partyzana

wymowa:

IPA: [ˌpartɨˈzãna], AS: [partyzãna], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. wojsk. broń drzewcowa o długim, zwężonym, obosiecznym grocie z bocznymi rozgałęzieniami, używana jako broń piechoty w zachodniej Europie od XV wieku, później, od XVII w. jako broń straży i oznaka oficerów piechoty^[1]; zob. też partyzana w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	partyzana	partyzany
dopełniacz	partyzany	partyzan
celownik	partyzanie	partyzanom
biernik	partyzanę	partyzany
narzędnik	partyzaną	partyzanami
miejscownik	partyzanie	partyzanach
wołacz	partyzano	partyzany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bardyzana, kapralski kij

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) szponton

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. partyzant m, partyzantka ż

przym. partyzancki

przysł. partyzancko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) partisan, partizan
• chorwacki: (1.1) partizana ż
• duński: (1.1) partisan
• francuski: (1.1) pertuisane
• hiszpański: (1.1) partesana ż
• ido: (1.1) partizano
• litewski: (1.1) partizanas
• niemiecki: (1.1) Partisane ż
• rosyjski: (1.1) протазан m
• słowacki: (1.1) partizána ż
• szwedzki: (1.1) bardisan
• ukraiński: (1.1) протазан m
• włoski: (1.1) partigiana ż

źródła: