pyta
Wygląd
pyta (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. narzędzie do bicia ze skręconej po skosie chusty lub ręcznika[1]
- (1.2) daw. uderzanie pytą (1.1)[1]
- (1.3) daw. rodzaj dziesięciny dawanej organiście[1]
- (1.4) daw. powróz, którym bito flisów[1]
- (1.5) grub. żart. penis[1]
- (1.6) gw. więz. więzienna rozrywka stosowana wśród skazanych, polegająca na okładaniu się pytą (1.1)[2]
czasownik, forma fleksyjna
- przykłady:
- (1.1) (…) a wodziciel niby go to powstrzymywał, a pytą wokół prał, co wlazło, i krzykał (…) (sic!)[3]
- (1.5) Gdy oglądam pornole, od razu stoi mi pyta.
- (1.5) Skończone budzenia się rano / ze stojącą pytą / która prowadzi i wskazuje drogę[4].
- (1.5) Syn najstarszy miał chuj długi / I gruby na kształt maczugi, / A po bokach jego były / jak postronki – grube żyły, / Jakieś sęki, jakieś guzy – / Jaja miał jak dwa arbuzy! / A że ciągle mu bez mała / ta ogromna pyta stała, / Chujogromem go nazwano[5].
- (1.6) W niektórych celach mają własnej roboty talię kart (…). Przeważnie jednak śpią, albo rżną w pytę. Pyta odchodzi najwięcej tam, gdzie siedzą cuwaksy (…)[6]
- (2.1) Kto pyta, nie błądzi.
- składnia:
- synonimy:
- (1.5) zob. w haśle penis
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- w pytę
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: penis
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. V: Próba-R, Warszawa 1900–1927, s. 453.
- ↑ Gry i zabawy środowisk dewiacyjnych w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 102.
- ↑ Władysław Reymont Chłopi, część II: Zima, rozdział X
- ↑ Czesław Miłosz Późna starość
- ↑ Utwór przypisywany Aleksandrowi Fredrze: Baśń o trzech braciach i królewnie
- ↑ Marian Czuchnowski Cynk, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1976, s. 54