Wilkoniczki (wieś w województwie wielkopolskim)

Wilkoniczki

wieś
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	gostyński
Gmina	Pępowo
Strefa numeracyjna	65
Kod pocztowy	63-830[2]
Tablice rejestracyjne	PGS
SIMC	0374462
Położenie na mapie gminy Pępowo Wilkoniczki
Położenie na mapie Polski Wilkoniczki
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Wilkoniczki
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego Wilkoniczki
51°43′29″N 17°06′45″E/51,724722 17,112500[1]

Wilkoniczki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo^[3].

Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską i była notowana już w średniowieczu, co najmniej od połowy XV wieku. Nazwa po raz pierwszy odnotowana w dokumencie zapisanym po łacinie z 1447 jako Wylconycza Minus, 1489 Minus Wylkonycze, 1492 Minus Vylkowycze, 1522 Wilkonicze Minus, Minus Vilkonicze, Minus Vilkonycze, 1531 Minus Vylkonycze, 1531 Wylcowycze Minus, 1543 Minus Wylkowycze^[4].

Miejscowość była wsią szlachecką należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej z rodu Wilkońskich, którzy od nazwy wsi utworzyli swoje odmiejscowe nazwisko, a później także do Miaskowskich, Krajewskich, Kromolickich. W 1447 wieś leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego, w parafii Pępowo^[4].

1522 wicepodkomorzy wytyczył granicę pomiędzy Wilkoniczkami należącymi do braci Jana, Mikołaja, Piotra i Andrzeja Wilkońskich, a Kołaczkowicami własnością Jana Kołaczkowskiego. Granica przegbiegała od kopca narożnego dzielącego wsie Wilkonice, Wilkoniczki i Kołaczkowice i biegła wzdłuż 13 znaków na drzewach w lesie zwanym Świny do drugiego kopca narożnego dzielącego Wilkoniczki, Kołaczkowice oraz wieś Skoraszewice. W 1523 odnotowana została grobla koło stawu w Wilkoniczkach. W 1528 odnotowana została granica Wilkoniczek oraz Kołaczkowic, łąka o nazwie Ostrów pomiędzy Kołaczkowicami a Wilkoniczkami. W latach 1566–1567 dororoczny wiatrak zbożowy^[4].

W 1566 odnotowano pobór podatków we wsi z działu należącego do pani Miaskowskiej. Podbrano je od 2 zagrodników oraz 2 komorników. Z działu należącego do Macieja Krajewskiego od 2 zagrodników oraz wiatraka dorocznego. W 1567 pobór odbył się z działu Jakuba Wilkońskiego od jednego zagrodnika, a z działu Wojciecha Wilkońskiego od jednego zagrodnika natomiast z działu Macieja Krajewskiego od dwóch zagrodników oraz wiatraka dorocznego. Z działów Wojciecha i Macieja Wilkońskich pobrano podatki od 3 zagrodników oraz 5 komorników. W 1576 pobór odbył się z działu Jana Miaskowskiego od dwóch zagrodników. W 1580 pobrano podatki z działu Macieja Kromolickiego od 2 zagrodników wymłóckowych^[4].

W latach 1580–1583 w Wilkoniczkach działy mają: w 1580 dzierżawca części Seweryna i Adriana Wilkońskich - Maciej Kromolicki, w 1581 Jan Miaskowski, 1581-1583 Jakub Wilkoński jeden łan, 1581-1583 Maciej Wilkoński jeden łan oraz w 1583 Adrian Miaskowski^[4].

Po rozbiorach Polski miejscowość wraz z całą Wielkopolską znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej^[5]. Wilkoniczki należały do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiły odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Teofil Gorzewski^[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 117 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 11 dymów (domostw)^[5]. W skład majątku Wilkoniczki wchodziła także wieś Wilkonice^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.

• P. Dębiński: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. V (Ś – W), zeszyt 3, hasło „Wilkoniczki”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 2014, s. 663.

• Wilkoniczki w „Słowniku historyczno-geograficznym województwa poznańskiego w średniowieczu”