Početkom XVIII veka uz obalu Dunava, blizu današnjeg Bogojeva, ležalo je istoimeno naselje srpskog življa izbeglog ispod Turaka iz raznih krajeva u tek oslobođenu Bačku. Po svemu slično okolnim naseljima - uboge poluzemunice nerazvijeno stočarstvo, zemljoradnja. Tegoban i mukotrpan život od koga stanovnici nisu hteli da odustanu boreći se sa prirodnim nedaćama nerazumevanjem vlasti, pljačkom moćnih pojedinaca. Veliki tereti, vanredna davanja i dažbine arendatorima nisu iscrpla kmetove. Ali 1753. godine kada je Bogojevo brojalo 50-ak domova, imalo pristojna stada na pašnjacima, već kultivisane oranice, prve zanatlije, crkvu i crkvenjaka, mehanu i mehandžije strane čelebdžije raseljeno je radi kolonizacije stanovništva iz zapadnih krajeva Carevine.
U naselju je popisano 696 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,51.
U naselju Bogojevo 2002. živelo je 1696 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosila je 41,5 godina (39,8 kod muškaraca i 43,2 kod žena).
Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno, a u poslednja četiri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.