Wrócisław Smoleński

Wrócisław Smoleński

podchorąży
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1896 Kraków
Data i miejsce śmierci	11 listopada 1918 Przemyśl
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	5 Pułk Piechoty Legionów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska
Odznaczenia

Wrócisław Smoleński także Wrocisław Zagłoba-Smoleński (ur. 14 stycznia 1896 w Krakowie, zm. 11 listopada 1918 w Przemyślu) – podchorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 14 stycznia 1896 w Krakowie, w rodzinie Bronisława (1861–1928)^[1][2][3], urzędnika pocztowego^[4] i Felicji (1870–1921)^[5][2]. Był starszym bratem Olgierda Zygmunta Mariana (1899–1969), kapitana artylerii Wojska Polskiego^[1][2], odznaczonego Medalem Niepodległości^[5][6][7][8].

W 1914 ukończył klasę VII w c. k. IV Gimnazjum Realnym w Krakowie^[9][4], a następnie wstąpił do Legionów Polskich. Służył w sztabie 1 pułku piechoty. Wiosną 1915 zachorował^[10]. 4 marca 1915 przebywał w szpitalu w czeskich Cieplicach^[10].

Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) został internowany, a następnie wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i przydzielony do c. i k. Pułku Piechoty Nr 80^[3]. Urlopowany z wojska, wrócił do Krakowa i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego^[4][3].

10 listopada 1918 wyjechał z Krakowa do Przemyśla z pierwszym oddziałem odtwarzanego 5 pułku piechoty Legionów pod dowództwem majora Juliana Stachiewicza. Poległ następnego dnia w walkach o Przemyśl^{[11][12][4][13]} (pocisk wypełniony ekrazytem rozerwał mu szczękę)^[14]. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[2].

11 czerwca 1921 ówczesny dowódca 5 pułku piechoty Legionów podpułkownik Stanisław Skwarczyński napisał we „wniosku na odznaczenie orderem «Virtuti Militari»”: „w dniu 11 listopada 1918 r. w walce ulicznej o utrzymanie zajętej pozycji na ul. Rejtana w Przemyślu odznaczył się wybitnie ś.p. podch. Wrócisław Zagłoba-Smoleński, który swym nieustraszonym męstwem i poświęceniem zdołał utrzymać powierzony sobie oddział na najbardziej wysuniętym i zagrożonym odcinku, odpierając kilkakrotnie ataki przeważających sił ukraińskich. W jednym z ostatnich ataków ugodzony kulą nieprz[yjacielską]. ginie na czele swego oddziału, oddając swą krew i życie w obronie ukochanej Ojczyzny. Swą bohaterską śmiercią i szeregiem dokonanych czynów w swej służbie żołnierza polskiego w zupełności zasłużył na odznaczenie «Virtuti Militari»”^[11].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3165 – pośmiertnie^[15][16]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[17][1][18]
• Krzyż Walecznych^[19][20]

• Zagłoba-Smoleński Wrócisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.20-1474 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-15].
• Sprawozdanie XIII. c. k. Dyrekcyi Gimnazyum Realnego (IV.) w Krakowie za rok szkolny 1913/1914. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
• Lista Chorych, Rannych, Zabitych i Zaginionych Legionistów do Kwietnia 1915 roku. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjno-Werbunkowy Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, 1915-08-01.
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Leonard Lepszy: Zdobycie Przemyśla : opowiadanie oficera. Kraków: Nakładem Księgarni Jana Czerneckiego, 1918.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.