Pređi na sadržaj

Vladičin Han

Koordinate: 42° 42′ 23″ S; 22° 03′ 30″ I / 42.70635° S; 22.05821° I / 42.70635; 22.05821
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Vladičin Han
Vladičin Han
Zastava
Zastava
Grb
Grb
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Upravni okrugPčinjski
OpštinaVladičin Han
Stanovništvo
 — 2022.Pad 7.343
Geografske karakteristike
Koordinate42° 42′ 23″ S; 22° 03′ 30″ I / 42.70635° S; 22.05821° I / 42.70635; 22.05821
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina386 m
Vladičin Han na karti Srbije
Vladičin Han
Vladičin Han
Vladičin Han na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj17510
Pozivni broj017
Registarska oznakaVR

Vladičin Han je gradsko naselje i sedište istoimene opštine u Pčinjskom okrugu. Prema popisu iz 2022. bilo je 7.343 stanovnika. Ima dobar položaj jer je na prometnom putnom pravcu od Beograda i Niša preko Skoplja do Soluna. Vladičin Han pripada grupi opština u dolini Južne Morave, i obuhvata 51 naselje.

Istorija

[uredi | uredi izvor]

Vladičin Han spada u red mladih naselja — prvi put se pominje pre oko 120 godina. Ime je dobio po usamljenoj kući — hanu, koja se nalazila na „carskom drumu”, u ataru sela Kalimance. Prema podacima publiciste Tatomira P. Vukanovića, kuću je, polovinom 19. veka, podigao izvesni Stefan Grk, koji je, bežeći od Turaka, ovde našao utočište, sagradivši han za prihvat karavana. Stefan je kasnije han prodao skopskom mitropolitu Pajsiju, po čijoj je crkvenoj tituli (vladika), han dobio ime — Vladičin Han. Ubrzo je isto ime dobilo i naselje koje se tu formiralo.

OD 1887. godine, Vladičin Han je u službenim spisima naselje koje je i sedište sreza poljaničkog. Razvoju naselja i ovog kraja posebno je doprinela izgradnja železničke pruge 1886. i mosta na Južnoj Moravi 1910. godine. Prema prvom popisu stanovnika od 1890. godine, Vladičin Han imao je 26 kuća i 101 stanovnika, a 1895. godine 60 domaćinstava sa 325 stanovnika. Ukazom Kralja od 25. juna 1921. godine naselje je dobilo status varošice, iako se opština u narednih šest godina zvala - kalimanska.

Kao i svi ovi krajevi i Vladičin Han je, u toku balkanskih i Prvog svetskog rata, veoma stradao od bugarskog i nemačkog okupatora. O tome govore podaci iz popisa od 1921. godine, kada je registrovano samo 66 domaćinstava i 317 stanovnika. Već 1930. godine, popisom je zabeleženo da ovo mesto ima 450 stanovnika i 117 kuća za stanovanje.

Između dva svetska rata Vladičin Han je bio varošica sa razvijenom trgovinom i zanatstvom. Podaci kažu da je varoš 1930. godine imala 20 trgovaca koji su godišnje izvozili 50 do 100 vagona jabuka i krušaka, 30 vagona volova i oko 6000 ovaca i koza. Te 1930. godine, varoš je imala 5 vodeničara, 2 kazandžije, 12 kovača, 3 kolara, 5 krojača, 2 obućara, 5 pekara, 2 potkivača, 2 stolara, 15 terzija i po jednog limara i užara. U 57 radnji, pored majstora, radilo je 96 kalfi i šegrta.

Prvo industrijsko preduzeće ovde je formirano u kamenolomu (majdanu) Momin Kamen, koji je, po nekim podacima, radio još u vreme Turaka. Zvanično, prvo industrijsko preduzeće je Fabrika za proizvodnju crepa i cigle, sagrađena 1930/31. godine, koja je bila vlasništvo Miodraga Kostića, Dragutina Stankovića i Mihajla Đorđevića, a zapošljavala je 25 radnika. Prvo državno industrijsko preduzeće bila je Duvanska stanica, koja je počela rad 1937. godine (zgrada završena 1938),[1] mada je ovde duvan otkupljivan još pre Prvog svetskog rata. Industrijski i ukupan razvoj mesta posebno je živnuo 1938. godine, kada je Vladičin Han dobio struju.

