Pokuta

Pokuta – zadośćuczynienie moralne za popełnione grzechy, wyrządzoną krzywdę.

• Człowiek nie może godnie Boga wzywać, ani się modlić, jeżeli nie chce odstąpić od naumyślnych grzechów, ani się nie chce poprawić. Ku prawej modlitwie należy też szczera pokuta i wystrzeganie się grzechów przeciw sumieniu, tj. żeby człowiek nie dał się złym skłonnościom swoim, przeciw Boskiemu przykazaniu, umyślnie i z wiedzą.
  • Autor: Marcin Luter, Kazanie na drugą niedzielę adwentową; w: Postylla domowa (1544), przeł. Marcin Walter

• Gdy człowieka, któremu wiodło się dobrze, spotyka niepowodzenie lub nieszczęście, zagłębia się on w sobie, wzmaga wymogi własnego sumienia, wymierza sobie karę i pokutę.
  • Autor: Zygmunt Freud

• Mało kto upije się przy spowiedzi. Wszyscy myślą o pokucie.
  • Autor: Janusz Leon Wiśniewski, Zespoły napięć
  • Zobacz też: spowiedź

• Pokutujesz, myśląc z bólem o zniewagach wyrządzonych Bogu. Pokutą jest być wytrwałym w dobrym; pokutą jest zwalczanie swoich wad.
  • Autor: Ojciec Pio, Dobrego dnia! Myśli na każdy dzień roku, wyd. Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 1998, ISBN 9788371681257, s. 70.