Amonijum-acetat
| Amonijum-acetat | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | Amonijum-acetat | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 631-61-8 | ||
| MeSH | |||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | CH3COONH4 | ||
| Molarna masa | 77.0825 g/mol | ||
| Agregatno stanje | čvrsti beli kristali | ||
| Gustina | 1.07 g/cm3 | ||
| Tačka topljenja |
112 °C (385 K) | ||
| Tačka ključanja |
razlaže se | ||
| Rastvorljivost u vodi | 148 g/100 ml na 4°C | ||
| Struktura | |||
| Oblik molekula (orbitale i hibridizacija) | ortorombičan | ||
| Srodna jedinjenja | |||
|
| |||
| Infobox references | |||
Amonijum-acetat je hemijsko jedinjenje formule CH3COONH4. Na sobnoj temperaturi, supstanca je čvrsta. Dobija se reakcijom amonijaka sa sirćetnom kiselinom.
Kao so slabe kiseline i slabe baze, amonijum-acetat ima mnogo specifičnih osobina.
- koristi se kao razbijač leda jer se može organski razložiti
- koristi se zajedno sa sirćetnom kiselinom za pravljenje pufera koji se termički može razložiti na nejonske proizvode
- koristi se u mnogim organskim sintezama
- koristi se za masenu spektrometriju proteina
Amonijum-acetat je higroskopan. Na višim temperaturama razlaže se na acetamid i vodu.
- CH3COONH4 → CH3C(O)NH2 + H2O
Amonijum-acetat ima specifičan miris.
| Osobina | Vrednost |
|---|---|
| Particioni koeficijent[1] (ALogP) | -3,5 |
| Rastvorljivost[2] (logS, log(mol/L)) | 0,3 |
| Polarna površina[3] (PSA, Å2) | 72,3 |
- ↑ Ghose, A.K., Viswanadhan V.N., and Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A 102: 3762-3772. DOI:10.1021/jp980230o.
- ↑ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE. (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488-1493. DOI:10.1021/ci000392t. PMID 11749573.
- ↑ Ertl P., Rohde B., Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714-3717. DOI:10.1021/jm000942e. PMID 11020286.
- Clayden Jonathan, Nick Greeves, Stuart Warren, Peter Wothers (2001). Organic chemistry. Oxford, Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-850346-6.
- Smith, Michael B.; March, Jerry (2007). Advanced Organic Chemistry: Reactions, Mechanisms, and Structure (6th izd.). New York: Wiley-Interscience. ISBN 0-471-72091-7.
- Katritzky A.R., Pozharskii A.F. (2000). Handbook of Heterocyclic Chemistry. Academic Press. ISBN 0080429882.