Novi, ukupni slom, grad je doživeo u Drugom svetskom ratu, kada ga je okupirala bugarska vojska, koja je za četiri godine odavde internirala oko 2300 meštana, a spalila 1160 zgrada. Iz ove opštine je 1850 boraca pristupilo partizanskim jedinicama, od kojih je 152 dalo živote na ratištima širom Jugoslavije. Vladičin Han je 8. septembra 1944. godine oslobodila 8. srpska brigada 22. divizije. Od tada počinje jedna nova stranica istorije ovog grada i njegov nagli ekonomski, kulturni i sveukupni razvoj.

Po prvom posleratnom popisu 1948. godine Vladičin Han je imao 1262 stanovnika i 350 domaćinstava. Već 1953. godine je bilo 1782 žitelja. Značajna promena je da je varoš 1956. godine dobila svoj prvi Urbanistički plan, a u rasponu od 1958. do 1962. urađen je i Detaljni urbanistički plan. Time je ova varoš počela da dobija urbane konture i lik varoškog naselja industrijskog tipa. Vodovod je izgrađen 1964. godine.

Demografija

[uredi | uredi izvor]
Crkva Svetog kneza Lazara Kosovskog

U naselju Vladičin Han živi 6524 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 36,5 godina (35,9 kod muškaraca i 37,2 kod žena). U naselju ima 2643 domaćinstva, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,15.

Ovo naselje je skoro u potpunosti naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002), a u poslednja tri popisa, primećen je porast u broju stanovnika.

Demografija[2]
Godina Stanovnika
1948. 1.262
1953. 1.782
1961. 2.395
1971. 3.809
1981. 6.207
1991. 7.835 7.772
2002. 8.338 8.529
2011. 8.030
2022. 7.343
Etnički sastav prema popisu iz 2002.[3]
Srbi
  
7.821 93,79%
Romi
  
361 4,32%
Bugari
  
26 0,31%
Makedonci
  
18 0,21%
Crnogorci
  
6 0,07%
Jugosloveni
  
6 0,07%
Hrvati
  
4 0,04%
Muslimani
  
2 0,02%
Ukrajinci
  
1 0,01%
Rusi
  
1 0,01%
Nemci
  
1 0,01%
Mađari
  
1 0,01%
Goranci
  
1 0,01%
nepoznato
  
9 0,10%


Domaćinstva
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Poznate ličnosti

[uredi | uredi izvor]
  • Radoslav Zlatanović, pesnik i prevodilac s engleskog jezika, urednik u Izdavačkoj kući "Jedinstvo" u Prištini, živi u Polomu, selu nadomak Vladičinog Hana, inače je do 1999. godine živeo na Kosovu i Metohiji.
  • Zoran M. Mandić pesnik, esejista i književni kritičar rođen je 1950. godine u Vladičinom Hanu, Živi i radi u Apatinu i Somboru. Autor je dvadesetak knjiga poezije. Zastupljen je u velikom broju antologija i pregleda srpske poezije u zemlji i inostranstvu. Mandiću je jednoglasno za knjigu pesama "Srbija u dubokim vodama" dodeljena nagrada "Jovan Skerlić" za 2016. godinu. Pesnik Zoran M. Mandić dobitnik je književne nagrade "Milan Rakić" za poeziju za 2019. godinu, koju tradicionalno dodeljuje Udruženje književnika Srbije. Mandiću je ova prestižna srpska nagrada dodeljena za knjigu "Odbrana izbora" u izdanju Književne zajednice "Borisav Stanković" iz Vranja.

Galerija

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Vreme, 9. dec. 1938, str. 10 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. jun 2020). digitalna.nb.rs
  2. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  3. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  4. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]