Wikipedysta:Robert Inflanty/brudnopis

Makońkalns (łot.Mākoņkalns, Padebešu kalns, łatg. Muokuļkolns. niem Volkenberg)- wzgórze we wschodniej części Łotwy, w powietie Rzeżyckim regionu Łatgalskiego. Jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc Łatgalii. Wzgórze położone na wyżynie Łatgalskiej w środkowej części regionu w odliegłości 2,1 km na południowy wschód od jeziora Raźno. Trzecie co do wysokości wzgórze Łatgalii i czwarte na Łotwie. Goruje nad calą okolicą i oferuje wspaniałe widoki na jezioro Raźno.

Wysokość nad poziomem morza: 247,9 m.

Wysokość od stóp wzgorza: 50 m.

Zamek Wolkenberg

Na szczicie wzgóża Makońkalns znajdują się zwaliska zamku Zakonu inflanckiego, pierwszego zbudowanego na terenie dzisieszej Łatgalii. Dokładna data powstania zamku nie jest znana. Większość badaczy uważa, że nie mógł być zalożony wcześniej niż w 1263 roku, opierając się na wzmiankie rossyjskiego historyka XIX wieku L. Arbuzowa.^[1]Według dokumentu, datowanego 27 sierpnia 1271 roku, z jedenastoma przewieszonymi pieczęciami i ich opisem wykonanym i dołączonym do oryginału w 1399 roku biskupem szlezwickim Janem, wiadomo o istnieniu komturii Wolkenbergskiej.

Fragment opisu z 1399 roka: ...In cuius sigilli circumferencia hec litere legebantur: S. Commendatoris in Wolkenborch.

Napis na pieczęci z 1271 roka: †S. COMENDATORI WOLKĒBG.

Póżdniej 1277 roku komturia została przeniesiona do Dyneburga.^[2] Nie wiadomo kiedy zamek przeszedł do rąk prywatnych. Według rewizij inflanckich z końca XVI wieku, wiadomo że Wolkenberg w 1583 roku należał do Magdaleny de Valckersham, która znajdowała się w związku małżeńskim z rycerzem Bernardem de Tursem i miała syna Jana, który w roku 1598 odziedziczył zamek z należącymi jemu posiadłościami. ^[3]

Bibliografia

Litwa i Ruś: miesięcznik ilustrowany poświęcony kulturze, dziejom, krajoznawstwu i ludoznawstwu R.1, T.4, Z.3. Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174. Wilno 1912.
Gustaw Manteuffel, Wolkenberg w Inflantach, Biblioteka Warszawska 1887, t. IV, z. 3.
Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie poprzedzone ogólnym rzutem oka na siedmiowiekowa przeszłość całych Inflant, Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, Poznań 1879.
Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom.,I. UNIVERSITAS. Kraków 2009.

Przypisy

↑ L. Arbuzow, Die im deutschen Orden vertretene Geschlechter, Mitawa 1900.
↑ P.von Goetze. Albert Suerbeer Erzbischoff von Preussen, Livland und Ehstland, geschichtliche Darstellung, Buchhandlung von W.Gräff. St. Petersburg 1854. str 223.
↑ Rewizya Inflancka 1599 R. Capitaneatus Rositensis: Nobilis Joannes de Tursom produxit Privilegium pergameneum Sigismundi III, qui restituit bona sua haereditaria Wolkimborg, Dustichal, Zibendorff cum Arce tempore belli moschovitici adempta itd.

Linki zewnętrzne

Litwa i Ruś. Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174.
Inflanty Polskie, str. 29- 31.
Wolkenberg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 854 .
Opis zamku i legend, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 280 .
Wzmianka w artykule "Raźno", [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 574 .

Linki obcojęzyczne:

Kategoria:Łatgalia

[1] L. Arbuzow, Die im deutschen Orden vertretene Geschlechter, Mitawa 1900.

[2] P.von Goetze. Albert Suerbeer Erzbischoff von Preussen, Livland und Ehstland, geschichtliche Darstellung, Buchhandlung von W.Gräff. St. Petersburg 1854. str 223.

[3] Rewizya Inflancka 1599 R. Capitaneatus Rositensis: Nobilis Joannes de Tursom produxit Privilegium pergameneum Sigismundi III, qui restituit bona sua haereditaria Wolkimborg, Dustichal, Zibendorff cum Arce tempore belli moschovitici adempta itd.

[1]