เบ็ญจรงค์ ธนโกเศศ

เบ็ญจรงค์ ธนโกเศศ (5 ตุลาคม พ.ศ. 2461 – 5 สิงหาคม พ.ศ. 2565^[1]) ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง (ดนตรีไทย) ประจำปี พ.ศ. 2541 เป็นบุตรีของเตียง กับทองอู่ ธนโกเศศ เกิดที่ตำบลบางขุนพรหม อำเภอบางขุนพรหม จังหวัดพระนคร เปลี่ยนชื่อจาก “เติม” เป็น “เบ็ญจรงค์” ในสมัยรัฐบาลของจอมพลแปลก พิบูลสงคราม เริ่มเรียนหนังสือพออ่านออกเขียนได้ที่บ้าน แล้วศึกษาต่อที่โรงเรียนพร้อมวิทยามูลจนจบชั้นมัธยมปีที่ 3 ระหว่างที่เรียนหนังสือก็หัดเล่นดนตรีทั้งซอด้วง ซออู้ และขิม ครูคนแรกที่สอนซอด้วงคือ ไปล่ วนเขจร และได้เรียนซออู้เพลงแขกมอญจากหลวงไพเราะเสียงซอ (อุ่น ดูรยชีวิน) ต่อมา ยังได้ต่อทางร้องกับละม่อม อิศรางกูร ณ อยุธยา ครูเชื้อ นักร้อง และท้วม ประสิทธิกุล เป็นบางเพลง จึงมีความสามารถทั้งในด้านการบรรเลงและขับร้อง

เบ็ญจรงค์เริ่มทำงานเป็นเสมียนกรมที่ดิน และได้เริ่มก่อตั้งวงเครื่องสายกรมที่ดินเป็นครั้งแรก รับราชการอยู่กรมที่ดินได้ 8 ปี แล้วย้ายมาอยู่องค์การเชื้อเพลิง ทำงานอยู่ที่นี่อีก 2 ปี แล้วย้ายไปทำงานที่ธนาคารออมสินจนเกษียณอายุเมื่อปี พ.ศ. 2522 เบ็ญจรงค์สมรสกับเรือเอกชิต แฉ่งฉวี มีบุตรีด้วยกันทั้งสิ้น 5 คน ก่อนเกษียณอายุไม่กี่ปี เบ็ญจรงค์ได้แยกทางกับสามี มาอยู่ที่ตำบลบางยี่ขันกับบุตรี

เบ็ญจรงค์เป็นนักสีซอด้วงผู้แม่นเพลง เคยร่วมวงเครื่องสายกับนักดนตรีเอกมามาก เช่น เจือ เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา, พุฒ นันทพล, ประพาส สวนขวัญ เป็นนักดนตรีประจำวงเสริมมิตรบรรเลง เป็นเจ้าของวงดนตรีคณะบางขุนพรหมใต้ และวงมิตรบรรเลง เคยอัดเสียงเดี่ยวซอด้วงเพลงกราวในกับห้างแผ่นเสียง ต. เง็กชวน และมีผลงานบันทึกเสียงเพลงเดี่ยวหลายเพลง เมื่อเกษียณอายุแล้ว วิทยาลัยนาฏศิลป์ กรมศิลปากร ได้เชิญเป็นอาจารย์พิเศษสอนเครื่องสาย เคยสอนดนตรีในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และได้เคยต่อซอด้วงถวายสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ขณะทรงศึกษาอยู่ที่คณะอักษรศาสตร์

• ครูเบ็ญจรงค์ ถึงแก่กรรมอย่างสงบเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2565^[2] ด้วยโรคชรา

• ชีวประวัติ เบ็ญจรงค์ ธนโกเศศ