Przejdź do zawartości

Zenon Baranowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Baranowski
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1930
Swarzędz

Data i miejsce śmierci

10 października 1980
Poznań

Wzrost

171 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1953 bieg na 100 m
złoto Warszawa 1953 bieg na 200 m
złoto Warszawa 1954 bieg na 100 m
złoto Poznań 1957 bieg na 200 m
srebro Warszawa 1953 sztafeta 4 × 100 m
srebro Warszawa 1954 bieg na 200 m
srebro Łódź 1955 bieg na 200 m
srebro Poznań 1957 bieg na 100 m
brąz Łódź 1955 bieg na 100 m
brąz Bydgoszcz 1958 bieg na 100 m

Zenon Franciszek Baranowski (ur. 21 listopada 1930 w Swarzędzu, zm. 10 października 1980 w Poznaniu) – polski lekkoatleta, olimpijczyk.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Był sprinterem. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski: w biegu na 100 metrów w 1953 i 1954 oraz w biegu na 200 metrów w 1953 i 1957. Startował w 19 meczach polskiej reprezentacji odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne.

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne w sztafecie 4 × 100 metrów, która zajęła 6. miejsce w finale (razem z Baranowskim biegli Marian Foik, Janusz Jarzembowski i Edward Szmidt). Startował także w mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie, również w sztafecie 4 × 100 metrów, która odpadła w eliminacjach. Zdobył brązowy medal w biegu na 200 metrów podczas Akademickich Mistrzostw Świata w 1954 w Budapeszcie oraz srebrny w sztafecie 4 × 100 metrów na tych samych mistrzostwach. Ustanawiał rekordy Polski na 100 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów.

Był zawodnikiem Gwardii Warszawa (1952-1953), Gwardii Poznań (1954-1955) oraz Olimpii Poznań (1957-1961). Z wykształcenia był stolarzem.

Rekordy życiowe

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]