rubin
Wygląd
rubin (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. miner. tlenek glinu, czerwona odmiana korundu; zob. też rubin w Wikipedii
- (1.2) jubil. kamień szlachetny oszlifowany z rubinu (1.1)
- (1.3) kolor taki jak rubin (1.1)
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rubin rubiny dopełniacz rubinu rubinów celownik rubinowi rubinom biernik rubin rubiny narzędnik rubinem rubinami miejscownik rubinie rubinach wołacz rubinie rubiny
- przykłady:
- (1.1) Rubiny są jednymi z najcenniejszych kamieni szlachetnych wykorzystywanych w jubilerstwie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) naszyjnik / pierścionek / wisiorek / zawieszka z rubinem • naszyjnik z rubinów • biżuteria / kolia z rubinami
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) korund
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Forma „(tego) rubina” jest błędna zarówno w dopełniaczu jak i bierniku liczby pojedynczej. W dopełniaczu poprawna jest tylko forma „(tego) rubinu”, a w bierniku – „(ten) rubin”[2][3].
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ruby
- arabski: (1.1) ياقوت
- baskijski: (1.1) errubi; (1.2) errubi
- białoruski: (1.1) рубін m; (1.2) рубін m; (1.3) рубінавы
- bułgarski: (1.1) рубин m; (1.2) рубин m
- esperanto: (1.1) rubeno
- hebrajski: (1.1) רובין m (rubin), אודם m ('odem)
- hiszpański: (1.1) rubí m
- interlingua: (1.1) carbunculo
- kataloński: (1.1) robí m; (1.2) robí m
- niemiecki: (1.1) Rubin m; (1.2) Rubin m
- nowogrecki: (1.1) ρουμπίνι n
- rosyjski: (1.1) рубин m
- sanskryt: (1.1) कुरुविन्द m n
- szwedzki: (1.1) rubin w
- ukraiński: (1.1) рубін; (1.2) рубін; (1.3) рубіновий
- węgierski: (1.1) rubin; (1.2) rubin
- włoski: (1.1) rubino m
- źródła:
- ↑ Hasło „rubin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „rubin” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 1006.
- ↑ Hasło „rubin” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 389.
rubin (język dolnołużycki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) rubin
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Dolnołużycki - Kamienie szlachetne
- źródła:
rubin (język szwedzki)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en rubin, rubinen, rubiner, rubinerna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
rubin (język węgierski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: