Konstantin III Iraklije

Iraklije Novi Konstantin
Iraklije, Iraklije Novi Konstantin i Irakliona na obversu zlatnog novca.
Lični podaci
Datum rođenja	(612-05-03)3. maj 612.
Datum smrti	24. maj 641.(641-05-24) (29 god.)
Mesto smrti	Halkidon,
Porodica
Supružnik	Gregoria
Potomstvo	Konstans II Pogonat
Roditelji	Iraklije Fabija Evdokija
Prethodnik	Iraklije
Naslednik	Iraklona

Iraklije Novi Konstantin (3. maj 612. — 24. ili 26. maj 641) bio je vizantijski car iz Iraklijeve dinastije i vladao je carstvom od 11. januara 641. do svoje smrti u maju iste godine. Iraklije Novi Konstantin je zvanično carevao pod vladarskim imenom Konstantin tako da se u modernoj literaturi često spominje i kao Konstantin II, Konstantin III ili Iraklije Konstantin^[1].

Iraklije Konstantin je rođen u Konstantinopolju 3. maja 612. kao jedini sin cara Iraklija i Fabije Eudokije. Carica Fabija je bolovala od epilepsije i umrla je iste godine kada je svom suprugu rodila sina. Posle godinu dana Iraklije se oženio rođenom sestričinom Martinom što je dočekano sa neodobravanjem pa i otvorenim nezadovoljstvom unutar carske porodice, u visokim crkvenim krugovima i među carigradskom svetinom.

Svestan nepopoluranosti svog braka sa Martinom, Iraklije je pokušao da javno prikaže kako se ne odriče Fabijine dece, ćerke Eudokije i sina Iraklija Novog Konstantina koga je 613. proglasio za savladara. Već 629. ili 630. godine Iraklije je oženio svog najstarijeg sina svojom sinovicom Gregorijom. U ovom braku Gregorija mu je rodila dva sina Iraklija, koji je kasnije postao poznatiji javnosti kao Konstans, i Teodosija.

Kada je Iraklije umro u februaru 641. za sobom je ostavio kao prestolonaslednike dvadesetosmogodišnjeg Iraklija Novog Konstantina i petnaestogodišnjeg Iraklija II, poznatijeg kao Irakliona, Martininog sina. Po carevom testamentu, koji je Martina predstavila carigradskom senatu, Iraklijevi sinovi trebalo je da vladaju kao savladari i da pritom poštuju Martinu kao caricu i majku. Učešće Iraklijeve udovice u vlasti je odbačeno, ali su sinovi preminulog cara prihvaćeni kao carevi-savladari.

Iraklije Novi Konstantin je izgleda uživao veću podršku carigradske svetine, ali je već bio teško bolestan, najverovatnije od tuberkuloze. Kako bi pridobio podršku vojske, Konstantin je podelio 50.000 vojnicima. Novac za odbranu Egipta, Konstantin je nabavio tako što je naložio da se iz Iraklijeve grobnice ukloni sve dragocenosti skupa sa carskom krunom. I pored svega, muslimanski Arapi su zauzeli veći deo provincije i carigradska vlada je izgubila jednu od najbogatijih istočnih provincija.

Pored gubitka Egipta, podele u carskoj porodici je produbilo i pitanje verske politike pošto je Konstantin, sudeći po poznom izvoru, Mihailu Pselu iz 11. veka, bio pristalica pravoslavlja, a Martina i njena deca u Carigradu nepopularnog monotelitskog učenja.

Iraklije Novi Konstantin je najposle umro 24. ili 26. maja 641. godine, ali je pre toga svoje sinove Iraklija i Teodosija preporučio staranju senatora i visokih vojnih krugova. Iako se o njegovoj ličnosti i kratkoj vladi praktično ne može mnogo toga reći, njegova popularnost je bila jedan od uzroka svrgavanja Martine i njenih sinova u septembru 641. godine. Carski presto je tada pripao mladom Irakliju-Konstansu II, Konstantinovom sinu.

• Carr, John (2015). Fighting Emperors of Byzantium. Pen and Sword. ISBN 978-1-4738-5626-4. 
• Ostrogorski, Georgije (1969). Istorija Vizantije. Beograd: Prosveta. 
• The Oxford Dictionary of Byzantium, I—III, ed. A.P. Kazdhan, New York, Oxford, 1991, 917.

Konstantin III Iraklije na Vikimedijinoj ostavi.