Sega Mega Drive (メガドライブ Mega Doraibu?) – konsola do gier wydana przez firmę Sega w późnych latach osiemdziesiątych. Była sprzedawana pod nazwą Sega Genesis w Ameryce Północnej, ponieważ firma nie mogła zdobyć tam praw do posługiwania się nazwą "Mega Drive". Była to trzecia konsola stacjonarna Segi i następca Sega Master System.
Sega Mega Drive jest konsolą czwartej generacji i pierwszą z nich, która odniosła znaczący sukces na rynku w Europie i Ameryce Północnej. Jej rywalami byli PC Engine od NEC, który został wydany rok wcześniej i osiągnął większy sukces w Japonii, a także Super Nintendo Entertainment System wydany dwa lata wcześniej. Produkcja konsoli rozpoczęła się w 1988 roku w Japonii i zakończyła się wraz z wydaniem ostatnich oficjalnych tytułów w 2002 roku w Brazylii. W ciągu czternastu lat sprzedała się w 41.9 milionach egzemplarzy i stała się najbardziej udaną konsolą Segi. Uważana jest również za początek serii Sonic the Hedgehog, ponieważ zadebiutowała tutaj pierwsza gra z serii.
Historia[]
Mimo sukcesu Sega Master System w Europie i później w Brazylii, nie udało mu się zyskać popularności w Ameryce Północnej i Japonii, które w połowie lat osiemdziesiątych był zdominowane przez produkty Nintendo. Sega odnosiła jednak sukcesy na rynku arkadowym. Ówczesny CEO Segi, Hayao Nakayama, zdecydował się wykorzystać budowę podobną do Sega System 16 w nowej konsoli stacjonarnej. Ostateczny projekt został także wykorzystany przez automaty Mega-Tech, Mega-Play i System-C. Każda gra powstała na Mega Drive mogła być bez problemu przeniesiona na te systemy. Początkowo Sega rozważała nazwać konsolę MK-1601, ale zdecydowano się ostatecznie na Sega Mega Drive. Nazwa miała reprezentować wyższość i szybkość, z nowym i silnym procesorem Motorola 68000.
W 1987 roku Sega zapowiedziała w Ameryce Północnej wydanie nowego systemu, pod nazwą Sega Genesis. Początkowo Sega próbowała nawiązać partnerstwo z Atari Corpration aby wydawać konsolę w Stanach Zjednoczonych, ale ponieważ firmy nie mogły się ze sobą dogadać, Sega postanowiła zająć się tym samodzielnie. Pierwotna data wydania nie została jednak spełniona i sprzedaż konsoli w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła się 14 sierpnia 1989 rok, ale tylko w Nowym Jorku i Los Angeles. Dla całej Ameryki Północnej konsola została wydana później, w tym samym roku. Europejskie wydanie gry nastąpiło 30 listopada 1990 roku. Mega Drive zyskał tam wielką popularność, podobnie jak wcześniej Master System, który był swego czasu najpowszechniejszy w tym regionie. W Wielkiej Brytanii wykorzystano jeden z najbardziej znanych sloganów Segi "To be this good takes AGES, to be this good takes SEGA". Inne reklamy zawierał humor dla dorosłych, jak na przykład "The more you play with it, the harder it gets" z ilustracją dłoni ściskającej mocno joystick. Rozpoznawalną postacią z ówczesnego marketingu w Europie był "Sega Pirate", jednooka czaszka która pojawiała się w wielu reklamach telewizyjnych. Dwa lata od swojego wydania Mega Drive posiadał również znacznie szerszy wybór gier w porównaniu do innych regionów. Porty różnych gier arkadowych utrwaliły również obraz możliwości konsoli. W 1991 roku wydana została gra Sonic the Hedgehog, z udziałem nowej maskotki Segi. Osiągnęła także sukces w Ameryce Północnej.
Mega Drive był wspierany aż do 1997 roku w Europie, kiedy to Sega zrezygnowała z dalszego wsparcia. Produkcja Master System została zakończona razem z jego poprzednikiem, Master System, aby Sega mogła skupić się na nowszej konsoli - Sega Saturn. Podobnie skończono z dodatkami Sega CD i Sega 32X, które uznano za nieudane. W 1997 roku Sega udzieliła firmie Majesco licencji na wydawanie Mega Drive'a. Firma rozpoczęła ponowną sprzedaż milionów wcześniej niesprzedanych kartridżów wraz z drugim modelem Genesisa, do czasu aż wydany został trzeci model. Ostatnią licencjonowaną produkcją w Ameryce Północnej wydaną na tę konsolę był Frogger z 1998. W Brazylii jednak Mega Drive utrzymuje się na rynku od lat dziewięćdziesiątych. Najnowsza wersja "Mega Drive Guitar Idol" zawiera dwa pady z sześcioma przyciskami i kontroler do gitary. Gra Guitar Idol wydana na tę konsolę zawiera zarówno brazylijskich jak i zagranicznych piosenek. Łącznie konsola zawiera 87 wbudowanych gier, w tym także kilka późniejszych tytułów od Electronic Arts, wydanych na telefony komórkowe: Fifa 2008, Need for Speed Pro Street, The Sims 2 i Sim City.
Gry z serii Sonic the Hedgehog[]
Wprowadzone postacie[]
Dodatki[]
Sega 32X
Sega Mega Drive posiadała dwa opcjonalne dodatki - Sega CD i Sega 32X. Sega CD umożliwiała odtwarzanie płyt CD-ROM w wysokiej jakości, używając pojedynczego dysku optycznego, zwiększając możliwości audiowizualne w porównaniu do zwykłego Mega Drive'a. Pierwotnie dodatek wydano pod nazwą Mega-CD w Japonii w 1991 roku. Sega 32X natomiast służy za ulepszenie do zwykłego Mega Drive'a, z dodatkowym procesorem 32-bitowym aby przetwarzać bardziej skomplikowane graficzne zadania. Został wydany w prawie tym samym czasie co Sega Saturn, w 1994 roku.
