Klasifikacija automobila
Klasifikacija automobila je u pravilu subjektivna s obzirom da mnoga vozila spadaju u više različitih kategorija, a neka ne spadaju ni u jednu. Svi tipovi automobila nisu uobičajeni za sve zemlje, a u nekima se koriste isti izrazi za različite kategorije. U ovom članku se uglavnom koriste izrazi koji su uobičajeni za Sjevernu Ameriku, odnosno u Evropi.
Dolje su navedene najčešće korištene klasifikacije. Kada je god moguće, koristi se ekvivalent Euro NCAP klasifikacije. Rent-a-car kompanije koriste ACRISS Car Classification Code. Američka Agencija za zaštitu okoline SAD (EPA) koristi posebnu klasifikaciju ovisno o broju putnika i volumena.[1] Sličnu klasifikaciju koristi i kanadska EPA.[2] U Australiji vlastitu klasifikaciju koristi Federalna komora automobilske industrije.[3]
Ova vozila, koja se obično smatraju hibridima automobila i motocikla, imaju motor ispod 1 litre, obično samo dva sjedala, te su često neortodoksne konstrukcije. Neki mikroautomobili su na tri kotača, dok ih većina ima četiri kotača. Mikroautomobili su bili posebno popularni u poratnoj Evropi, kada se za njih koristio nadimak "Bubble car" (engleski Automobil-mjehurić). Suvremeni nasljednik mikroautomobila je Smart Fortwo.
Primjeri mikroautomobila:
Gradski automobil je maleni automobil napravljen za vožnju po gradskim područjima. Za razliku od mikroautomobila, gradski automobil ima veću brzinu, kapacitet i (barem u percepciji) zaštitu vozača i putnika zbog čega se smatraju sigurnijim u miješanim sredinama i raznim vremenskim uvjetima. Iako gradski automobili mogu dostići brzine za vožnju na autocestama, to nije njihova svrha. U Japanu se gradski automobili nazivaju kei automobilima. Kei automobili se ističu striktnim standardima veličine i motora: motori moraju imati maksimalni volumen od 660 cm³ a dužina automobila mora biti ispod 3400 mm.
Primjeri kei automobila:
Primjeri gradskih automobila:
Ova klasa automobila se zove supermini u Evropi, a subcompact u Sjevernoj Americi. Superminiji imaju tri, četiri ili pet vrata te su dizajnirani da komotno prime četiri putnika. Većina supermini hatchbackova su prosječno 3900 mm dugi, doku su limuzine i karavani dugi oko 4200 mm.
U Evropi su prvi superminiji bili Fiat 500 iz 1957. i Austin Mini iz 1959. godine. Danas su superminiji među najprodavanijim vozilima Evrope.
Primjeri superminija / subkompaktnih vozila:
- ↑ How are vehicle size classes defined? FuelEconomy.gov, part of the U.S. Department of Energy
- ↑ CANADIAN ENVIRONMENTAL PROTECTION ACT, 1999 Arhivirano 2008-08-13 na Wayback Machine-u Canada Gazette
- ↑ VFACTS Motor Vehicle Classifications and Definitions Australian FCAI - Federal Chamber of Automotive Industries