ชุดเหมา

ชุดทิวนิกจีนสมัยใหม่เป็นรูปแบบการแต่งกายของบุรุษ ในประเทศจีนเดิมรู้จักในชื่อ ชุดจงชาน (จีนตัวย่อ: 中山装; จีนตัวเต็ม: 中山裝; พินอิน: Zhōngshān zhuāng) ตามชื่อของซุน ยัตเซ็น (ซุน จงชาน) ผู้นำสาธารณรัฐ ซุนนำเสนอรูปแบบชุดนี้ไม่นานหลังการก่อตั้งสาธารณรัฐจีน (ค.ศ. 1912–1949) ในฐานะชุดประจำชาติที่มีนัยทางการเมืองชัดเจน กล่าวกันว่ากระเป๋าเสื้อทั้งสี่เป็นสัญลักษณ์แทนคุณธรรมสี่ประการ ได้แก่ ความเหมาะสม ความยุติธรรม ความซื่อสัตย์ และความละอาย ส่วนกระดุมห้าเม็ดแทนอำนาจทั้งห้าของรัฐบาลจีนในอดีต (บริหาร นิติบัญญัติ ตุลาการ สอบคัดเลือก และควบคุม)^{[1][2][3][4][5]}

หลังคอมมิวนิสต์ชนะสงครามกลางเมืองจีนและก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนขึ้นใน ค.ศ. 1949 ชุดนี้ก็ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในหมู่ประชาชนชายและผู้นำรัฐบาล โดยถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความสามัคคีของกรรมาชีพและเป็นสูทที่เป็นเอกลักษณ์ของเอเชียที่เทียบเท่ากับสูทธุรกิจของตะวันตก ชื่อ "ชุดเหมา" มาจากความชื่นชอบในรูปแบบการแต่งกายของเหมา เจ๋อตง ผู้นำคอมมิวนิสต์จีน ชุดนี้กลายเป็นสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเขาและกับลัทธิคอมมิวนิสต์จีน การตัดเย็บชุดเหมาได้รับอิทธิพลจากชุดทิวนิกสตาลิน ซึ่งเป็นเครื่องแต่งกายที่หมู่เจ้าหน้าที่โซเวียตนิยมในสมัยนั้น^[6] แม้การสวมใส่ในหมู่ประชาชนทั่วไปจะลดลงอย่างมากในคริสต์ทศวรรษ 1980 และ 1990 เนื่องจากความนิยมของสูทธุรกิจที่เพิ่มขึ้น แต่ผู้นำจีนก็ยังคงสวมใส่ชุดนี้ในพิธีการและงานสำคัญต่าง ๆ อยู่เป็นประจำ^[7][8] ชุดเหมายังถูกสวมใส่โดยชนชั้นนำของพรรคในเกาหลีเหนือด้วย

ในคริสต์ทศวรรษ 1960 และ 1970 ชุดเหมากลายเป็นแฟชั่นที่นิยมในหมู่นักสังคมนิยมและปัญญาชนชาวยุโรปตะวันตก ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์^[9]

1. ↑ M. S., Journalism; B. A., Humanities. "The History Behind the Chinese Version of a Business Suit". ThoughtCo (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2021-07-24.
2. ↑ Gunde, Richard (2002). Culture and customs of China (ภาษาEnglish). Westport, Conn: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-30876-5. OCLC 610665365.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
3. ↑ Johansson, Perry (2015). The libidinal economy of China: gender, nationalism, and consumer culture (ภาษาEnglish). Lexington Books. ISBN 978-0-7391-9262-7. OCLC 934516889.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
4. ↑ Barmé, Geremie (2016). Shades of Mao: the posthumous cult of the great leader (ภาษาEnglish). Routledge. ISBN 978-1-315-28575-7. OCLC 999612140.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
5. ↑ Strittmatter, Kai (2012). China: an introduction to the culture and people (ภาษาEnglish). London: Armchair Traveller at the bookHaus. ISBN 978-1-907973-17-8. OCLC 809224115.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
6. ↑ ""Сталинка" - Намедни. Наша Эра". namednibook.ru.
7. ↑ "Mao suit continued choice of China's top leaders for National Day ceremony - People's Daily Online". en.people.cn.
8. ↑ Montefiore, Clarissa Sebag. "From Red Guards to Bond villains: Why the Mao suit endures". www.bbc.com.
9. ↑ From Red Guards to Bond villains: Why the Mao suit endures, Clarissa Sebag Montefiore, 2 November 2015, BBC Culture