Paganija
Paganija (Neretvanska kneževina ili Neretljanska kneževina) je rana južnoslavenska država koja se prostirala između rijeke Cetine na zapadu i ušća rijeke Neretve na istoku, zajedno s dalmatinskim otocima (Brač, Hvar i Korčula), između 9. i 11. vijeka. Prije naseljivanja Slavena na tom su području živjela ilirska plemena (vjerojatno Autarijati i Ardijejci, te Delmati), zatim Rimljani, te kratkotrajno Goti koje je u prvoj polovini 6. vijeka potisnuo Bizant. Pošto se lokalno stanovništvo žestoko protivilo pokrštavanju i na kraju je među zadnjima na Balkanu prihvatilo kršćanstvo, država je po paganima dobila ime Paganija. Na istoku Paganija je graničila sa Zahumljem, a na zapadu s Hrvatskim Kraljevstvom, pod čiju će kontrolu na kraju doći najkasnije u drugoj polovini 11. vijeka. Smatra se da je povremeno tokom ranoga srednjega vijeka Paganija imala stanovitu samostalnost. Neretvani, njeni stanovnici, bavili su se gusarstvom i ugrožavali su plovni put duž istočne jadranske obale, te napadali gradove na sjevernom Jadranu.
