Wygoda (rejon doliński)
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Rejon | |||||
Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380 3477 | ||||
Kod pocztowy |
77552 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy | |||||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |||||
48°55′42″N 23°55′06″E/48,928333 23,918333 |
Wygoda (ukr. Вигода) – osiedle typu miejskiego w rejonie dolińskim obwodu iwanofrankiwskiego. Liczy 2278 mieszkańców.
Od 1873 roku miejscowość jest ośrodkiem przemysłu drzewnego[2].
Znajduje tu się stacja kolejowa Wygoda oraz wąskotorowa kolej leśna w Wygodzie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pod koniec XIX w. w miejscowości Wygoda, położonej koło Pacykowa na obszarze dworskim Wełdzirza w powiecie dolińskim znajdowały się: tartak parowy barona Poppera, fabryka resonansów, browar, młyn i karczma. Od 8 lipca 1883 r. działała lokalna kolej z Doliny do przewozu towarów.
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Wygoda w powiecie dolińskim województwa stanisławowskiego. W 1921 roku w Wygodzie mieszkało 491 mieszkańców, w tym 242 Polaków, 111 Ukraińców, 89 Żydów i 47 Niemców[3].
W 1942 roku w Wygodzie istniało getto dla 200 miejscowych Żydów. W sierpniu 1942 Niemcy zlikwidowali getto przesiedlając 194 Żydów do Bolechowa; 6 osób zabito na miejscu[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Історія лісового господарства. vygodalis.com. [dostęp 2016-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-21)]. (ukr.).
- ↑ Henryk Komański , Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański , Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 34, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661 .
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s. 189.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wygoda 16.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 87 .