Kompatybilność wsteczna[]
Sega Power Base Converter
Jedną z kluczowych funkcji Sega Mega Drive'a była kompatybilność wsteczna z jej poprzednikiem, Sega Master System. 16-bitowy projekt wzorowano na 8-bitowym, ale ulepszonym w wielu miejscach. Aby osiągnąć kompatybilność centralny procesor i chip dźwiękowy Master System są dołączone do Mega Drive'a. Z powodu różnic w kształcie kartridżów, Sega wydała Power Base Converter, osobne urządzenie pomiędzy slotami na kartridże Master Systemu i Mega Drive'a. Urządzenie nie zawiera żadnych elementów Master System, a zamiast tego działa jako pośrednik. Górny slot przeznaczony jest na kartridże do gier, a dolny na karty. Posiada także adapter do okularów 3D. Gdy gra z Master Systemu zostaje włożona do konwertera, włączony zostaje procesor z Master System, podczas gdy ten z Mega Drive pozostaje wyłączony. W Japonii urządzenie znane jest jako "Mega Adapter" a w regionach PAL "Master System Converter". Konwerter nie jest jednak w pełni kompatybilny z Mega Drive 2, ale drobne modyfikacje mogą zaradzić temu problemowi. Z powodu tego problemu wydano później "Master System Converter II", ale w znacznie mniejszych ilościach i tylko w Europie. Jedyna gra, która nie działa z tym urządzeniem to F-16 Fighting Falcon.
Sega Nomad[]
Sega Nomad, znana również jako Sega Genesis Nomad lub po prostu Nomad to przenośna konsola do gier wydana na rynku amerykańskim. Była w stanie odtwarzać kartridże gier z Mega Drive/Genesis. Przypominał Sega Mega Jet, ale posiadał wbudowany kolorowy ekran, podczas gdy Mega Jet potrzebował osobnego monitora. Konsola nigdy nie została oficjalnie wydana w regionach PAL, takich jak Europa i Australia. W Japonii z kolei wydano ją z opóźnieniem, ponieważ sprzedawano już tam Mega Jet. Nomad jest jedną z nielicznych konsol Segi, na której można uruchamiać gry niezależnie od regionu, bez adaptera. W produkcji konsola nosiła roboczą nazwę Project Venus, zgodnie z polityką Segi, która nakazywała nazywać systemy do gier nazwami planet.
Sega Nomad nie posiada swojej własnej biblioteki gier, ale korzysta z gier na Genesisa. W momencie wydania posiadał ponad 500 gier do wyboru. Mógł także odtwarzać nielicencjonowane i pirackie gry na Mega Drive. Niektóre wczesne tytuły firm trzecich posiadają problemy z kompatybilnością na Nomadzie, ale można temu zaradzić korzystając z Game Genie. Nomad nie posiada jednak kompatybilności z dodatkami do Genesisa, dlatego nie można na nim zagrać w gry z Sega Master System, Sega CD, albo Sega 32X. Nomad nakłada także dwa rodzaje regionalnych lokautów - fizyczny i systemowy, ale znane są sposoby na obejście ich.
Sega Mega Jet[]
Sega Mega Jet był inną przenośną wersją Mega Drive'a. Konsola była wynajmowana przez Japan Airlines podczas lotów. System był pozbawiony własnego ekranu, ale można było w nim umieścić kartridże z Mega Drive'a przez połączenie z małym monitorem na pokładzie samolotu. Konsola posiadała pad do sterowania po lewej i sześć przycisków po prawej. Posiadała także gałkę na dole do gier wieloosobowych. Podczas lotów dostępne były cztery gry, w tym Sonic the Hedgehog. Jednakże system zezwalał na standardowe kartridże z Mega Drive'a, dlatego pasażerowie mogli przynosić swoje własne gry.
Wersja konsumencka została wydana w Japonii 10 marca 1994 roku w cenie 123 dolarów. Była to praktycznie ta sama wersja używana przez Japan Airlines, przez co nadal pozbawiona była swojego ekranu i nie można jej było zasilać adapterem AC. Poza dodaniem właściwego adaptera i kabla, nie wprowadzono żadnych ulepszeń. Był reklamowany jako przenośny Mega Drive i dostępny w ograniczonych ilościach. Stał się wkrótce bazą dla Sega Nomada, wydanego tylko w Stanach Zjednoczonych w 1995 roku.
Ciekawostki[]
- Japońskie kartridże do Mega Drive'a posiadają inny kształt i nie będą pasować do slotu z Genesisa albo regionów PAL. Japońskie systemy wyposażone są w kawałki plastiku, które przesuwają się w miejsce kartridża kiedy konsola jest uruchomiona, co uniemożliwia uruchomienie systemu jeśli włoży się kartridż z innego regionu. Drobne modyfikacje plastikowych zabezpieczeń systemu pozwalają jednak obejść regionalne zabezpieczenia.
- W grze Lego Dimensions po pokonaniu Metal Sonica otwierają się trzy portale, a przez jeden z nich przelatuje pierwszy model Sega Mega Drive.
- Na Mega Drive wydano oficjalnie 900 gier.
- W 2021 roku na Nintendo Direct ogłoszono, że wybrane gry z Mega Drive'a zostaną udostępnione użytkownikom Nintendo Switcha w abonamencie Nintendo Switch Online + Expansion Pack.