Przejdź do zawartości

Zamek Sigmaringen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek Sigmaringen
Schloss Sigmaringen
Ilustracja
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Badenia-Wirtembergia

Miejscowość

Sigmaringen

Typ budynku

zamek

Ukończenie budowy

I połowa XI wieku

Ważniejsze przebudowy

1200, XVI wiek, 1895

Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii
Mapa konturowa Badenii-Wirtembergii, na dole znajduje się punkt z opisem „Zamek Sigmaringen”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zamek Sigmaringen”
Ziemia48°05′16″N 9°13′01″E/48,087778 9,216944
Strona internetowa

Zamek Sigmaringen (niem. Schloss Sigmaringen) – dawna rezydencja książęcego rodu Hohenzollern-Sigmaringen, katolickiej gałęzi dynastii Hohenzollernów w Sigmaringen (Badenia-Wirtembergia)[1].

Pierwsze wzmianki o zamku pochodzą z 1077[2], pierwszy zamek powstał w tym miejscu w XI wieku[1]. W roku 1535 po śmierci ostatniego męskiego potomka poprzednich właścicieli zamku, został on nadany przez króla jako lenno Karolowi I von Hohenzollernowi, a sześć lat później stał się formalnie własnością tego książęcego rodu. Pożary i zniszczenia wojenne w następnych wiekach oraz kolejne odbudowy i przebudowy miały wpływ na dzisiejszy kształt zamku.

W czasie wojny trzydziestoletniej oblegany przez wojska szwedzkie, spłonęła wówczas wschodnia część zamku[1]. W 1893 zamek spłonął, a odbudowę prowadził monachijski architekt Emanuel von Seidl, który nie dbał o wierność oryginałowi[2]. Karol Antoni Hohenzollern-Sigmaringen (1811–1885), ostatni władca Księstwa Hohenzollern-Sigmaringen, przekształcił zamek w miejsce spotkań europejskiej arystokracji.

W czasie II wojny światowej zamek stanowił tymczasową siedzibę rządu Vichy po jego ewakuacji z Francji[1] i wysiedleniu książęcej rodziny.

Obecnie ma tutaj siedzibę dyrekcja grupy przedsiębiorstw Fürst von Hohenzollern. Duża jego część jest także dostępnym dla zwiedzających muzeum, w którym podziwiać można między innymi największą w Europie prywatną kolekcję dawnego uzbrojenia (zbroje rycerskie, broń itd.).

Zamek Sigmaringen, widok od strony północno-zachodniej

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Navtur.pl, Zamek Sigmaringen [online] [dostęp 2020-02-02] (pol.).
  2. a b Sigmaringen – zamek strachów [online] [dostęp 2020-02-02] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Heinz Bühler: Richinza von Spitzenberg und ihr Verwandtenkreis. Ein Beitrag zur Geschichte der Grafen von Helfenstein. In: Württembergisch Franken, Heft 58, 1974.
  • Chronik der Grafen von Zimmern, 1564-1566, Band 1-3. Hrsg. Decker-Hauff, 1964/67.
  • Die Kunstdenkmäler Hohenzollerns, Band 2. Landkreis Sigmaringen, 1948.
  • Gerd Dörr: Schwäbische Alb, Burgen, Schlösser, Ruinen. HB-Bildstlas, 1988.
  • Wilhelm Gradmann, Burgen und Schlösser der Schwäbischen Alb, Stuttgart: DRW-Verlag, 1980, ISBN 3-87181-206-4, OCLC 7577632.
  • Handbuch Historischer Stätten Deutschlands. Baden Württemberg, 1965.
  • Gustav Hebeisen: Schloß Sigmaringen In: Burgwart. 1924. Nr. 1/2 Fürstliches Hohenzollernsches Schloß Sigmaringen.
  • Nikola Hild (Text) und Katharina Hild (Fotos): Schloss Sigmaringen - Der Hohenzollernsitz im Donautal und die Residenzstadt. Tübingen: Silberburgverlag, 2008; ISBN 978-3-87407-777-4.
  • Prinz Johann Georg von Hohenzollern: Der Museumsbau in Sigmaringen In: Blätter des Landes Denkmalamt, 1962.
  • Alfons Kasper: Kunstwanderungen kreuz und quer der Donau, 1964.
  • Walter Kaufhold: Schloß Sigmaringen. Die Geschichte der Burg- u. der Schloßherren. In: Kunstführer Nr. 580. Verlag Schnell & Steiner. München 1953.
  • Walter Kaufhold, Rudolf Seigel: Schloß Sigmaringen und das Fürstliche Haus Hohenzollern. Konstanz 1966.
  • Walter Kaufhold: Das Fürstlich Hohenzollernsche Museum in Sigmaringen, Schnell Kunstführer Nr. 1269, Verlag Schnell & Steiner, München und Zürich 1981.