Winitar
| król Ostrogotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
Hunimund |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
zginął w bitwie |
| Dzieci |
Wideryk |
Winitar (u Jordanesa), Witimir (łac. Vithimiris u Ammiana Marcelina) – król Ostrogotów, który według Jordanesa w roku 375 w drugim starciu (bo pierwsze przegrał) pokonał Antów, a ich księcia Boza ukrzyżował wraz z synami i siedemdziesięcioma[1] naczelnikami plemiennymi[2].
Przyjmuje się, że imię zanotowane przez Jordanesa to raczej przydomek, goc. *Vinita-harjis, „Wenedobójca”[3] lub „zwalczający Wenedów” (czyli Słowian)[4].
Był wnukiem Wultulfa, brata Hermanaryka. Ponieważ podlegał zwierzchności Hunów, a uderzył na Antów będących sprzymierzeńcami Hunów[potrzebny przypis], działaniami swymi sprowokował odwet ze strony huńskiego chana Balambera, który pozyskał innego Amala Gesimunda (syna Hunimunda, wnuka Hermanaryka) i na czele armii złożonej z Hunów i części Ostrogotów uderzył na Winitara w 376 roku. Dwie pierwsze bitwy wygrał Winitar, jednak w trzeciej przegrał i poległ. Po wygranej chan Balamber pojął za żonę jego siostrzenicę Wadamerkę. Winitar osierocił nieletniego syna Wideryka (Wandalara). Władcą Ostrogotów z huńskiego namaszczenia został Hunimund.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Łowmiański 1963 ↓, s. 403.
- ↑ Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Warszawa 1994, s. 135, ISBN 83-85660-11-9.
- ↑ Witold Mańczak, Praojczyzna Słowian, Wrocław 1981, ISBN 83-04-00763-0.
- ↑ Łowmiański 1963 ↓, s. 402.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Łowmiański, Pocza̜tki Polski, t. I, Warszawa: PWN, 1963, s. 402–403.
- Jerzy Strzelczyk, Goci – rzeczywistość i legenda, Warszawa 1984.