กรอบความร่วมมือทางเศรษฐกิจอินโด-แปซิฟิก

กรอบความร่วมมือทางเศรษฐกิจอินโด-แปซิฟิก หรือ กรอบความร่วมมือทางเศรษฐกิจอินโด-แปซิฟิกเพื่อความเจริญรุ่งเรือง (อังกฤษ: Indo-Pacific Economic Framework for Prosperity) หรือ ไอพีอีเอฟ (IPEF) เป็นโครงการริเริ่มทางเศรษฐกิจที่เปิดตัวโดยประธานาธิบดีโจ ไบเดิน แห่งสหรัฐ เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2565^[1][2] พร้อมกับอีกสิบสามประเทศ และคำเชิญอย่างเปิดเผยสำหรับประเทศอื่น ๆ ให้เข้าร่วมเมื่อใดก็ได้ในอนาคต

ไบเดินกล่าวถึงกรอบความคิดริเริ่มนี้ว่า "เป็นการเขียนกฎใหม่สำหรับเศรษฐกิจศตวรรษที่ 21" โดยระบุว่าข้อตกลงนี้จะทำให้เศรษฐกิจของผู้เข้าร่วม "เติบโตเร็วขึ้นและยุติธรรมขึ้น" และจีนา ไรมอนโด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์กล่าวต่ออีกว่ากรอบการทำงานดังกล่าวเป็น "การมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศที่สำคัญที่สุดที่สหรัฐเคยมีในภูมิภาคนี้"^[3][4] อย่างไรก็ตาม นักวิเคราะห์ได้เปรียบเทียบความร่วมมือนี้กับความตกลงหุ้นส่วนเศรษฐกิจภาคพื้นแปซิฟิก (ทีพีพี) ที่สหรัฐถอนตัวออกไปในปี 2560

กรอบความร่วมมือนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อการลดอัตราภาษีอากร แต่มีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการเจรจาในภายหลัง^[5] ภายใต้หลักการ 4 ประการ ได้แก่^[6]

1. การค้าที่ยุติธรรมและยืดหยุ่น
2. ความยืดหยุ่นของห่วงโซ่อุปทาน
3. โครงสร้างพื้นฐาน พลังงานสะอาด และการลดคาร์บอน
4. ภาษีและการต่อต้านการทุจริต

ในปัจจุบั�� ไอพีอีเอฟมีประเทศสมาชิก 14 ประเทศ คิดเป็นร้อยละ 40 ของจีดีพีโลก^[2]

•  สหรัฐอเมริกา
•  ออสเตรเลีย
•  ฟีจี^[7]
•  นิวซีแลนด์
•  อินเดีย
•  ไทย
•  มาเลเซีย
•  อินโดนีเซีย
•  ฟิลิปปินส์
•  บรูไน
•  เวียดนาม
•  ญี่ปุ่น
•  เกาหลีใต้
•  สิงคโปร์