moshë

MOSHË f. 1. Koha që nga lindja e një njeriu a e një qenieje tjetër të gjallë e deri në një çast të caktuar të jetës së tyre; vitet e jetës që ka mbushur një njeri, një kafshë a një bimë që nga çasti kur ka lindur, është pjellë ose ka mbirë; periudhë ose etapë në jetën e një qenieje të gjallë me karakteristika të caktuara, me tipare dalluese etj. Moshë e njomë mosha e fëmijërisë. Moshë e re mosha e rinisë. Moshë e thyer mosha mbi gjashtëdhjetë vjet. Moshë e shkuar (e vjetër) mosha e pleqërisë. Mosha parashkollore mosha e fëmijëve të kopshtit, mosha nga tre deri në gjashtë ose shtatë vjet. Mosha shkollore mosha në të cilën njeriu shkon në shollë. Mosha e gjirit mosha e foshnjës deri nga fundi i vitit të parë të jetës. Mosha e martesës. Mosha e djalit (e vajzës, e gruas, e burrit). Mosha e kalit (e qenit). Mosha e drurit (e pemës). Në moshën e rinisë (e vajzërisë, e djalërisë, e pleqërisë). I vogël (i madh) në moshë (nga mosha). S'e kish moshën sa kish shtatin. E uli (e rriti, e ndryshoi) moshën regjistroi në dokumentet zyrtare një moshë më të vogël a më të madhe nga ajo që kishte. 2. Tërësia e njerëzve ose e qenieve të tjera të gjalla që kanë lindur afërsisht në të njëjtën kohë; brez. Nga moshat e mëdha deri tek të vegjlit. Ka parë shumë mosha jonë. Mblodhi gjithë moshën e tij. 3. Koha që nga çasti i krijimit, i shfaqjes, i daljes së diçkaje e deri në çastin që flasim, koha që kur ka filluar të jetë a të ekzistojë diçka. Mosha të ndryshme gjeologjike. Mosha e shtresave tokësore. Mosha e saktë e gurit. Mosha e teatrit.

Është (ka hyrë, erdhi) në moshë
a) është i rritur, s'është më i vogël, ka arritur pjekurinë;
b) është në moshën e duhur për diçka. Është jashtë moshe s'është në moshën e kërkuar a në moshën e duhur për diçka, s'e përfshin mosha për të kryer një punë a detyrë të caktuar. Doli nga mosha shih te DAL. Më iku (më kaloi) mosha
a) u moshova, u plaka;
b) e kalova, e kapërceva moshën për të bërë një punë të caktuar. Mosha e artë libr. shih tek ARTË (i, e).