Przejdź do zawartości

zezwierzęcenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zezwierzęcenie (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. rzecz. odczas. od zezwierzęcieć
(1.2) książk. stan osoby, która zezwierzęciała, stała się okrutna, zdemoralizowana, pozbawiona cech człowieczeństwa
odmiana:
(1.1-2) blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1-2) okrucieństwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwierzę n, zwierzak m, zwierzyna ż, zwierzątko n
przym. zezwierzęciały
czas. zwierzęcieć, zezwierzęcieć dk., zezwierzęcić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: