Zofia Wocalewska
| Data i miejsce urodzenia |
6 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 1934 |
| Zawód, zajęcie |
harcmistrzyni, pedagożka, działaczka społeczna |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Zofia Wocalewska (ur. 6 stycznia 1894 w Łodzi, zm. 23 marca 1934 tamże) – komendantka miejscowa drużyn żeńskich w Łodzi (1920-1921), inspektorka Okręgu ZHP VI B - Łódź (1920-1921), Naczelniczka Głównej Kwatery Żeńskiej (1923), harcmistrzyni, Naczelniczka Harcerek ZHP[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką Bolesława Tadeusza i Anny z Zakrzewskich, siostrą: Marii, Anny (1888–1982), Jadwigi (1895–1944) oraz Jana (1900–1917). Naukę rozpoczęła w Prywatnej Szkole Powszechnej Julii Zbijewskiej. W 1910 ukończyła Koedukacyjną Szkołę Handlową w Pabianicach i zdała maturę. Od jesieni 1911 roku należała do pierwszego zastępu łódzkich harcerek, zalążka przyszłej I Łódzkiej Drużyny Żeńskiej im. Emilii Plater. W harcerskiej służbie przeszła wszystkie funkcje od szeregowej do Naczelniczki Harcerek ZHP. W czasie I wojny światowej i wojny z Rosją Radziecką zorganizowała wraz z harcerkami w Łodzi szpitale dla rannych[1].
W 1913 rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie, którą ukończyła ze stopniem inżyniera rolnika. Pracę zawodową rozpoczęła administrując majątkami. W 1924 została kierowniczką Szkoły Rolniczej Żeńskiej w Mokoszynie, którą ciągu 9 kolejnych lat czyniła wzorcową placówką oświaty rolniczej. Absolwentki były przygotowywane nie tylko do prac rolniczych, lecz również do pracy kulturalnej i społecznej w środowisku wiejskim[1].
W październiku 1933 r. rozpoczęła urlop zdrowotny, który spędziła w Krakowie, Otwocku oraz Łodzi. Zmarła z powodu ciężkiej choroby płuc. Jej grób znajduje się na Starym Cmentarzu w Łodzi. Imię Zofii Wocalewskiej nadano otwartemu w 1937 r. domowi wypoczynkowemu dla instruktorek w Buczu[1]. Wraz z siostrami Marią i Jadwigą jest patronką Łódzkiego Hufca Zuchów i Harcerek „Róża” Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)[3]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Janusz Wojtycza (red.), Harcerski Słownik Biograficzny, Muzeum Harcerstwa, ISBN 978-83-923571-0-8 [dostęp 2023-09-30] (pol.).
- ↑ "Róża" sadzi róże! – Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej [online], zhr.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 „za zasługi na polu pracy społeczno-rolniczej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Wojtycza (red.): Harcerski słownik biograficzny. T. 2. Warszawa: Muzeum Harcerstwa, Marron Edition, 2008, s. 244–246. ISBN 978-83-923571-3-1.