lebanon information site
• Lebanon. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• ประเทศเลบานอน แหล่งข้อมูลบนเครือข่ายเว็บจัดทำโดย GovPubs ที่หอสมุดมหาวิทยาลัยโคโลราโด โบลเดอร์
• แม่แบบ:ArabDecision
• ประเทศเลบานอน ที่เว็บไซต์ Curlie
• Wikimedia Atlas of Lebanon