Czech

wymowa:

​^?/i, IPA: [t͡ʃɛx], AS: [čeχ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) etn. osoba narodowości czeskiej, obywatel Czech^[1] (Republiki Czeskiej), mieszkaniec Czech^[1]; zob. też Czesi w Wikipedii

(1.2) etn. mieszkaniec Czech (krainy historycznej)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(2.1) mit. słow. legendarny założyciel państwa czeskiego; zob. też Czech w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(3.1) środ. kolej. lokomotywa serii EP05

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Czech	Czesi
dopełniacz	Czecha	Czechów
celownik	Czechowi	Czechom
biernik	Czecha	Czechów
narzędnik	Czechem	Czechami
miejscownik	Czechu	Czechach
wołacz	Czechu	Czesi

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Czech	Czechowie
dopełniacz	Czecha	Czechów
celownik	Czechowi	Czechom
biernik	Czecha	Czechów
narzędnik	Czechem	Czechami
miejscownik	Czechu	Czechach
wołacz	Czechu	Czechowie

(3.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Czech	Czechy
dopełniacz	Czecha	Czechów
celownik	Czechowi	Czechom
biernik	Czecha	Czechy
narzędnik	Czechem	Czechami
miejscownik	Czechu	Czechach
wołacz	Czechu	Czechy

przykłady:

(1.1) Karel jest Czechem i mieszka w Pradze.

(2.1) Według legendy Czech był bratem Lecha i Rusa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) słynny / wybitny / znany Czech • być Czechem • Czesi i Słowacy • Czechosłowak • Czech wołyński

(2.1) Lech, Czech i Rus

(3.1) lokomotywa Czech

synonimy:

(1.1) pot. lekcew. pepik / Pepik, pepiczek / Pepiczek

(3.1) Czesio

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Czechy nmos, czeszki nmos, czechizm mrz, czeski mrz, czeszczyzna ż, czechizacja ż, czechizowanie n

forma żeńska Czeszka ż

czas. czechizować ndk., sczechizować dk.

przym. czeski

przysł. czesko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Czechosłowak • Słowak

(2.1) zobacz też: Lech • Czech • Rus

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Czech; (1.2) Bohemian
• arabski: (1.1) تشيكي m
• baskijski: (1.1) txekiar; (1.2) bohemiar
• białoruski: (1.1) чэх m
• bułgarski: (1.1) чех m
• czeski: (1.1) Čech m; (1.2) Čech m; (2.1) Čech m
• duński: (1.1) tjekker w; (1.2) bøhmer w
• esperanto: (1.1) ĉeĥo, ĉeko
• fiński: (1.2) böömiläinen
• francuski: (1.1) Tchèque m; (1.2) Bohêmien m
• hiszpański: (1.1) checo m
• interlingua: (1.1) Checo
• irlandzki: (1.2) Boihéamach m
• islandzki: (1.1) Tékki m
• jidysz: (1.1) טשעך m (czech)
• kataloński: (1.1) txec m
• litewski: (1.1) čekas m
• łaciński: (1.1) Cechus m; (1.2) Bohemus m
• łotewski: (1.1) čehs m
• niemiecki: (1.1) Tscheche m; (1.2) Böhme m
• nowogrecki: (1.1) Τσέχος m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) checo m, tcheco m; (1.2) boêmio m, boémio m
• rosyjski: (1.1) чех m; (1.2) богемец m; (2.1) Чех m
• slovio: (1.1) Cxehian (Чехиан), Cxehic (Чехиц), Cxeh (Чех)
• słowacki: (1.1) Čech m; (1.2) Čech m
• szwedzki: (1.1) tjeck w; (1.2) böhmare w
• ukraiński: (1.1) чех m
• węgierski: (1.1) cseh
• wilamowski: (1.1) Čech m
• włoski: (1.1) ceco m; (1.2) boemo m

źródła:

wymowa:

enPR: chĕk, IPA: /tʃɛk/, SAMPA: /tSEk/

wymowa amerykańska^?/i

homofony: check • cheque

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czeski

rzeczownik policzalny

(2.1) Czech, Czeszka

rzeczownik niepoliczalny

(3.1) jęz. czeski

odmiana:

(2) lp Czech; lm Czechs

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Czech lands • Czech Republic

synonimy:

(1.1) przest. Czechian, przest. Czechic, przest. Czechish

(2.1) inhabitant of Czechia

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Czechia, Czechoslovakia

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: