Neobarok
Neobarok
| |
|---|---|
 | |
Neobarok je naziv za jedan umjetnički pravac unutar stilskog razdoblja historicizma, koji je okvirno trajao od kraja 19. vijeka do početka Prvog svjetskog rata, a najviše se ogledao u arhitekturi kod podizanja reprezentativnih javnih građevina.
Neobarok je krenuo iz Francuske gdje se zvao i stil drugog carstva, on je bio široko prihvaćen i po Sjedinjenim Američkim Državama, po čitavoj Latinskoj Americi i po Dalekom Istoku (Japan i Kina).
Stil se od 1885. počeo širiti i po Velikoj Britaniji i svim zemljama Britanskog Carstva.[1] Veliki uticaj na ponovno buđenje interesa za baroknu arhitekturu, imala je pariška Akademija umjetnosti - École des Beaux-Arts koja je bila najuticajniji arhitektonski studij u zapadnog svijeta 19. vijeka. Ona je svoje studente obrazovala za projektiranje monumentalnih javnih građevina u klasičnom stilu.[2]Pariška opera (Opéra Garnier) iz 1875. Charlesa Garniera bila je amblematska građevina neobaroka.[3]
Po austrougarskim zemljama se podiglo puno građevina u tom stilu, posebno je produktivan bio arhitektonski biro Fellner & Helmer, koji je podigao 48 teatarskih palača u tom stilu od Beča, Graza, Budimpešte, Odese, Hamburga, Zagreba, Sofije, Brna, Rijeke...
-
-
-
Zgrada rektorata Sofija -
Kupalište Széchenyi Budimpešta
- ↑ „Baroque Revival 1885-1914” (engleski). Buffaloah. Pristupljeno 1. 3. 2013.
- ↑ „Classicism, 1830–1930” (engleski). Encyclopædia Britannica Online. Pristupljeno 28. 3. 2013.
- ↑ „Neobarocco” (talijanski). Treccani Enciclopedia Italiana. Pristupljeno 1. 3. 2013.
