Willa Mieczysława Neufelda w Łodzi
 Willa w maju 2024. Na zdjęciu widoczny m.in. charakterystyczny daszek. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
willa |
| Styl architektoniczny |
modernizm (funkcjonalizm) |
| Architekt | |
| Inwestor |
Mieczysław Neufeld |
| Kondygnacje |
4 |
| Rozpoczęcie budowy |
1937 |
| Ukończenie budowy |
1938 |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°45′53,32″N 19°27′39,67″E/51,764811 19,461019
| |
Willa Mieczysława Neufelda – willa utrzymana w stylu funkcjonalizmu modernistycznego[1], położona przy pl. Komuny Paryskiej 2 w Łodzi. Razem z sąsiadującą kamienicą Szymela i Heleny Wileńskich oraz kamienicą wielkomiejską Jakuba Lando stanowią charakterystyczny zespół przedwojennego luksusowego budownictwa w stylu modernistycznym okresu międzywojennego w Łodzi[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek został zaprojektowany przez Jerzego Berlinera i Mieczysława Łęczyckiego na zlecenie Mieczysława Neufelda. Prace budowlane rozpoczęto w 1937 i zakończono już w następnym roku[3]. Pierwotnie willa przeznaczona była dla dwóch rodzin – prawdopodobnie ojca i syna[4].
W willi obecnie działa Przedszkole Miejskie nr 58. Jednocześnie jest również główną siedzibą Zespołu Przedszkoli Miejskich nr 1[5].
Według Zarządzenia Nr 772/2023 Prezydenta Miasta łodzi z dnia 6 kwietnia 2023 kamienica jest wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków pod numerem 378[6].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Budynek wybudowano pomiędzy luksusową i również modernistyczną kamienicą Szymela i Heleny Wileńskich przy pl. Komuny Paryskiej 1 a kamienicą wielkomiejską Jakuba Lando przy pl. Komuny Paryskiej 3[7].
Jest to piętrowa willa na planie prostokąta, zlokalizowana w południowej pierzei pl. Komuny Paryskiej, w układzie poprzecznym w stosunku do ulicy. Budynek posiada piętro, częściowo użytkowym poddasze oraz piwnicę. Dach jest płaski, ze ścianką kolankową z gzymsem koronującym. Elewacje natomiast, poza północną, utworzone w sposób asymetryczny. Budynek oblicowano prostokątnymi płytami piaskowca, przy cokole młotkowanymi, a wyżej polerowanymi. Elewacje zostały urozmaicone przez całkowicie przeszklony wykusz na piętrze w elewacji wschodniej oraz umieszczony na poziomie parteru taras, a powyżej od strony zachodniej wykusz z dużym oknem i balkonem[3].
Klatki schodowe umieszczono w narożnikach — reprezentacyjną w północno-wschodnim, a służbową w południowo-zachodnim[3]. Wejście główne umieszczono w północnej osi elewacji wschodniej i osłonięto je dachem z falującej, żelbetowej płyty wspartej na smukłych, okrągłych filarach; powyżej znajduje się okno klatki schodowej przechodzące przez dwie kondygnacje wypełnione luksferami[8]. W willi zaprojektowano dwa przestronne, kilkupokojowe mieszkania o podobnym rozkładzie, na parterze i na piętrze. Parterowe posiada taras ogrodowy i wykusz od strony placu. Mieszkanie na piętrze wzbogacono płaskimi wykuszami od strony dziedzińca i ogrodu oraz balkonem od strony zachodniej[3].
Willa znajduje się na prostokątnej i głębokiej działce przymkniętej od strony placu ogrodzeniem z ażurowych przęseł stalowych na podmurówce, z furtką i bramą wjazdową na dziedziniec wschodni, połączony z podwórkiem sąsiedniej kamienicy narożnej[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gustaw Romanowski, Mia100 Kamienic. Przywracanie normalności, „Kronika Miasta Łodzi”, 4 (72), uml.lodz.pl, 2015, s. 51, ISSN 1231-5354 [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 97-98, ISBN 978-83-7729-440-6.
- ↑ a b c d e Joanna Olenderek, Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa Tom 2, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2012, s. 152, ISBN 978-83-7729-088-0.
- ↑ Łódzkie wille w rękach dzieci, Łódzki Detal, s. 6 [dostęp 2024-05-24] (pol.).
- ↑ PM58 [online], zpm1lodz.wikom.pl [dostęp 2024-05-24] (pol.).
- ↑ Gminna Ewidencja Zabytków [online], uml.lodz.pl, 13 kwietnia 2023 [dostęp 2024-05-07] (pol.).
- ↑ Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 97-98, ISBN 978-83-7729-440-6.
- ↑ Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 99-100, ISBN 978-83-7729-440-6.